Bursaspor en het oneindige sprookje

Vorig seizoen was een unieke in de Süper Lig. Voor het eerst sinds het bestaan van de competitie is er een club kampioen geworden buiten Istanbul. En ook Trabzonspor was niet de sterkste aan het einde van de 34 speelrondes. Onze nieuwe kampioen kwam uit Bursa, de vierde grootste stad van het land. De landskampioen werd kampioen op de laatste speelronde dankzij puntverlies van directe concurrent Fenerbahçe. Zo mochten de groene krokodillen van Bursaspor voor het eerst in haar bestaan deelnemen aan de Champions League. Maar was deze titel een toeval of mogen we gerust zeggen dat Bursaspor een topclub in wording is?

Bursaspor Kulübü Dernegi, zoals de club bekend staat onder haar officiële naam, is opgericht op 1 juni 1963 na een fusie van vijf clubs. Gekleurd in groen en wit, siert de club het logo met vijf sterren met elk een verschillende kleur. Elke kleur staat voor de kleur van de fuserende clubs, voordat deze in de mix gingen en zo Bursaspor vormden. De wedstrijden worden gespeeld in het Bursa Atatürk Stadion met een capaciteit van ruim 26.000. Er zijn echter plannen voor de uitbreiding van het voetbalbolwerk, waarbij de capaciteit wordt verhoogd naar 42.000 en er een vernieuwd dak komt boven de hoofdtribunes. Bursaspor is één van de ploegen die al een hele tijd actief is op het hoogste niveau. De club heeft een intense rivaliteit met Besiktas en Karsiyaka en heeft warme relaties met de supporters van Ankaragücü. Overigens beschikken de groen-witten over een prima jeugdopleiding en zijn de accommodaties daarvoor de laatste jaren sterk verbeterd.

Bursaspor heeft de laatste jaren een afwisselende status opgebouwd als middenmotor tot subtopper. Echt ruiken aan het grote werk heeft de club echter nooit gedaan, totdat de geur van succes vorig seizoen een onmisbaar luchtje kreeg. Het begon steeds sterker te ruiken toen de ploeg nog op de laatste speeldag kans maakte op de titel. Een wonder moest daarvoor gebeuren en zo geschiedde het. Fenerbahçe speelde thuis 1-1 tegen Trabzonspor en Bursaspor won zelf thuis met 2-1 van de gehate rivaal Besiktas. En zo, na ruim 18620 dagen vanaf de eerste titelrace ooit, was de eerste kampioen buiten de 'grote vier' opgestaan. Maar de discussie die daarna losbarstte was ook een onmisbare. Was dit een toevalstreffer en gewoon een domme blunder van Fenerbahçe? Of was Bursaspor aan het opgroeien van een puber tot een volwassen vent?

Ik denk dat de meningen zullen verschillen. De één zal beweren dat Bursaspor nooit meer kampioen zal worden en de ander zal zeggen dat de club een veelbelovende toekomst tegoed gaat. Zelf kies ik voor de tweede bewering. Bursaspor is in mijn ogen namelijk geen club in een sprookje. Ook veel niet-Turkse liefhebbers zullen zich nog Sivasspor herinneren, dat in het seizoen 2008/09 een serieuze poging gooide naar de titel. Die ploeg is nu echter niet meer in de bovenste plekken te bewonderen. Maar bij Bursaspor is het andere koek...

De groene krokodillen hebben ten eerste een redelijke historie als het gaat om het winnen van bekers. Viermaal stond de ploeg in de finale van de Turkse Beker, die uiteindelijk slechts één keer werd gewonnen. Ook werd twee keer de Premierbeker gewonnen. Een cup die ten ere van de premier van het land wordt gehouden. Daarnaast heeft de club al een paar keer de sfeer in Europa mogen proeven. Zo werd er in de Uefa Cup en de Intertoto Cup gespeeld en was dit seizoen Champions League voetbal een feit. Ten tweede staat de ploeg uit Bursa onder leiding van Ertugrul Saglam. De jonge coach die onder contract stond bij Besiktas in zijn spelersloopbaan. De beste man loodste eerder Kayserispor naar Europees voetbal en stond ook een tijdje langs de zijlijn bij oudgeliefde Besiktas.

Ten tweede komen de krokodillen uit de vierde grootste stad van Turkije. Hoe groter je stad, des te groter de steun die je krijgt. Niet alleen vanuit de supportersgroep, juichend onder de naam 'Teksas', maar ook vanuit de hogere klassen in de stad die de club voorzien van financiële steun. Daarbij heerst er geen chaos in het bestuur van de club en is er een prima beleid. Maar wat we absoluut niet mogen vergeten, is dat Bursaspor al aantal jaren een paar goede talentjes opleidt. Zo zijn Ozan Ipek en Volkan Sen dodelijke krachten op de flanken en stond spits Sercan Yildirim al eens in de belangstelling van de Engelse (sub)top. De talentjes worden nog eens aangevuld met een paar redelijke Argentijnen en een scorende Bulgaarse keeper, Dimitar Ivankov. Ook zijn ervaren verdedigers Ömer Erdogan en Ali Tandogan niet te vergeten pionnen.

De club heeft in de loop der jaren stap voor stap gebouwd aan de toekomst. De titel die vorig seizoen is gehaald, was een enorme stap in de goede richting. Je kunt gerust concluderen dat die titel de basis vormt voor de rest van wat gaat komen. En geloof me, Bursaspor is geen ééndagsvlieg en ook dit seizoen verloopt soepeltjes. De tweede plek achter Trabzonspor is een feit en de jacht op de titel is ook dit seizoen begonnen. Vorig seizoen heeft de ploeg iets gedaan wat geen één andere Anatolische ploeg, buiten Trabzonspor, ooit wist te presteren: het won alle drie de uitduels tegen Besiktas, Fenerbahce en Galatasaray. Als ze mij nu in een slaap zouden hypnotiseren van 30 jaar en ik word drie decennia later wakker, dan durf ik gerust zonder te kijken te zeggen dat ploegen als Bursaspor, Kayserispor en nog anderen al diverse keren kampioen zijn geworden. Voetbal in Turkije is niet meer alleen de grote clubs uit Istanbul, maar de rest van heel Turkije doet mee. De opmars is met de kampioenschap van Bursaspor begonnen, en hopelijk eindigt dit sprookje ook niet...