Het beste beleid van Nederland

Het is een vroege maandagochtend 20 mei 2013. Op het parkeerdek van de Amsterdam Arena staan de twee grijskleurige geblindeerde busjes al klaar. Op zich niks vreemds zo op het eerste oog. En voor buitenstaanders is dat waarschijnlijk ook zo. Maar voor mij is dit anders. Ik weet namelijk wat er gaat gebeuren, aangezien dit tafereel zich wekelijks herhaalt.

De bestuurders groeten elkaar en stappen beiden in hun busje. Het eerste busje vertrekt richting Denemarken en het tweede busje vertrekt richting Slowakije en de voormalige Balkanlanden. De hele week worden er jeugdspelers bekeken. Op vrijdagavond worden vervolgens beide busjes volgeladen en keert men huiswaarts richting de Arena. Vervolgens worden de zestienjarige jongens uit het busje gehaald. Ze krijgen een gastgezin toegewezen en kunnen de volgende dag meteen beginnen. Elke maand haalt men zo busjes vol eigen jeugd binnen. Binnen twee jaar worden ze volledig opgeleid en kunnen ze beginnen in het eerste. Omdat Ajax zo’n goede eigen jeugd heeft, debuteren er eigenlijk bijna wekelijks wel spelers. Aan de ene kant spaart dit wel geld uit, want de eigen jeugd verdient minder en je betaalt alleen een opleidingsvergoeding. Maar het kost ook wel een boel extra geld. Want bijna elke week moeten wij onze billboarden en posters rondom het stadion vervangen met onze nieuwe debutanten. Met koeienletters schrijven wij eronder “Maak kennis met de nieuwste eigen jeugd”. Vooral als PSV of Feyenoord op bezoek komt doen we er nog een schepje bovenop. Als er maar uiteindelijk maar zoveel mogelijk geld verdiend wordt met onze eigen jeugd.

Tegelijkertijd worden er in Rotterdam- Zuid een aantal kindertjes geboren. Wat al even weinig mensen weten is dat er vlakbij Varkenoord een geheime kraamafdeling is. Hier worden wekelijks zo’n twaalf jongetjes geboren. Ongeveer evenveel als er wekelijks bij Ajax uit het busje stappen. In Rotterdam en omstreken werkt men namelijk met een revolutionair geboorteplan. Na zes maanden worden alle embryo’s gecontroleerd en degene met de hoogste topsportpotentie mogen uiteindelijk op de geheime kraamafdeling ter wereld komen. Vanaf de geboorte worden de baby’s opgeleid om uiteindelijk in Feyenoord 1 te komen. Helaas is dat maar voor de helft weggelegd want de andere helft wordt tussentijds verkocht aan Engelse topploegen.

Dit omdat de beste jongetjes van de lichting niet beschikken over de juiste Feyenoord mentaliteit en arrogant zijn. Feyenoord wil het liefst harde werkers, die jarenlang hebben moeten knokken om hogerop te komen. Maar in tegenstelling tot Ajax hebben wij tenminste echte eigen jeugd. Iedereen is immers op de kraamafdeling van Feyenoord geboren. Het enige nadeel is dat er elk jaar in juli dertig helikopters geregeld moeten worden voor alle nieuwe jeugdspelers. Maar ja, alles liever dan een koopclub zijn. Ook al laat het succes soms wel lang op zich wachten.

“Een koopclub, bestaat dat dan in Nederland? Wij in ieder geval niet”, zegt Marcel Brands in een vergadering voorafgaand aan het nieuwe seizoen. “Wat wij doen is anders, wij kopen jonge Nederlandse talenten. Die eigenlijk nog praktisch niks geleerd hebben bij hun oude club. Wij maken die soms wel tot 400% beter en dan verkopen we ze. Maar dat is toch meer opleiden dan kopen eigenlijk. Daarnaast kopen Ajax en Feyenoord ook veel en wij bij PSV geven onze jeugd ook wel degelijk een kans. De keren dat Jurgen Locadia en Memphis Depay zijn ingevallen zijn echt niet op één hand te tellen.” Het publiek knikt instemmend, ze zijn gebrand op wraak. Dat de kampioensschaal naar Amsterdam ging was al erg genoeg. Maar het allerergste waren toch echt die ‘Eigen Jeugd’ posters die ze hadden opgehangen. Zo koketteren met hun eigen jeugd, terwijl ze meer een koopclub zijn dan wij. In het publiek steekt één man zijn hand op, het is die lastige verslaggever van Omroep Brabant, die wekelijks in de clinch lag met Dick Advocaat. Maar dit keer is er geen tijd voor zijn kritische vragen. Er moeten straks immers nog drie nieuwe spelers gepresteerd worden, de deal van KevinStrootman moet afgerond worden en er moet nog met de gemeente gesproken worden. Men onderzoekt de mogelijkheid grond onder de woningen van de PSV- spelers aan de gemeente te verkopen. Want eigenlijk draait het vooral om zoveel mogelijk geld uitgeven en weer terug verdienen zonder een koopclub te willen zijn.

Wie ook zijn geïnvesteerde geld wil terug verdienen is Merab Jordania. Dat zijn keuze op Vitesse viel is eigenlijk heel logisch, al weet de buitenwereld niet waarom. Zij dachten dat het was omdat Vitesse op sterven na dood lag en geen andere keus had. Sommige mensen dachten zelfs dat Jordania een fan was van Vitesse en zetten hun argument kracht bij door te wijzen naar het vernieuwde trainingscomplex. Maar niks is minder waar, hij koos voor Vitesse vanwege het stadion. Er is in Europa geen stadion te vinden waar ze een dak, verrijdbaar veld en zulke felle verlichting hebben. In de zomermaanden kan hij dus het veld eruit rijden en in het stadion zijn geldbomen laten groeien onder de felle lampen. Aan het eind van de zomer komt hij terug plukt zijn geld en strooit er met miljoenen op los. Het jeugdcomplex en het inbrengen van jonge spelers is er enkel om zijn geldbomenpraktijk te verdoezelen. Aangezien hij de enige in Nederland is die weet hoe je geldbomen kweekt. Dat Vitesse geen hoge transfersommen betaald vind men buiten Arnhem minder relevant.

Uiteraard bestaat dit verhaal volledig uit fictie en is het sterk aangedikt. Maar dit is geschreven als reactie op de groeiende tendens op deze website. Veel mensen lijken tegenwoordig vooral te kijken naar de hoeveelheid eigen jeugd, of je het ook zo mag benoemen en de winst uit transfers. Iedereen zit vol met vooroordelen tegenover clubs en de visie van de eigen club is de enige juiste. In mijn ogen zouden sportieve successen leidend moeten zijn zolang deze behaald worden op een gezonde manier. Dat iedere ploeg dit op een andere manier probeert te bewerkstelligen is alleen maar interessant en ik vind dat daar best wel wat meer respect voor mag komen.