De Ivoriaanse superster die dakloos zou zijn geraakt

De rijke voetbalgeschiedenis kent vele markante, tragische of grappige personages. In de rubriek Vedettes licht Voetbalzone telkens het doopceel van een van die figuren. Nu in zijn Ivoorkust de Afrika Cup gespeeld wordt, is dit het perfecte moment om onze blik te richten op de opmerkelijke levenswandel van voormalig Beveren- en Arsenal-speler Emmanuel Eboué.

Door Sander Grasman

“Ik houd de gordijnen dicht of slaap bij een vriendin op de grond. Elke keer als de bel gaat, ben ik bang dat het de deurwaarder is om me uit mijn huis te zetten. Ik was mijn kleren met de hand, omdat ik geen wasmachine kan betalen. Maar het meest van alles mis ik mijn kinderen.”

Het hartverscheurende relaas dat Emmanuel Eboué houdt tegenover de Engelse krant The Mirror gaat de wereld over en schokt de internationale voetbalgemeenschap. Iedereen vraagt zich af hoe het zo kon aflopen met het gewezen en altijd goedlachse toptalent van weleer, dat via de Belgische competitie de Europese top had weten te bereiken en jarenlang een vaste waarde was geweest in het Arsenal van Arsène Wenger.

Eboué belandde - net als veel van zijn landgenoten - op jonge leeftijd bij het Belgische SK Beveren. Toen die club aan het begin van dit millennium in financiële problemen kwam, legden zij namelijk hun lot in handen van de Franse oud-international Jean-Marc Guillou, die contacten had in Ivoorkust en een deal had weten te sluiten met ASEC Mimosa, één van de topclubs uit dat land, waardoor de Belgen jaarlijks hun vier grootste talenten mochten uitkiezen.

Op 8 juli 2001 duiken de eerste vijf Ivorianen, waaronder een piepjonge Yaya Touré, op in het Waasland in Oost-Vlaanderen. Hoewel de jonge Afrikanen duidelijk over talent beschikken, brengt het de club niet meteen succes. Het ontbreekt in het elftal aan samenhang en men eindigt stijf onderaan. Het is te danken aan het feit dat Eendracht Aalst en RWDM geen licentie krijgen, dat Beveren in de Eerste Klasse actief mag blijven.

Een jaar later maakt ook Eboué de oversteek en hij is al snel niet meer weg te denken uit het hart van de defensie. Intussen gaat het ook steeds beter met de Beverse resultaten en de Ivorianen voelen zich almaar meer thuis in het koude West-Europa. Touré hoeft in ieder geval geen drie paar sokken, twee broekjes en twee shirts aan om een winterse wedstrijd te overleven en inmiddels worden ze op straat al hartelijk begroet door dorpsgenoten. “Maar dat doen ze inmiddels bij elke zwarte, want de kans is groot dat het een speler van Beveren is”, quote De Telegraaf de Ivoriaanse middenvelder Joss Péhé.

De club brengt hun Ivoriaanse spelers onder in een simpel flatje in de Klapperstraat, op een steenworp afstand van de Freethiel, het stadion van Beveren. Voor hun vertier moeten de jongens dus op stap en daar komt Eboué zijn latere echtgenote Aurélie tegen. De jonge verdediger en de geboren Luikse zijn meteen over hun oren verliefd en al in 2003 komt hun eerste kindje ter wereld. Een half jaar na de geboorte van dochter Clara huwen de twee en er zullen in de daaropvolgende jaren nog twee kinderen volgen.

Dat jaar boekt SK Beveren ook haar grootste succes. Het bereikt in 2004 de bekerfinale en hoewel dat duel met 4-2 verloren ging tegen Club Brugge, mogen Eboué en consorten zich toch opmaken voor Europees voetbal. Club Brugge heeft zich met een tweede plek in de competitie namelijk al geplaatst voor de Champions League.

Op 7 augustus 2004 is SK Beveren wereldnieuws. Hoewel die dag niet knap gelijkgespeeld wordt tegen de Bruggelingen, is de uitslag slechts bijzaak. Veel opvallender is namelijk dat Beveren die dag met elf Ivorianen aan de aftrap verschijnt. In de 56e minuut zorgt Björn Vleminckx, de latere topschutter van de Eredivisie, voor de eerste niet-Ivoriaanse inbreng door in de 56e minuut Moussa Sanogo te vervangen.

In diezelfde periode is men dankzij dat bekersucces dus Europees actief. Na klinkende overwinningen in de voorrondes op FC Vaduz en Levski Sofia blijken in de groepsfase VfB Stuttgart, Benfica, SC Heerenveen en Dinamo Zagreb duidelijk een maatje te groot. Alle duels worden verloren en daarmee is de 1-0 in het Abe Lenstrastadion tot op de dag van vandaag het laatste Beverse duel in Europa.

