Beugelsdijk: ‘Misschien vertrek ik wel naar China!’

De cultstatus van ADO Den Haag-clubheld Tom Beugelsdijk heeft de afgelopen jaren een enorme vlucht genomen en onlangs werd de centrale verdediger uitgeroepen tot ‘Hagenaar van het jaar’. Genoeg reden voor Voetbalzone eens op de koffie te gaan in het Kyocera Stadion en uitgebreid te kletsen met ‘Tommie’ over zijn herkomst, carrière en ambities voor de toekomst. Eerder verscheen deel één van het interview over zijn jeugd en ontwikkeling, vandaag het slotstuk over zijn nieuwe periode in de Hofstad en zijn ambities voor de toekomst.

Wat is het grootste verschil tussen het voetballen in Frankfurt en hier in Den Haag?
“Bij ADO Den Haag is het voor mij allemaal een stuk hectischer, maar dat komt ook doordat ik hier alles meemaak. In Duitsland ging veel meer langs me heen en ben je logischerwijs veel minder met randzaken bezig. Als er hier iets in de krant staat over de club of het bestuur, dan ga ik dat lezen, want ik speel hier al zestien jaar. Toch was Frankfurt een goede ervaring en ben ik er een volwassenere vent van geworden, maar toen ik daar op tribune zat en ADO Den Haag met een mooie aanbieding voor drie jaar kwam, was de keuze snel gemaakt.”

Is het nu anders om bij ADO Den Haag te voetballen dan voorheen?
“Het is allemaal wat jonger. Toen ik bij het eerste aansloot, kwam ik in een groep met jongens als Pascal Bosschaart, Lex Immers, Wesley Verhoek, Danny Buijs en Aleksandar Rankovic. Nu ben ik zelf een van de ouderen, hoewel ik me nog niet zo voel. Veel jongens zijn negentien of twintig jaar en zij hebben denk ik niet altijd het besef waar we nu in zitten. Op hun leeftijd vond ik het allemaal best zolang ik speelde. Nu besef ik beter wat er op het spel staat: we moeten gewoon punten pakken.”

Wat is het sportieve vooruitzicht voor de rest van het seizoen?
“Ik verwacht dat wij er gewoon in zullen blijven en dat is het enige wat voor mij telt. Het ontbreekt nu simpelweg aan punten. We hebben hele matige en zeer goede duels gespeeld, maar hebben onder aan de streep naar mijn mening wel wat te weinig gekregen. Het enige dat we kunnen doen is nog meer voor elkaar door het vuur gaan. In sommige wedstrijden leek het alsof we elkaar lieten stikken, maar dat kwam ook vaak doordat we verkeerd liepen.”

Bovenin de club rommelde het afgelopen jaar behoorlijk, welke invloed had dat?
“Ach, privé heb je ook wel eens ruzie en dan moet je er ook staan bij het fluitsignaal. Verschuilen achter onrust vind ik echt een lulexcuus. We krijgen af en toe een update van directeur Mattijs Manders, maar dat is niet dagelijks. Ik geloof dat als wij punten pakken, het boven ook wel weer beter. Het is al zestien jaar onrustig, hoewel ik begrijp dat het nu wel erg heftig is. Ikzelf word er in ieder geval niet onrustig van. Het is vooral vervelend dat je er elke keer op geattendeerd en naar gevraagd wordt, maar ook niks meer weet dat een ander.”

Inmiddels ben je clubheld en cultfiguur geworden, kun je nog rustig over straat?
“Ja, dat kan wel. Mensen willen wel eens een handtekening en dat is meestal prima, maar ik heb ook wel eens gehad dat ik uit eten ben en dat ik opeens een hand op mijn schouder voelde en de vork bijna in mijn keel zat. Dan vraag ik of we die handtekening even na het eten kunnen doen. Dat geduld heb ik wel. Van dat ‘Rustaaagh’-verhaal kom ik voorlopig niet van af, terwijl ik het maar één keer gezegd heb. Dat is af en toe vermoeiend, maar soms hoor ik het niet eens meer of doe ik alsof. Je kunt wel boos worden, maar dat is toch goed joh. Ze denken allemaal dat ze de eerste zijn.”

