'Feyenoord? Ja, een terugkeer daar zou natuurlijk een mooi scenario zijn'

HEERENVEEN - Over zijn eerste seizoen als profvoetballer in Nederland is Rajiv van La Parra meer dan tevreden. En dat is ook niet zo gek. De aanvaller komt tot meer speelminuten dan verwacht, werd opgeroepen voor Jong Oranje en beloond met een nieuw contract. Maar hij wil meer. Nog veel meer.

Door ERIK VAN HAREN

Hij lacht veel. Glundert bijna. Kortom, Van La Parra is vrolijk. Hij heeft er ook alle reden toe. De twintigjarige aanvaller van sc Heerenveen speelt in zijn debuutjaar in Friesland veel meer dan verwacht. Ruim twintig wedstrijden heeft hij al achter zijn naam staan, veelal als invaller. In de zomer afkomstig van het Franse Caen nog afgetest bij AZ, nu is de Rotterdammer als een kind zo blij in Heerenveen. “Inderdaad, achteraf is dit de juiste keuze geweest” , zegt Van La Parra. “Dat geeft vastigheid en een stukje rust. Vorig jaar wist niemand wie ik was en kwam ik in Frankrijk nauwelijks aan spelen toe. Nu komen alle goede dingen weer op mijn pad. Dat had ik wel even nodig. Ik ben natuurlijk aangetrokken als extra bezetting achter Luciano Narsingh en Oussama Assaidi, dus ik had zeker niet verwacht al zoveel te spelen. Natuurlijk had ik wel het geluk dat Oussama geblesseerd raakte en meedeed aan de Afrika Cup.”

In die periode rond de jaarwisseling profileert Van La Parra zich basisspeler. Assaidi raakt geblesseerd aan zijn rug en neemt met Marokko deel aan de Afrika Cup. Tot maart mag de buitenspeler veelvuldig opdraven bij de opvallend goed presterende Friezen. Met als hoogtepunt het duel met AZ, begin december. Nota bene tegen de formatie uit Alkmaar, waar Van La Parra in de zomer dus enige tijd stage liep, blinkt hij uit. “Het hoogtepunt van het seizoen. We wonnen met 5-1, speelden als team erg goed voetbal en de sfeer in het stadion was ook geweldig. En dan scoorde ik ook nog, in mijn tweede wedstrijd als basisspeler. Die wedstrijd is me wel het meest bijgebleven. Het voelde ook als een bekroning.”

Een andere bekroning op het positief verlopen seizoen, is de uitverkiezing voor Jong Oranje. Een indicatie dat ook bondscoach Cor Pot het in Van La Parra ziet zitten. Waar ploeggenoot Jeffrey Gouweleeuw zijn debuut wel mag maken in en tegen Schotland, blijft de jonge aanvaller de hele wedstrijd op de bank. Jammer, maar niet onoverkomelijk. “Ik zag het echt als een beloning dat ik werd opgeroepen. Ik denk dat speelminuten ook niet lang op zich laten wachten. Ik denk niet dat er veel jongens van mijn leeftijd zijn die op die positie beter zijn dan ik.”

Omschakelen
De snelle rechtspoot leeft in Heerenveen lange tijd op een roze wolk. De langverwachte terugkeer van Assaidi in maart laat hem weer terugkeren in de realiteit. Hopen op een invalbeurtje in het eerste elftal en speelminuten maken in het tweede team. Een stapje terug dus. Niet makkelijk voor een ambitieuze voetballer. “Dat was inderdaad wel even omschakelen. De trainer (Ron Jans, red.) gaf duidelijk aan dat hij het niet kon maken om Oussama te passeren. Natuurlijk begint het nu wel te knagen, het is niet leuk om vanaf de bank toe te kijken. Het is even moeilijk, maar ik ben wel blij dat ik in die maanden dat Oussama ontbrak veel speelminuten heb kunnen maken.”