Voor Eboué is dat jaar zijn laatste in België. Hij heeft zich in de kijker weten te spelen bij Guillou’s grote vriend Wenger en in januari 2005 tekent hij dan ook een contract bij Arsenal. In Noord-Londen moet hij aanvankelijk geduldig zijn beurt afwachten. De Franse oefenmeester beschikt immers met Philippe Senderos, de Kameroener Laurén, Ashley Cole, Sol Campbell en Yaya’s broer Kolo al over de nodige verdedigende opties.

De Ivoriaan krijgt echter steeds meer speeltijd. Nu niet centraal achterin, maar aan de rechterkant, dezelfde positie die hij bemant in de nationale ploeg. Op het WK van 2006 in Duitsland komt de gouden generatie van de Olifanten, met onder anderen Didier Drogba, Salomon Kalou en de twee Touré’s, terecht in de poule des doods met Nederland, Argentinië en Servië-Montenegro.

Hun eerste duel van dat toernooi moet een feest van herkenning zijn geweest. Ivoorkust start namelijk met drie Beverse basisspelers (naast Eboué en Touré ook Arthur Bako), heeft er ook nog eens drie op de bank (Barry Copa, Gilles Yapi Yapo en Romaric) en om het helemaal af te maken staat de confrontatie toevalligerwijs onder leiding van dezelfde scheidsrechter, Frank De Bleeckere, als dat duel waarin Beveren met elf Ivorianen begon. Het draaide voor de Ivorianen uit op een teleurstelling. Door nederlagen tegen Argentinië en Oranje was de ploeg al uitgeschakeld na twee duels.

Tweets by Galatasaray

In Engeland begon er ook steeds vaker zand in Eboué’s motor te komen. Na de komst van Bacary Sagna schoof hij door naar rechtshalf en hoewel zijn prestaties op die nieuwe plek aanvankelijk veelbelovend waren, bleek de positiewissel het begin van het einde van zijn tijd in Londen. De Turkse grootmacht Galatasaray bood in de zomer van 2011 uitkomst en in Istanbul leefde de Ivoriaan weer een tijdje op.

Met Cim Bom werd hij tweemaal kampioen, maar in zijn derde jaar in Turkije kwam hij steeds meer op het tweede plan terecht en verwees de Italiaanse coach Cesare Prandelli hem in de voorbereiding op het volgende seizoen zelfs naar de B-ploeg. Ze hadden te veel buitenlandse spelers in de selectie en Eboué werd het kind van de rekening. Hij zou geen professionele wedstrijd meer spelen.

Nadat zijn contract bij Galatasaray afliep en deze niet verlengd werd, vertrok hij in maart 2016 nog naar Sunderland, maar voordat hij ook maar één keer in actie kon komen voor the Black Cats, werd hij voor een jaar geschorst door de FIFA, omdat hij zijn spelersmakelaar niet betaald zou hebben.

Eboué durfde zijn kinderen niet te vertellen dat hij niet mocht spelen en daarom deed hij een tijdlang alsof hij naar training ging. Dan stapte hij met zijn sporttas over de schouder op de gewoonlijke tijd de deur uit en trainde hij voor zichzelf. Dit hield hij vol tot hij in het park te vaak werd aangeklampt door opdringerige fans en op de foto’s met ze moest, waarna hij alleen nog maar in het donker eropuit trok.

Na zijn schorsing volgde dus die vechtscheiding met Aurélie en het interview in The Mirror. Er gingen zelfs geruchten dat hij op het punt stond zichzelf van het leven te beroven, maar een paar jaar later kwam de Ivoriaan volledig terug op dat verhaal. Ja, hij had de rechtszaak verloren en zijn echtgenote had inderdaad een groot deel van zijn vermogen toegewezen gekregen, maar het was zeker niet zo dat hij blut was.

“Ik hoor dat vaak, maar dat is niet waar. Ik heb onroerend goed in Ghana en Ivoorkust”, zegt Eboué, die daarnaast een voetbalschool leidt in zijn geboorteland, daar onlangs over in een interview met het Ghanese Citi Sports. “Ik heb een goed leven.”

Intussen timmert zijn zoon in Engeland aan een eigen voetbalcarrière. Nadat hij eerder werd opgenomen in de jeugdopleiding van de oude club van zijn vader, speelt de nu vijftienjarige Caleb voor Watford en werd hij recentelijk voor het eerst opgenomen in de selectie van Engeland Onder 15. Misschien zien we binnenkort dus wel weer een Eboué in de Premier League spelen.