In beeld: twintig grote namen die mislukten in Turkije

Besiktas maakte deze week voor tweeënhalf miljoen euro de komst van Álvaro Negredo wereldkundig. Mocht het avontuur van de Spanjaard toch niet worden wat hij ervan verwacht, dan zou hij zeker niet de eerste grote naam zijn die zijn avontuur in het voetbalgekke land ziet mislukken.

Dick Advocaat (Fenerbahçe, 2016/17) – De geboren Hagenaar had zijn jawoord al aan de KNVB gegeven toen hij in augustus vorig jaar toch opteerde voor een avontuur in Turkije. Advocaat speelde geen rol van betekenis met Fenerbahçe in de Turkse titelrace, wist geen potten te breken in de Europa League en vond zijn Waterloo in het nationale bekertoernooi in de halve finale.

Gregory van der Wiel (Fenerbahçe, 2016 – heden) – De rechtervleugelverdediger werd medio vorig jaar door de Turkse grootmacht weggeplukt bij Paris Saint-Germain, maar belandde al gauw op een zijspoor. Van der Wiel kwam na de jaarwisseling nog maar vijf keer in actie en lijkt geen toekomst te hebben in Istanbul.

Vicente del Bosque (Besiktas, 2004/05) - De oud-trainer maakte furore bij Real Madrid en de Spaanse nationale ploeg, maar in de Turkse competitie verging het hem minder voorspoedig. Del Bosque werd vanwege de tegenvallende resultaten nog voor het einde van het seizoen door Besiktas op straat gezet, waarna hij een sabbatical van tweeënhalf jaar inlaste.

Lazar Markovic (Fenerbahçe, 2015/16) – 25 miljoen euro had Liverpool halverwege 2014 over om de Servische vleugelaanvaller los te weken bij Benfica. Markovic kende echter een moeizaam debuutjaar op Anfield en wist zijn carrière ook in Turkije geen nieuw leven in te blazen. Na een half seizoen had Fenerbahçe al genoeg gezien.

Elano Blumer (Galatasaray, 2009-2011) – Nadat de middenvelder in 2007 de Copa América had gewonnen met Brazilië, werd hij ingelijfd door Manchester City. Elano mislukte echter in Engeland, waarna Galatasaray hem besloot binnen te hengelen. De zeven miljoen euro die Cim Bom overmaakte naar City voor de diensten van Elano, zou het nooit terugverdienen.

Luis Aragonés (Fenerbahçe, 2008/09) – Nadat hij de Spaanse nationale ploeg in 2008 naar de Europese titel had geloodst, werd Aragonés door Fenerbahçe aangesteld als opvolger van Zico. Na een tegenvallend seizoen, waarin Fener niet verder kwam dan een vierde plaats in de Süper Lig, ontving hij elf maanden na zijn aanstelling zijn congé. Aragonés overleed op 1 februari 2014 in Madrid op 75-jarige leeftijd.

Daniel Güiza (Fenerbahçe, 2008-2011) – In het kielzog van Aragonés trok ook de ex-spits van onder meer Getafe en Real Mallorca naar het Sükrü Saracoglu Stadion. Met een prijskaartje van veertien miljoen euro geldt de Spaanjaard nog altijd als de duurste aankoop uit de clubhistorie van Fenerbahçe, maar Güiza wist maar mondjesmaat aan de verwachtingen te voldoen. Na 23 doelpunten in 61 competitiewedstrijden keerde hij in 2011 terug naar Spanje.

Ariel Ortega (Fenerbahçe, 2002/03) – De oud-middenvelder van onder meer River Plate had zijn sporen al verdiend toen hij na het WK van 2002 aan de slag ging in Turkije. Ortega had voor vier jaar getekend bij Fenerbahçe, maar kwam na interlandverplichtingen voor Argentinië in februari 2003 niet meer opdagen in Istanbul. Het kwam hem uiteindelijk op een schorsing van vier maanden en een boete van ruim negen miljoen euro te staan. Hij keerde daarna terug naar zijn vaderland.

Zafer Biryol (Fenerbahçe, 2005/06) – Nadat hij zich in het seizoen 2004/05 tot topscorer van de Turkse competitie had gekroond in het shirt van Konyaspor, had Fenerbahçe 1,2 miljoen euro over om Biryol te contracteren. De oud-spits stelde echter teleur in het Aziatische gedeelte van Istanbul en zou na één seizoen alweer vertrekken.

