Eskisehirspor, de ster van Anatolië

Elke voetbalclub, in welke competitie dan ook, heeft een speciale achtergrond. De ene club is de club van de rechtse politiekelingen, de andere club is de club van de oliesjeiks en een ander weer is de onbetwiste volksclub in eigen land. Vandaag wil ik jullie informeren over de allergrootste club van Centraal-Anatolië, de 'rode bliksems' van Eskisehirspor.

De club heeft talloze bijnamen, en waarom ook niet? Hoe populairder je bent in de ogen van de meeste liefhebbers, des te meer sierlijke bijnamen de club rijker is. De meest populaire bijnaam draagt Es Es, die is afgeleid uit het eerste gedeelte van de naam van de club, en dat tevens ook 'waai, waai' betekend. Want wie Eskisehirspor uitdaagt, staat bekend als de gene die wind zaaide en uiteindelijk storm oogstte, maar dan wel een storm die enorm waaide. De bekendste bijnaam is echter De Ster van Anatolië. Deze bijnaam heeft de club te danken aan haar succesvolle periode in de jaren '70. Destijds is de club een aantal keren tweede geworden in de competitie en is kampioenschap op een haar na gemist. Wel werd er één Turkse beker veroverd ten koste van Bursaspor. In Europa was het Spaanse Sevilla dat kennis mocht maken met de kracht van Es Es. In Spanje won de thuisploeg met 1-0, maar in het Atatürk stadion ging het kansloos ten onder met 3-1. Verder dan deze knappe prestatie kwam het helaas niet, maar vrijwel elke voetballiefhebber wist nu wel wie Eskisehirspor was.

Wat allemaal zo leuk en aardig begon in die jonge jaren van het Turkse competitiebestaan, vroeg echter zijn tol en de prestaties van het rood-zwarte Es Es vielen steeds meer tegen. Eind jaren '80 degradeerde de club zelfs met maar liefst een puntentotaal van 41. De club heeft sindsdien diverse keren geworsteld om weer tot het hoogste niveau te klimmen. Dit lukte pas in het nieuwe millennium. Met inmiddels de nodige commerciële en sportieve hulpmiddelen in huis (sterspeler Sergen Yalçin werd gecontracteerd) presteerde Eskisehirspor steeds sterker en dwong het in 2007 promotie af ten koste van Boluspor in de play offs. Een bijzondere dag in het Turkse voetbal, want dit betekende dat het weer rood-zwart zou gaan bliksemen in de Süper Lig. De ster van Anatolië was terug en met heel veel honger naar nieuw succes.

De club is niet meer zo sprankelend als in de gloriejaren, maar de beleving en strijdlust ademt er werkelijk elke wedstrijd van af. Een grote kracht van Eskisehirspor is ook de 'twaalfde man'. Vooral de Anatolische clubs staan niet bekend om haar fanatieke aanhang. De steun komt meestal van de mensen die gewoon uit de stad of de provincie komen. De supporters van Eskisehirspor zijn echter een geval apart. Elke wedstrijd lukt het ze om een ware heksenketel te creëren en bloedfanatiek dat ze zijn! Durf maar eens met een vaantje van Fenerbahçe of Galatasaray in je auto door het centrum van Eskisehir te rijden. Ik garandeer je gerust dat je ruiten binnen enkele seconden foetsie zijn en dat de nodige schade aan je voertuig is aangericht. Ook is het bijzonder dat Eskisehirspor één van de weinige Anatolische clubs is die haar steun dankt tot buiten aan de stadspoorten. Deze supporters zijn Es Es gaan aanmoedigen destijds toen het Turkije vertegenwoordigde in Europa en dat als één van de weinige Anatolische clubs de grootmachten uit Istanbul enigszins tegenstand kon bieden.

Met elke wedstrijd die ik bekijk van Eskisehirspor, vind ik het jammer dat ik er nog niet was tijdens de succesjaren. Persoonlijk vind ik het de mooiste club in heel Anatolië, en dat terwijl ik niet eens uit Eskisehir kom! De club heeft gewoon iets wat me aantrekt. Misschien zijn het wel die prachtige rood-zwarte tenues, misschien wel het stadion waarin geen supporters zitten, maar hondsdolle fanatiekelingen waarvan elk de bloed in het rood-zwart stroomt door hun aderen. De club heeft ambities en een plan voor een geheel nieuw onderkomen. Elk seizoen wordt beter gepresteerd onder de ervaren coach Riza Çalimbay en stap voor stap probeert de club weer een plekje in Europa te bemachtigen. Ik gun het ze van harte en kan niet wachten om Es Es weer eens zien te bloeien!