De wonderlijke wereld van Joe Kinnear

Joe Kinnear, één van de beste managers ter wereld en een persoonlijkheid die vroeger als speler alles gewonnen heeft wat er te winnen valt. Een van de weinige mensen die de taak van Director of Football (Technisch Directeur) op zich zou kunnen nemen. Want wie anders dan Kinnear, die zich met hart en ziel heeft ingezet voor de club toen zij in een dramatisch degradatieseizoen verkeerde en in het verleden zoveel sterspelers naar Tyneside heeft gehaald, zou deze klus aankunnen?

Dit zijn nog maar enkele voorbeelden van de gedachtegang van Joe Kinnear. Typerend dan ook, dat het Kinnear zelf was die het nieuws van zijn aanstelling de wereld in slingerde en niet wachtte tot de club een statement naar buiten bracht. Pas een aantal dagen later werd vanuit de club ook kenbaar gemaakt dat Kinnear als technisch directeur was aangesteld.

Een technisch directeur die ontzettend impopulair is bij de fans en ook nog eens een groot aandeel had in de degradatie van 2008/09. Een technisch directeur die, tot ontsteltenis van de fans, de ene onwaarheid na de andere verkondigt in de pers. Zo zou hij totaal geen aandeel hebben gehad in Newcastle’s degradatie en zou hij niet populair zijn omdat hij geen ‘Geordie’ is.

Dit bleek het begin te zijn van een lange en slopende strijd tussen de waarheden van Kinnears wereld en de realiteit. Zo is het feit dat hij geen Geordie is totaal niet bepalend geweest, aangezien Kevin Keegan als een ware held wordt gezien in Tyneside en de beste man toch echt geboren is in Doncaster. Verder zei Kinnear dat hij helemaal niets te maken had met de degradatie naar het Championship, terwijl er onder zijn leiding in 26 duels maar 20 punten werden gehaald. De laatste acht wedstrijden onder Alan Shearer waren dan ook bijna een formaliteit.

Ook het feit dat Kinnear na zijn wegens gezondheidsredenen gedwongen afscheid bij de club zichzelf 'slimmer dan de gemiddelde Newcastle supporter' noemde, heeft hem niet bepaald positieve reacties opgeleverd. Dit werd alleen maar versterkt toen Kinnear zelf een niet al te intelligente indruk maakte tijdens een interview. Zo noemde hij bepalende spelers bij een compleet andere naam (Yohan Cabaye werd Kebab, Hatem Ben Arfa werd Ben Afry en Papiss Cissé werd Sissy) en vertelde hij doodleuk dat onder zijn bewind James Perch en Tim Krul naar Tyneside kwamen, terwijl dit totaal niet het geval was. Voor een directeur die de selectie bij elkaar moet houden en versterken, is dit dus een nogal povere start.

Een andere hoofdrolspeler in deze komedie is Alan Pardew. De huidige manager laat bijna niks meer van zich horen sinds Kinnear is aangesteld, maar heeft wel laten weten gewoon op zijn post te blijven. Het eerste conflict tussen de nieuwe technisch directeur en de manager lijkt echter al een feit. James Perch, die eerder nog door Kinnear als goede aankoop van zijn kant werd geportretteerd, is namelijk verkocht aan Wigan Athletic zonder dat Pardew hiermee in had gestemd. De manager wilde Perch een nieuw contract aanbieden, aangezien Newcastle een tekort aan verdedigers heeft, maar Kinnear stak hier een stokje voor en accepteerde het bod van degradant Wigan. Ook zou Kinnear hoogstpersoonlijk een streep hebben gezet door de naam Douglas, omdat hij hem niet persoonlijk kende. Zo wordt dus met het uur de toekomst van de selectie van Newcastle, en daarmee ook de toekomst van Pardew, steeds onzekerder.

Na een dramatisch verlopen seizoen werd er vooral naar Mike Ashley gekeken om er iets aan te doen. Ashley leek ook voor rust te willen zorgen door vrij snel na de afloop van het seizoen aan te geven dat de rol van Pardew niet ter discussie stond, maar gooide daarna ook meteen zijn eigen ruiten in door Kinnear aan te stellen. Wat de onrust alleen nog maar voedt in Newcastle is het feit dat er behoorlijk veel geruchten zijn over spelers die vertrekken en maar weinig geluiden over echte versterkingen die op weg zouden zijn naar Tyneside.

I haven’t got an ego, waren de woorden die Kinnear uitsprak vlak na zijn benoeming als technisch directeur. Om vervolgens het verhaal op te hangen dat alleen iemand zoals hij de functie van technisch directeur bij Newcastle aan kon en dat hij eigenlijk iedereen op elk moment van de dag wel kon bellen om over voetbal te praten. Ook de optelsom dat hij zichzelf slimmer dan de meeste Newcastle-supporters noemt, niet de moeite neemt om de namen van de selectie door te nemen en dat hij de schuld van de degradatie bij Shearer wil leggen, lijkt aan te geven dat er misschien toch nog meer sprake is van een ego dan Kinnear zelf denkt.

En zo heeft Newcastle naast Geordie Shore een tweede soap te pakken. De aanstelling van deze ongewilde technisch directeur is misschien wel het meest bizarre verhaal dat er op dit moment speelt in de Engelse voetballerij en dit past eigenlijk ook wel bij een club als Newcastle United. Het enige professionele voetbalteam in een stad van nog geen 300.000 mensen, maar waar wel elke thuiswedstrijd 55.000 man op de tribune zit. Een club waar dan ook in de hele stad over gepraat wordt en waar iedereen een mening over heeft. Een club met een achterban die dit seizoen bijna alleen maar teleurgesteld is geweest in de prestaties van ‘hun’ cluppie en die zich dan ook niet serieus genomen voelt door de aanstellingen van een ‘delusional director of football’.

De Toon is opnieuw het lachertje van Engeland (waarschijnlijk in Wearside nog het meest) en dit doet pijn bij supporters en iconen van de club. Zoals Shearer het uitstekend verwoordde: "Op dit moment lachen mensen om mijn club. Dat doet me veel pijn. Jaren geleden heb ik mezelf beloofd om niet verrast te worden door de voetballerij en zeker niet door Newcastle, but this situation stretches it."