Alcohol, Ronaldinho en goals: de eerste spits van Man City onder Mansour

João Alves de Assis Silva, oftewel Jô, werd in 2008 voor 24 miljoen euro overgenomen van CSKA Moskou. Een transferrecord voor Manchester City destijds. Jô was de eerste spits die onder leiding van Sheikh Mansour werd binnengehaald. Een groot succes werd het echter niet voor de Braziliaan. Jô had veel problemen buiten het veld. “Ik ben de controle kwijt”, vertelde hij aan Globoesporte.

Joe Hart, Micah Richards, Vincent Kompany, Richard Dunne, Pablo Zabaleta, Dietmar Hamann, Stephen Ireland, Shaun Wright-Phillips, Jô en Robinho. Het eerste City na de historische overgang van de club van Thaksin Shinawatra naar de Abu Dhabi United Group. Geen Erling Braut Haaland en geen Kevin De Bruyne in die tijd. In het veld karakters zoals Dunne, Ireland en Wright-Phillips. En Jô, de eerste spits van the Citizens onder leiding van de Sjeik.

Jô was toen 21 jaar en had een fraaie toekomst in het verschiet. City betaalde 24 miljoen euro om hem over te nemen van CSKA Moskou, waar hij zijn stempel had gedrukt door twee keer te scoren tegen Internazionale in de Champions League. De Braziliaan overtrof de vijftien miljoen euro van Nicolas Anelka in 2002. Niet veel later werd dat record verpulverd door Robinho, die na lang onderhandelen met Chelsea de overstap maakte naar het Etihad Stadium voor 42 miljoen euro. De aanvaller kwam over van Real Madrid.

Robinho en Jô stonden op 13 september 2008 samen op het veld, dertien dagen na de overname die de geschiedenis van City op zijn kop zou zetten. De tegenstander was het Chelsea van Luiz Felipe Scolari. En het begon goed, want de toekomstige speler van AC Milan tekende na een kwartier al voor de 1-0. Ricardo Carvalho maakte echter vrijwel direct gelijk voor the Blues. Frank Lampard maakte er aan het begin van de tweede helft 1-2 van en Anelka strooide nog meer zout in de wonden: 1-3.

City en Jô werd geen gelukkig huwelijk. De ploeg van trainer Mark Hughes eindigde op de tiende plaats in de Premier League en de slungelige Braziliaan bewees nooit dat hij die 24 miljoen waard was. Hij scoorde slechts één keer, in een thuisoverwinning op Portsmouth (6-0). In januari werd hij uitgeleend aan Everton, waar hij nog vijf keer scoorde. Daarna nog een half seizoen in Liverpool, vervolgens zes maanden in Turkije bij Galatasaray en daarna de terugkeer naar Manchester, waar hij onder leiding van Roberto Mancini een FA Cup wist te winnen.

De andere kant van Jô is iemand die dromen van glorie opzij zet om een bescheiden pad te volgen, maar niet zonder voldoening. Hij is geboren en getogen in Corinthians, waar de spits in 2005 het kampioenschap won met Carlos Tevez en Javier Mascherano. Hij reisde de hele wereld rond dankzij het voetbal. Niet alleen Rusland, Engeland en Turkije, maar ook de Verenigde Arabische Emiraten (Al Shabab), China (Jiangsu) en Japan (Nagoya, topscorer in 2018). Maar het is Brazilië, waar hij ook een Confederations Cup won en door de Seleção werd opgeroepen voor het WK 2014, waar Jô de meeste erkenning krijgt.

Jô werd publiekslieveling bij Corinthians, waar hij meerdere keren terugkeerde. Bij Atlético Mineiro, waar hij ook publiekslieveling was, vond een memorabel verhaal plaats. Het begon rustig, Jô arriveerde in 2012 in Belo Horizonte. Na slechts twee doelpunten te hebben gemaakt in een jaar bij Internacional, was Ronaldinho net als hij, op zoek naar verlossing na de ups en downs bij Flamengo. Het werd een begin van een mooi partnerschap. Op het veld, met een tweede plaats in de competitie en de legendarische Libertadores van 2013, maar ook daarbuiten.

