Hiddink: ‘Je kon over de flessen lopen’
23 nov 2007, 07:01
Laatst bijgewerkt: 23 nov 2007, 07:01
Advertentie
Door het nooit verwachte 2-3 verlies van Engeland tegen Kroatië en een eigen nipte 0-1 triomf op Andorra plaatste Rusland zich woensdagavond ternauwernood voor het EK. Bondscoach Guus Hiddink was na afloop de meeste gezochte man en werd door zijn spelers gejonast.
“Natuurlijk houd je hier geen rekening mee”, vertelt de Nederlander in De Telegraaf. “Na het verlies tegen Israël had ook ik me in het lot berust. Net als de spelers. Daarom was de ontlading na het laatste fluitsignaal ook zo overweldigend. Ik heb veel in m’n leven meegemaakt, maar de emoties die op dat kleine veldje en later in de kleedkamer loskwamen, waren onvergetelijk.”
“Rond het hobbelige veld stonden welgeteld 156 toeschouwers, waarvan zo’n honderd Russen. Met alle respect, maar dit is natuurlijk geen entourage waarin je als UEFA een EK-kwalificatiewedstrijd laat spelen. Er werd dan ook in een onwerkelijke stilte gespeeld. Het was net of ik zaterdagochtend bij een jeugdwedstrijdje stond te kijken.”
Telefoonlijn
“We hadden vooraf besloten om een telefoonlijn open te houden om het scoreverloop van Engeland-Kroatië te kunnen volgen. Omdat zoiets niet meer dan professioneel is. Meer eigenlijk ook niet, omdat iedereen er toch vanuit ging dat Engeland in eigen huis geen fout zou maken. Maar na een paar minuten kwam al het eerste telefoontje dat het 0-1 voor Kroatië stond. Toen snel daarna de 0-2 door werd gegeven, begon er behoorlijk wat te kriebelen.”
“Helemaal toen wij nalieten de wedstrijd te beslissen. Nadat we 1-0 hadden gemaakt, misten we een strafschop en moesten we zelfs na een rode kaart met tien man verder. Intussen was Engeland weer op 2-2 gekomen en leek alles alsnog te gaan zoals we vooraf hadden gedacht. Toen het toch 2-3 voor Kroatië werd en bleef, kwamen we met z’n allen in een emotionele draaikolk terecht. Ik heb in de kleedkamer taferelen gezien, die ik nooit meer zal vergeten. Die zogenaamd apathische Russen gingen uit hun dak, dat wil je niet weten.”
Feest
“Ze houden van grote en lange tafels. Dat was het eerste wat ze deden, toen we terug in het hotel in Barcelona kwamen. In een grote zaal alle tafels tegen elkaar aanzetten en dan heel veel flessen bestellen. Eerst flesjes bier en daarna de grotere en sterkere jongens. De bedoeling is dat je alle lege flessen horizontaal op de tafel legt. Het aantal flessen geeft dan aan in hoeverre het feest is geslaagd. Je kon uiteindelijk over de flessen lopen."
“Natuurlijk houd je hier geen rekening mee”, vertelt de Nederlander in De Telegraaf. “Na het verlies tegen Israël had ook ik me in het lot berust. Net als de spelers. Daarom was de ontlading na het laatste fluitsignaal ook zo overweldigend. Ik heb veel in m’n leven meegemaakt, maar de emoties die op dat kleine veldje en later in de kleedkamer loskwamen, waren onvergetelijk.”
“Rond het hobbelige veld stonden welgeteld 156 toeschouwers, waarvan zo’n honderd Russen. Met alle respect, maar dit is natuurlijk geen entourage waarin je als UEFA een EK-kwalificatiewedstrijd laat spelen. Er werd dan ook in een onwerkelijke stilte gespeeld. Het was net of ik zaterdagochtend bij een jeugdwedstrijdje stond te kijken.”
Telefoonlijn
“We hadden vooraf besloten om een telefoonlijn open te houden om het scoreverloop van Engeland-Kroatië te kunnen volgen. Omdat zoiets niet meer dan professioneel is. Meer eigenlijk ook niet, omdat iedereen er toch vanuit ging dat Engeland in eigen huis geen fout zou maken. Maar na een paar minuten kwam al het eerste telefoontje dat het 0-1 voor Kroatië stond. Toen snel daarna de 0-2 door werd gegeven, begon er behoorlijk wat te kriebelen.”
“Helemaal toen wij nalieten de wedstrijd te beslissen. Nadat we 1-0 hadden gemaakt, misten we een strafschop en moesten we zelfs na een rode kaart met tien man verder. Intussen was Engeland weer op 2-2 gekomen en leek alles alsnog te gaan zoals we vooraf hadden gedacht. Toen het toch 2-3 voor Kroatië werd en bleef, kwamen we met z’n allen in een emotionele draaikolk terecht. Ik heb in de kleedkamer taferelen gezien, die ik nooit meer zal vergeten. Die zogenaamd apathische Russen gingen uit hun dak, dat wil je niet weten.”
Feest
“Ze houden van grote en lange tafels. Dat was het eerste wat ze deden, toen we terug in het hotel in Barcelona kwamen. In een grote zaal alle tafels tegen elkaar aanzetten en dan heel veel flessen bestellen. Eerst flesjes bier en daarna de grotere en sterkere jongens. De bedoeling is dat je alle lege flessen horizontaal op de tafel legt. Het aantal flessen geeft dan aan in hoeverre het feest is geslaagd. Je kon uiteindelijk over de flessen lopen."
.png?quality=60&auto=webp&format=pjpg&width=317)