Wat voor jongen is de Tommie die thuis op de bank zit?
“Heel rustig, netjes, lief en sociaal. Ik vind humor heel belangrijk en ik hou ervan op een leuke manier te treiteren en pesten. Ik mag hopen dat de mensen niet denken dat ik thuis dezelfde jongen ben als op het veld. Dan ga ik in de tackle en staat mijn blik op oorlog. Na de wedstrijd is het een handje, maar tijdens de wedstrijd vind ik dat jij kapot moet gaan. Daar moet ik het ook van hebben. Als ik dat niet doe, dan ben ik niet de voetballer die ik ben. In het veld ben ik echt een ander mens.”

Is die rustige jongen al toe aan een eigen gezinnetje?
“Nog niet helemaal, ik ben nog te veel weg. Ik hou er ook van met vrienden te gaan darten, poolen, golfen en op de Playstation te spelen. Het lijkt me heel moeilijk elke dag thuis op de bank te zitten. Niet dat dat moet als je vader wordt, maar het is wel een heel andere wereld. Het is net als dat je een hond neemt, dan moet je er wel elke dag voor dat beest zijn. Soms zit ik een programma te kijken en dan zie ik van die uitgemagerde beesten. Dan denk ik bij mezelf: waarom neem je dan een hond?”

Wie zijn die vrienden met wie je uitgaat?
“Mijn echte vrienden zijn geen collega’s. Kijk, ik ga goed om met Aaron Meijers en Thomas Meissner. Ruben Schaken vind ik een wereldgozer, maar die is natuurlijk wat ouder en heeft ook drie kinderen. Mijn vrienden ken ik vanaf mijn zesde daar ga ik nog steeds mee om. Daar ben ik gewoon een van de jongens, die kijken dwars door me heen. Die boeit het niet dat ik bij ADO voetbal, voor hen ben ik nog steeds dat jochie van RVC Rijswijk. Ik weet ook waar ik vandaan kom. Ik zie genoeg gasten waarvan ik denk: wat ben je nou aan je doen? Ik kan je zoveel voorbeelden noemen, het is echt verschrikkelijk. Dan denk ik: hoe durf je? Maar die komen zichzelf nog wel een keer tegen.”

Je bent nu 26, wat zijn je ambities richting de toekomst?
“Mijn focus ligt nu helemaal hier. Als we hier blijven staan, moet ik helemaal nergens anders naar kijken. Ik moet zorgen dat ik hier knal en als er dan ooit iets op mijn pad komt, luister ik ernaar. Het enige doel wat ik nu heb is zo snel mogelijk rust en veiligheid brengen. Dan kan het zomaar zijn dat ik hier nog zeven jaar speel of misschien wel naar een geweldige competitie ga als Engeland. Het ligt eraan wat er op mijn pad komt. Op Voetbalzone zie je elke dag weer een andere speler naar China gaat, misschien wordt dat wel de nieuwe competitie.”

Tot slot, je bent inmiddels ‘Hagenaar van het jaar’ en politieksupporter van Groep de Mos?
“Ja, die prijs was een mooi compliment. Ik had het nooit verwacht en vind het alleen maar kicken. Kan ik weer mooi afstrepen! Wat betreft Groep de Mos: ik stem op die partij. Ze hebben gevraagd of ik dat op video wilde uitspreken en ik heb daarmee ingestemd. Die man, Richard de Mos, is pro Den Haag en maakt zich hard voor thema’s die ik steun zoals veiligheid, de strijd tegen armoede, zorg voor ouderen, dat soort dingen. Misschien moet ik dat soort filmpjes niet maken, want het gaat vaak een eigen leven leiden. Ik heb alleen mijn mening gegeven en ga in elk geval niet de politiek in!”