‘Het is je baan om goed te spelen, niet om een Louis Vuitton-tas te kopen’

Séamus Coleman is in zijn zeven jaar bij Everton uitgegroeid tot een dragende speler. Dat was geen vanzelfsprekendheid, want de Ier had het moeilijk toen hij op twintigjarige leeftijd de oversteek maakte naar Liverpool. Hij kan zich dus goed voorstellen dat de talenten van tegenwoordig, die vaak op hun vijftiende of zestiende al gescout worden, nog meer aanpassingsproblemen hebben dan hij toen had.

“Ik denk dat iemand die zo jong is en uit een land als Ierland over komt, echt hulp nodig heeft. Ze hebben iemand nodig die hen beschermt of voor hen zorgt. De voetballerij is een grote boze wereld en het is eenvoudig voor een voetballer om naar een bepaalde leefstijl gelokt te worden”, vertelt de rechtsback van the Toffees aan de Daily Mail. “Als ik een voetballer met een Louis Vuitton-toilettas langs zie komen, vraag ik me af wat dat met de anderen doet.”

“Als je de enige jonge jongen in de kleedkamer bent zonder zo’n ding, voel je misschien de druk om er ook eentje te halen. Zelfs als je ze niet mooi vindt. Dat is wat er wat mij betreft mis is met de voetballerij. Helemaal mis. Het is je baan om goed te trainen en op zaterdag goed te spelen, en dat week in, week uit. Het is niet je baan om van alles het beste te kopen omdat iemand anders dat ook doet.”

“Maar zij voelen zich onder druk gezet om het beste te kopen. Ze denken dat ze er goed uit moeten zien op hun Instagram-foto’s”, gaat Coleman verder. “Ze denken dat ze de leider moeten volgen, maar het zijn nog maar kinderen, jongetjes. Ze hebben bescherming nodig van goede mensen die voor hen zorgen. Ouders en zaakwaarnemers en mensen die het beste met ze voor hebben. Soms is dat niet het geval. Hoe ik dat verander? Dat weet ik niet. Maar ik vind het vreselijk dat een jonge speler zich misschien zorgen maakt omdat zeven van de andere jongens iets hebben dat hij niet heeft.”