Goed en slecht beleid ligt dicht bij elkaar

Slecht beleid in de bestuurskamer mondt zich indirect uit in slecht beleid in het veld. De afgelopen twintig jaar heeft Sparta Rotterdam 22 trainers ver(ge)bruikt, wat neerkomt op 1.1 trainer per kalenderjaar. Dit kan mijns inziens alleen komen door slecht, tot geen, inzicht bij de leiding. Mij kan niet wijsgemaakt worden dat elk van deze 22 trainers, die alle een meerjarig contract kregen, ongeschikt zijn als trainer. Het grootste probleem lijkt dat een trainer geen tijd krijgt om te bouwen aan een goed fundament, de leiding gaat, deels onder druk van de achterban, bij slechte resultaten snel over op ontslag, alsof het daar ooit beter van is geworden.

Natuurlijk is niet alleen de leiding debet aan de slechte resultaten. De spelers en technische staf zijn tenslotte de personen die het op het veld waar moeten maken. Ook hier worden mijns inziens onbegrijpelijke keuzes gemaakt en heb ik werkelijk geen idee wat men uitspookt op de trainingen. De trainingsarbeid wordt niet in de praktijk gebracht in het veld. Week in week uit zie ik mijn club inspiratieloos spelen en geen kans creëren. Wat uitmondt in schamele dertig doelpunten dit seizoen, evenveel als de directe degradant RKC Waalwijk.

Waarin Sparta wel glorieert zijn tegendoelpunten. Ook hier lijkt het alsof er niet op getraind wordt. Wekelijks zien we Ayodele Adelaye stuntelen in het hart van de verdediging, hij wisselt één geniale actie af met meerdere fouten. Met als dieptepunt voor hem zijn tribuneplaats afgelopen zondag tegen Helmond Sport. Onze twee keepers zijn ook geen zekerheid voor een schoon doel. De eerste doelman Aleksander Seliga heeft ijzersterke reflexen, maar is erg zwak in de lucht, heeft bijna geen bal klemvast en heeft een zwakke spelhervatting. Dit laatste is trouwens het enige sterke punt bij onze reservekeeper Cor Varkevisser.

Voor nu genoeg negativiteit want er gaan ook een aantal zaken goed. Zo is Jong Sparta wederom in de top drie geëindigd van de beloftencompetitie, met een team van voornamelijk beloftes. Is de D1 kampioen geworden, heeft de B1 de beker gewonnen en is de jeugdopleiding wederom genomineerd voor de Rinus Michels jeugdopleiding van het jaar-award. Ook dit jaar zijn spelers doorgebroken, beter geworden en hebben ze hun jeugdige wisselvalligheid laten zien. Heel Nederland heeft kunnen zien hoe Nick Viergever echt is doorgebroken, Erik Falkenburg een goede eerste seizoenshelft afwisselt met een mindere tweede seizoenshelft en Kevin Strootman mede door blessures minder belangrijk is dan vorig seizoen.

Nieuwe talenten staan ook weer klaar om te wekelijks te laten zien wat zij waard zijn. Dan denk ik aan Anthony Bentem, Marten de Roon, David Abdul en Lerin Duarte. Het is tekenend voor een club die sinds 1998 afglijdt dat zij zo'n goede jeugdopleiding heeft. Hoewel we na promotie in 2005 jaarlijks strijden om niet te degraderen hoop ik dat, mede door onze goede scouting en jeugdopleiding, de weg omhoog gestaag wordt ingezet. Kleine kanttekening is dat dit wel valt of staat met een gedegen bestuur en beleid.