Een dag uit het leven van ....

De laatste dagen worden, zoals gebruikelijk enkele weken voor het WK voetbal, de selecties van de verschillende landen bekendgemaakt. Ook de bondscoach van Noord-Korea, Jong-Hun Kim, gaf zijn selectie prijs. Wat gezien de situatie in het land niet vreemd is, is dat de meeste internationals hun brood verdienen in het land van alleenheerser Kim Jong-Il. Opvallender echter de twee internationals die werkzaam zijn in Europa, Kuk-Jin Kim (afgevallen in de voorselectie) en Yong-Jo Hong.

Weinig is bekend over deze twee Noord-Koreanen. Natuurlijk de statistieken kunnen opgezocht worden. Zo heeft Kim, spelend bij middenmoter FC Will in Zwitserland, dit jaar maar in tien wedstrijden zijn opwachting gemaakt en niet gescoord. Hong speelde veertien wedstrijden voor Russische laagvlieger FC Rostov en scoorde daarin één keer. Weinig aansprekende cijfers bij weinig aansprekende clubs. Maar wat voor privé-leven hebben deze mannen? Kunnen ze profiteren van de Westerse vrijheden of gaan ze net als hun landgenoten gebukt onder de dictatuur van de Democratische Volksrepubliek van Korea. Wellicht kan wat inzicht verkregen worden in het persoonlijke leven van de twee door te kijken naar een voorganger, Choi Myong Ho, die in 2008 ooit een duel speelde voor Krylia Sovetov.

In april 2008 publiceert het tijdschrift Russian Newsweek een artikel over de Noord-Koreaan. Vooraleer Choi mag praten met de journalist wordt toestemming gevraagd aan een landgenoot. De landgenoot, genaamd Chang Dal Hon, is tevens tolk en volgt Choi overal waar hij gaat en staat en beslist over wat hij wel en niet mag doen. Zo werd het Choi eens verboden om met zijn ploeggenoten een restaurant te bezoeken.

Na toestemming te hebben gekregen voor het interview verteld Choi over zijn leven bij de club uit Samara. Waar andere spelers op zichzelf wonen, leeft Choi met kameraad Chang op een klein kaal kamertje op het complex met slechts twee bedden en een opbergmeubel met twee boeken (een Koreaans-Engels woordenboek en een notitieboekje dienst doende als dagboek). Een televisie is in het verblijf niet te vinden. “Die hebben we niet nodig” aldus Choi. “Als we de hele nacht televisie zouden kijken verspillen we toch onze tijd en zijn we niet in staat om de volgende dag goed te trainen” Ook een koelkast bleek overbodige luxe. “Waar heb je een koelkast voor nodig? Het zorgt voor koele drankjes in de zomer, maar als je van dat koele drankje een koudje oploopt kun je niet trainen”.

Tenslotte blijkt Choi nog altijd erg loyaal naar het Noord-Koreaanse regime. Als hem gevraagd wordt een liedje te zingen zet hij in voor ‘Kim Jong-Il, onze zon’. Of het Noord-Koreaanse voetbalteam het verblijf op het WK ook op deze Spartaanse wijze moet ondergaan is niet duidelijk, maar een vijfsterren verblijf als die van onze Oranje-helden zal het vast niet worden.