Ronaldinho en Jô werd een dodelijk duo met assists van de eerste en doelpunten van de tweede. De twee zijn dat ook als het gaat om samen plezier maken. De stad waar ze wonen helpt in die zin niet mee: Belo Horizonte. “Não tem mar, vamos para o bar”, zeggen ze in de hoofdstad van de deelstaat Minas Gerais. "Er is geen zee, dus laten we naar de bar gaan." En van de bars is BH, symbolisch voor de stad. Een verleiding die niet gemakkelijk te beheersen is voor rijke atleten die toegewijd zijn aan het goede leven.

Ronaldinho is dat altijd geweest. Ooit was Jô dat ook. En dus waren de twee protagonisten van het dolce vita mineira, terwijl ze op het veld Atlético terugbrachten naar het hoogste niveau. Maar hoewel Ronaldinho zijn losbandige levensstijl nooit heeft opgegeven, besloot Jô te veranderen toen hij eenmaal begreep dat de spiraal van alcohol waarin hij terecht was gekomen hem beetje bij beetje zou verpletteren. Allemaal bekenden ze een paar jaar geleden in een lang interview met Globo Esporte, met de zekerheid er eindelijk uit te zijn gekomen.

“Ik begon de controle te verliezen toen ik naar Rusland ging. Ik begon te drinken. In plaats van één keer per week uit te gaan, ging ik drie, vier keer uit. Ik heb niet geslapen. Eenmaal getrouwd, kalmeerde ik. Maar dan komt de roem, het geld, en je voelt de behoefte om dingen in het geniep te doen. Daar beginnen de problemen. Thuis had ik ruzie en wilde naar buiten. Mijn vrouw maakte ruzie met mij, ik ging uit. Daar bevond ik me alleen en kreeg ik slechte gedachten. Ik deed alleen nog verkeerde dingen. Dat alles heeft lang geduurd.”

“Wanneer ik het dieptepunt heb bereikt? Toen ik wat trainingen miste nadat ik de hele nacht uit was geweest. Ik heb vliegtuigen gemist na het drinken. Allemaal dingen waar ik spijt van heb, want ik ben een profvoetballer. Gelukkig heb ik nog nooit het risico genomen om te sterven bij een auto-ongeluk.”

Jô besloot zich te bekeren tot het Christendom en heeft al jaren geen druppel alcohol meer aangeraakt. In tegenstelling tot zijn ex-partner Ronaldinho, met wie hij na zijn gezamenlijk afscheid van Mineiro (2015) het contact drastisch verminderde. “Iedereen heeft zijn eigen leven. Als Ronaldinho gelooft dat zijn levensstijl correct is, respecteer ik zijn keuze. Als ik op een dag de kans krijg om hem weer te ontmoeten, om hem uit te leggen wat ik heb meegemaakt en wat ik vandaag meemaak, zal ik het hem vertellen.”

Jô speelde op zijn 36e in Saudi-Arabië en dacht af en toe terug aan zijn tijd bij City. Zonder al te veel spijt, behalve dat hij op een overgangsmoment in de geschiedenis van de club is aangekomen. “Shinawatra was verkocht en Eriksson was net vertrokken, degene die me bij City had gevraagd”, gaf hij aan bij ESPN. “Maar desondanks was het een droom voor mij om in de Premier League te spelen. City was nog steeds destijds een mid-table-team, maar ze maakten vorderingen. Aanpassing was niet eenvoudig. Ik kwam uit Rusland en merkte dat ik naar de moeilijkste competitie ter wereld werd gehaald.”

Staartjes, doelpunten, alcohol, Ronaldinho, Brazilië, City. De duurste spelersstatus in de Engelse geschiedenis, al was het maar voor een paar weken. Hij had veel te vertellen, Jô. Idool bij Corinthians en Atlético, maar vergeten in de Premier League. Ondanks dat hij ooit de City-aanval leidde, werd hij geen Haaland.