Hét bankje en hét vuistje

Bij Ajax komt vrijwel ieder jaar een lichting talenten door, ook dit jaar is dat wederom het geval. Dat deze jongens allemaal een balletje kunnen raken spreekt voor zich, anders zat je namelijk niet bij Ajax. Waar het bij de meeste spelers om draait is de begeleiding in het proces naar de top. Dat er bij een tegenslag iemand is waar je terecht kunt, die je even wat bemoedigende woorden toespreekt. Iemand die je ook even op je plaats zet als je uit de ban springt en dit op een dusdanige manier doet dat je het ook accepteert. Enkele jaren terug had Ajax twee van deze iconen binnen de club rondlopen; Bobby Haarms (overleden in 2009) en Sjaak Wolfs (nam in 2003 afscheid van Ajax).

Bobby, zoals hij bij iedereen bekend stond, werd in 1947 lid van Ajax. In eerste instantie begon hij als speler en heeft dus ook de nodige wedstrijden gespeeld voor Ajax. Helaas zorgde een knieblessure ervoor dat hij vroegtijdig moest stoppen. Vanaf dat moment (1967) legde hij zijn ziel en zaligheid in de functie van assistent-trainer. Op het moment dat hij hiermee begon had hij zelf waarschijnlijk nog niet kunnen dromen waar hem dit uiteindelijk zou brengen. In eerste instantie bij Ajax, waar hij zich vooral bezighield met de amateurs en de jeugd. Bobby fungeerde dus al op vrije jonge leeftijd als klankbord voor de jeugd, iets wat ook in de jaren erna nog meer tot uiting zou komen. Laten we voorop stellen dat Bobby iemand was die met iedereen vrij gemakkelijk de spreekwoordelijke ‘klik’ had maar ‘de jonge gastjes’ was toch wel de groep waar hij de beste klik mee had. Op de momenten dat het nodig was gaf hij ze een schop onder de kont en wanneer ze het verdienden kregen ze van Bobby een aai over de bol. In de periode dat Kurt Linder het voor het zeggen kreeg moest Bobby tijdelijk het veld ruimen. Dit alles veranderde toen Johan Cruijff bij Ajax de hoofdverantwoordelijk werd.

Cruijff zag op dat moment al de mogelijkheden van Bobby en haalde hem terug naar Ajax. Bobby ging vrolijk verder waar hij mee was begonnen en bouwde dit verder uit. Hij was niet alleen een hondstrouwe assistent, hij fungeerde ook als aanspreekpunt, hersteltrainer, vertrouwenspersoon en nog veel meer voor zijn club Ajax. Waar hij wereldfaam mee veroverde waren toch wel zijn hersteltrainingen. Spelers als Litmanen en van der Sar spreken hier vandaag de dag nog steeds vol bewondering over. Bij zijn hersteltrainingen maakte Bobby altijd gebruik van een bankje, dit vormde een essentieel onderdeel tijdens zijn hersteltrainingen. Een speler mocht niet terug naar de selectie voordat hij door Bobby onder handen was genomen. De intensiteit van de trainingen blijkt wel uit de bijnaam die het hem opleverde; De Goede Beul, keiharde trainingen die altijd in het belang van de speler stonden. Louis van Gaal wist het perfect te verwoorden op de afscheidsplechtigheid; “Als Bob zei hij is fit, dan was hij fit.” Dit zegt denk ik wel alles over Bobby, de trainers onder wie hij werkte hadden (volledig terecht) een grenzeloos vertrouwen in hem.

Naast het feit dat hij geliefd was bij spelers en trainers liepen ook de supporters en pers met hem weg. Bobby was echt zo’n man die zich voor niemand tegoed voelde, die altijd open stond voor een praatje. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de naam Bobby Haarms bij de meeste mensen meer herinneringen oproept dan de naam van de meeste trainers onder wie hij heeft gewerkt. Bobby Haarms is op zes juni 2009 overleden. Bij iedere Ajacied is zijn naam een begrip. Zijn bekendheid komt pas echt tot uiting wanneer er bij zijn uitvaart een persoonlijk getekende brief arriveert van Sepp Blatter (baas van de FIFA) waarin hij zij medeleven toont. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de fans na zijn dood een actie zijn gestart om een standbeeld voor deze ras-ajacied te laten maken, iets wat ze in April 2010 dan ook is gelukt.

Wanneer de naam van Bobby Haarms valt, denk ik ook gelijk aan Sjaak Wolfs. Sjakie is vanaf 1975 werkzaam bij Ajax als materiaalman. Sjakie is in de periode 1975-2003 vrijwel iedere dag op de club te vinden om de materialen tot in perfectie klaar te hebben wanneer de spelers er mee aan de slag gaan. De ballen zijn altijd op perfecte spanning en ook zorgt Sjakie er persoonlijk voor dat iedere speler met het juiste schoeisel het veld op gaat. Door zijn betrokkenheid bij de club is hij al snel geliefd bij de spelers én publiek, hij mag tijdens de wedstrijden dan ook naast de trainer op de bank zitten. Typerend voor Sjakie is het vuistje wat hij opsteekt wanneer het publiek weer eens zijn naam scandeert. Zijn populariteit blijkt wel wanneer Co Adriaanse hem in 2000 niet meer op de bank wilt hebben tijdens wedstrijden, gevolg hiervan is dat het publiek massaal de kant van Sjakie kiest, helaas tevergeefs. Sjaak Wolfs is op veertien november 2008 overleden.

Aan de hand van bovenstaande blijkt maar weer welke invloed deze clubmensen op iedereen hadden. Twee mensen die de verbinding vormden tussen spelers, publiek en pers. Mensen die voor iedereen klaar stonden en altijd in waren voor een babbeltje. Mensen die als het ware het hart van de club vormden en die je pas gaat missen als ze er niet meer zijn. Clubmensen die over het algemeen toch achter de schermen van onschatbare waarde waren. Misschien dat op termijn David Endt en Danny Blind deze rol kunnen overnemen maar bij het zien van al die jonge talenten ontkom ik niet aan de het feit dat ik Bobby en Sjakie op het veld mis.