Hartelijk welkom Diego Torres!

Zodra de transfermarkt openging maakte Chelsea het lang verwachte nieuws bekend; Diego Da Silva Costa, beter bekend als ‘gewoon’ Diego Costa, gaat vanaf volgend seizoen voor de club spelen.

39 miljoen euro maakte Chelsea over naar Atletico Madrid om Costa, die tot zijn zestiende nog nooit op een voetbalveld had gestaan, zijn rood-witte shirt te laten inwisselen voor het mooie blauw van de Londenaren. 39 miljoen lijkt een koopje voor een speler die 36 goals wist te scoren in 52 wedstrijden in het afgelopen seizoen. Zeker als je hierbij optelt dat hij eerste keus spits is van het tot voor kort oppermachtige Spaanse elftal, Brazilië ontzettend baalt dat ze hem hebben laten lopen en hij een groot aandeel had in het verbreken van de hegemonie van Barcelona en Real in de Spaanse competitie. Toch overstemt het gefluisterde kritiek op deze transfer bijna alle vreugdekreten; was dit eigenlijk wel een slimme aankoop van Chelsea?

Allereerst is er enige kritiek op de cijfers van Diego Costa; in alle seizoenen voorafgaand aan het afgelopen seizoen scoorde hij beduidend minder, gemiddeld slechts 8,5 goals per seizoen. Dat terwijl hij in vijf van deze acht seizoenen wel 28 of meer wedstrijden had gespeeld. Dit zijn zeker geen cijfers voor een topspits. Zijn 36 goals van afgelopen seizoen lijken hierdoor een hoge uitzondering. Is Diego wel een topspits? Of is hij een zogenoemde ‘One seasonfly’? Ter vergelijking, de algemeen als eendagsvlieg bestempelde Björn Vleminckx heeft betere statistieken dan ‘La Pantera’.

Ten tweede heeft Diego Costa totaal niet weten te overtuigen op het voor hem nu al afgelopen WK. Behalve het uitglijden over de voet van Stefan de Vrij en het constante fluiten vanaf de tribunes omdat hij niet voor Brazilië uitkomt, is hij nauwelijks opgevallen. Van heel Spanje hadden we hoge verwachtingen, maar Diego stelde misschien wel het meest teleur van alle Spaanse spelers. Ook hier lijkt het er op dat Costa afgelopen seizoen boven zijn kunnen heeft gepresteerd.

Daarnaast heeft Chelsea met Romelu Lukaku een goede talentvolle spits die fysiek sterk is. Hierbij heeft Lukaku de voordelen ten opzichte van Costa dat hij al een aantal jaar in de Premier League voetbalt en ook nog vier jaar jonger is. Qua spel lijken ze redelijk op elkaar, dus ook hier is geen reden te vinden voor een transfer.

Zelfs als we er van uit gaan dat Diego Costa een goede spits is, en nu dus voor het gemak de vorige alineas even vergeten, maakt het nog niet meteen een goede aankoop van Chelsea. Chelsea heeft namelijk te maken met de vloek van Didier Drogba. Sinds dat Drogba, een cultheld van Chelsea weliswaar, bij Chelsea is gekomen, heeft er geen enkele nieuwe spits zelfs maar een beetje redelijk kunnen presteren. Nicolas Anelka, Maniche, Claudio Pizzaro en Demba Ba stonden te boek als degelijke spitsen, maar wisten niet te imponeren. Franco di Santo en Lukaku waren grote talenten maar konden niet doorbreken. Hernan Crespo haalde nadat Drogba bij Chelsea was gekomen niet meer de mooie cijfers van tijdens zijn eerste periode. Zelfs alom gelouterde en geprezen wereldspitsen als Samuel Eto’o, Andriy Shevchenko en Fernando Torres lukten het niet. Sterker nog, deze laatste staat bekend als de grootste miskoop ooit.

Er zijn al enkele lijntjes tussen Costa en deze Torres. Beiden braken door bij Atlético Madrid, dat overigens veel goede spitsen opleidde de laatste jaren. Daarnaast is Diego de opvolger van Fernando op de spitspositie in het Spaanse elftal. De plek waar Torres sinds 2008 bijna onafgebroken stond, ondanks de tegenvallende resultaten bij Chelsea. Het is maar te hopen voor Diego dat er niet nog een lijntje tussen hem en Torres gaat ontstaan; net als Torres een ‘big flop’ worden bij Chelsea.

Ik, en toch redelijk wat andere voetbalfans, zien het somber in voor deze in Brazilië geboren Spanjaard, maar ik hoop dat hij ons allemaal het tegendeel gaat bewijzen.