Eendracht maakt macht, ook in Slovenië

Als je voor de kwalificatiereeks van dit WK had gezegd dat Slovenië zich weer eens zou plaatsen voor een groot toernooi, zou je voor gek zijn verklaard. Goed, in 2000 en 2002 plaatste Slovenië zich ook onverwacht voor de eindrondes, maar het huidige team zou sterspelers als Zlatko Zahovic ontberen. Ook had men het niet getroffen met de loting. Kortom, slechts enkele Slovenen vertrouwden in een goede afloop. Nu, een jaar later, staan de mannen van Matjaz Kek toch op de eindronde. Het grote Rusland werd op uitdoelpunten naar huis gebonjourd. Eenheid is het toverwoord.

De winst op Rusland kwam voor de hele wereld, ook voor de Slovenen, als een daverende verrassing. Op papier waren de Slovenen natuurlijk veel zwakker, maar doordat het team zo goed op elkaar is ingespeeld was, wisten ze de Russen toch te kloppen. De Russen konden hier niet adequaat mee omgaan, waardoor ze nu dus thuis zitten.

Het grote probleem van het Sloveense team was altijd dat het niet echt een team was. De onderlinge rivaliteit tussen de spelers was vaak erg groot. Het ging vaak tussen de Ljubliani, de voetballers van Olimpija Ljubliana en de Styriërs, uit Maribor. De Styriërs vonden altijd dat de Ljubliani werden voorgetrokken door de bond, wat vaak zorgde voor onenigheid binnen het team. Dieptepunt was de ruzie tussen coach Srecko Katanec (Ljubliana) en Zahovic (Maribor) op het WK van 2002.

Vanaf 2002 raakte het team in verval, en men bleef ver verwijderd van de eindrondes. Maar toen kwam Kek aan de macht. Het spelersmateriaal dat Kek in handen kreeg, was niet extreem sterk, maar in tegenstelling tot Katanec wist Kek wel een hecht team te vormen. Alle spelers kennen hun plaats en taak in het team. Er zijn geen sterspelers, iedereen is even belangrijk. Het resultaat kan je het best vergelijk met een goed gemetseld huis, alle bakstenen zijn even belangrijk. Waar het Sloveens voetbal de afgelopen twintig jaar vooral om het individu ging, gaat het nu om het collectief. Er zijn nog maar weinig teams die dit principe kunnen handhaven. Kijk maar naar Barcelona (Lionel Messi) en Portugal (Cristiano Ronaldo). Persoonlijk ben ik blij met coaches als Kek. Te veel coaches bouwen hun team rondom een speler, met als gevolg dat als deze speler zijn dag niet heeft, of een blessure, het hele team in elkaar zakt.

Laat Kek een voorbeeld zijn voor de andere bondscoaches. Richt je niet enkel op de sterspeler, de zwakkere spelers zijn net zo belangrijk. Spelers als Messi en Ronaldo kunnen het wel alleen, maar de immense druk die op die spelers komt, is vaak gewoon te veel. Dan komt de welbekende vicieuze cirkel, en lig je er al in de tweede ronde uit. Of Slovenië ver komt met de communistenmentaliteit valt nog te bezien, maar het feit dat hij met dit team het WK heeft gehaald, geeft hoop voor het collectieve voetbal.