Wellicht kan Van La Parra, een halfbroer van Georginio en Giliano Wijnaldum, zich volgend seizoen opmaken voor nog veel meer speelminuten. De voortekenen zijn goed. De kans lijkt groot dat de hele droomvoorhoede, naast Assaidi en Narsingh ook nog bestaande uit topscorer Bas Dost, uit Heerenveen vertrekt. Van La Parra, inmiddels in het bezit van een contract tot medio 2014, wil doorgroeien in Friesland. Naar een basisplaats dus. “Wat een speler als Narsingh dit seizoen presteert, met heel veel assists, hoop ik volgend seizoen ook waar te kunnen maken”, zegt Van La Parra in het restaurant van het Abe Lenstra Stadion, nadat hij zijn toekomstig trainer Marco van Basten een hand heeft gegeven. “Ik ga in de voorbereiding mijn stinkende best doen om te laten zien dat de nieuwe trainer niet om mij heen kan. Ik denk ook dat ik klaar ben voor een basisplaats en heb geen zin om weer veel in te moeten vallen. Natuurlijk zal er ook volgend seizoen weer veel concurrentie zijn, dat moet ook. Ik heb er veel vertrouwen in dat ik nog veel meer minuten kan gaan maken.”

Kwaliteiten
Van La Parra heeft vertrouwen in eigen kunnen. Hij leert vanaf de bank en op trainingen ook veel van Assaidi en Narsingh. Twee buitenspelers met extra kwaliteiten. Spelers waar voetballiefhebbers voor naar het stadion komen. Van La Parra, in de jeugdopleiding bij Feyenoord altijd spelend als rechtsbuiten, wordt in het Abe Lenstra Stadion vooral gebruikt als linkeraanvaller. Een positie die hem nog meer verrassing in zijn spel moet laten leggen. “Daarom train ik ook heel hard op mijn linkerbeen. Ik heb hier geleerd soms ook voor de makkelijkste oplossing te kiezen. Om er ook eens een balletje uit te halen. Als ik dan op een gegeven moment één op één kom met een verdediger, maak ik de actie ook. Dat moet ook als buitenspeler. Als een actie mislukt, dan is dat maar zo. Mocht het vijf keer fout gaan, dan probeer ik het gewoon een zesde keer. Van het publiek trek ik me dan weinig aan. Als buitenspeler is het gewoon mijn taak om een man te passeren.”

Een passeeractie en weer op het veld staan. Van La Parra is er ook wel aan toe. Na negen jaar gespeeld te hebben in de jeugdopleiding van Feyenoord, vertrekt hij op zeventienjarige leeftijd naar Caen. De Franse club heeft, evenals RC Lens, concrete interesse naar aanleiding van een vriendschappelijke toernooi met het Nederland Onder-17 in La Manga. Met zijn moeder vertrekt de aanvaller uiteindelijk naar Frankrijk en tekent een vierjarig contract, om die verbintenis na drie seizoenen in onderling overleg te ontbinden. Van La Parra komt weinig aan spelen toe. Spijt heeft hij echter niet.

“Achteraf is het natuurlijk makkelijk praten. Ik was van mening daar te kunnen slagen, maar het is allemaal niet zo gelopen als ik had gehoopt. Het is daar allemaal veel meer fysiek, ik ben daardoor wel veel sterker geworden. Maar conditietraining waar je geen eens een bal aanraakt, is niet echt iets voor mij. Ik heb daar toch wel een beetje stilgestaan in mijn ontwikkeling als voetballer. Natuurlijk ligt dat ook aan mezelf. Ik kan mezelf kwalijk nemen dat, toen ik al een tijdje geen kans meer kreeg, mijn motivatie achteruit ging. Daardoor heeft de trainer misschien een verkeerd beeld van mij gekregen. Het is de kunst om zo professioneel mogelijk te blijven, maar ik was nog jong. Daar heb ik wel van geleerd.”

Nu is hij dus weer terug in Nederland. Pas twintig jaar, nog aan het begin van zijn carrière. Tijd genoeg dus om het in Nederland te laten zien. Heerenveen is voor Van La Parra de ideale stap. Nu moet hij het ook als basisspeler nog waarmaken.