Gezocht: Capabel leiderschap voor ‘A sleeping Giant’.

Het vertrek van Alan Pardew wordt in het prille 2015 met enige optimisme onthaald (eindelijk verandering!). Het daadwerkelijke moment waarop ‘Plain old Pards’ besluit z’n biezen te pakken komt voor velen echter als een lichte verrassing. Niet getreurd, want het vertrouwen en de band was van beide kanten niet langer optimaal. Nu, maart 2015, is er echter een onbestemd gevoel bij de club. De overwinning tegen Villa was fijn, maar laat ons even voorbij het huidige seizoen kijken. Een BPL-honkvaste club met ‘massive’ potentieel, maar waar blijft het en wat moet er veranderen?

Even een paar zaken op een rijtje. Het elftal, dat John Carver tot de zomer onder zijn hoede heeft, is op een aantal plekken toe aan vervanging. Denk maar aan het centrum van de verdediging dat soms pijnlijk geconfronteerd wordt bij een snelle omschakeling van de tegenstander. Gekeken naar de afgelopen maanden is een opvolger voor Fabricio Coloccini dan ook geen overbodige luxe. De aanwezigheid van Steven Taylor kon de individuele foutenlast van de Argentijnse krullenbol enigszins verbloemen, maar nu die afwezig is zijn de uitstekende ‘wingbacks’ vaker genoodzaakt in te grijpen dan ons lief is.

Een echt alternatief voor Papiss Cissé lijkt er ook niet te zijn. Het is de enige speler die de tegenstander liever niet één op één met de keeper ziet. Een type-Luuk de Jong in de selectie was een uitkomst geweest, maar die ontbeerde helaas het vertrouwen en de durf om zich te wapenen tegen echte verdedigers. Maar gaan we de huidige selectie nu de schuld geven van de matige resultaten? Nee toch?!

Newcastle is toch nog steeds die club met een flinke achterban, schitterend stadion, fraaie historie en is niet weg te slaan uit de hoogste klasse? En het potentieel.. oh mijn god. Het potentieel! Newcastle had qua status al lang op gelijke hoogte met Liverpool en de Spurs moeten staan, maar toont zich een reus die nauwelijks wakker te schudden is. Wanneer zelfs je concurrenten het potentieel zien, mag je toch hopen dat er binnen de eigen gelederen een ‘soort van’ overtuiging bestaat dat hét erin zit. Echter. De enige die het potentieel niet lijkt in te willen zien is…. de steenrijke eigenaar Mike” I don’t care what other people think” Ashley.

Mike vindt het behalen van Europees voetbal al niet zo belangrijk, dus laat staan deze welgestelde man het nodig vindt om het team zodanig te versterken, dat het een gooi kan doen naar de top-four. Investeren? Nieuwe spelers? Why me? De eigenzinnige zakenman heeft vooral een passie voor de eigen portemonnee en status, dan dat hij met trots kan aanschouwen hoe zijn club succes kan nastreven. Onlangs heeft dit heerschap zijn aandeel in Glasgow Rangers met tien procent vergroot en dit heeft als gevolg dat er een stille hoop is dat de Rangers een ticket to freedom gaan zijn voor NUFC. Is hij straks bereid om Newcastle United te verkopen? Alles met ook maar een greintje meer ambitie op het sportieve vlak is op het moment welkom en een capabele leiding (lees: visie!) kan deze ‘Giant’ verlossen van het onbestemde gevoel. En wie weet wat er dan nog meer aan de horizon gloort.

Ook al is het enigszins spijtig voor de Rangers….