Aílton (Besiktas, 2005/06) – De Braziliaan kende een sensationele periode in Duitsland bij Werder Bremen, waarmee hij in 2004 beslag legde op de landstitel, maar in de Süper Lig wist hij niet aan de hoge verwachtingen te voldoen. Aílton werd een half jaar verhuurd aan Hamburger SV, alvorens hij in de zomer van 2006 definitief van de hand werd gedaan door De Zwarte Adelaars.

Rodrigo Tabata (Besiktas, 2009-2011) – Nadat de aanvallende middenvelder in het seizoen 2008/09 had geïmponeerd bij middenmoter Gaziantepspor, telde Besiktas acht miljoen euro neer voor zijn komst. Tabata wist bij die club echter nooit uit te groeien tot een vaste waarde en werd halverwege 2011 met fors verlies doorverkocht. Tegenwoordig is hij in Qatar actief voor Al-Rayyan.

Nordin Amrabat (Galatasaray, 2012-2015) – Met een transfersom van achtenhalf miljoen euro is de ex-PSV’er nog altijd de op twee na duurste aankoop uit de clubhistorie van Galatasaray. Amrabat kende bij Kayserispor een sterke periode in Turkije, maar op een hoger niveau wist hij geen potten te breken. In 56 officiële wedstrijden wist hij slechts 3 doelpunten te maken.

Florent Malouda (Trabzonspor, 2013/14) - De ex-speler van onder meer Olympique Lyon en Chelsea was al op zijn retour toen hij in 2013 door Trabzonspor naar Turkije werd gehaald. Hoewel Malouda transfervrij was, had men aan de Zwarte Zee wellicht wat meer van hem verwacht. Na 7 treffers in 29 wedstrijden in alle competities keerde hij terug naar Frankrijk om bij Metz te gaan voetballen.

Zvjezdan Misimovic (Galatasaray, 2010/11) – De 84-voudig international van Bosnië en Herzegovina zette begin dit jaar een punt achter zijn loopbaan. Misimovic kende een succesvolle periode in Duitsland, maar bij Galatasaray mislukte hij hopeloos. Na negen wedstrijden werd hij met fors verlies getransfereerd naar Dinamo Moskou.

Marko Marin (Trabzonspor, 2015/16) – Chelsea is sinds vorig jaar eindelijk verlost van de Duitser. De Londenaren verhuurden Marin sinds zijn komst in 2012 van Werder Bremen liefst viermaal en ook Trabzonspor kreeg de buitenspeler in de maag gesplitst. Hij kwam in 24 competitieoptredens niet verder dan 4 assists en 2 doelpunten. Tegenwoordig speelt Marin in Griekenland voor Olympiacos Piraeus.

Giovani dos Santos (Galatasaray, 2009/10) – Het gezworen toptalent van Barcelona werd in januari 2010 voor een half jaar door Tottenham Hotspur verhuurd aan Galatasaray. Dos Santos wist het net in vijftien officiële wedstrijden voor de Turken niet te vinden. Sinds 2015 verdedigt de Mexicaan in de Verenigde Staten de clubkleuren van Los Angeles Galaxy.

Milos Krasic (Fenerbahçe, 2012/13) – Juventus telde in de zomer van 2010 liefst vijftien miljoen euro neer voor het voormalig wonderkind van CSKA Moskou, maar in Turijn wist hij niet aan de hoge verwachtingen te voldoen en datzelfde kan gezegd worden over zijn periode bij Fenerbahçe. Na 27 wedstrijden en slechts 1 treffer had men in Istanbul wel genoeg gezien. Tegenwoordig staat hij in Polen op de loonlijst bij Lechia Gdansk.

José Kléberson (Besiktas, 2005-2007) – De Braziliaan werd in 2003 gezamenlijk met Cristiano Ronaldo gepresenteerd bij Manchester United. Kléberson wist in tegenstelling tot de Portugees zijn belofte niet in te lossen op Old Trafford, waarna Besiktas medio 2005 besloot toe te slaan. Kléberson vertrok twee jaar later echter alweer naar Flamengo, omdat zijn salaris niet op tijd zou zijn uitgekeerd door de Turkse club.

Gökhan Ünal (Fenerbahçe, 2010-2012) – De spits scoorde er flink op los bij Kayserispor en later in mindere mate in het shirt van Trabzonspor, maar Fenerbahçe beleefde minder plezier aan hem. Ünal werd diverse malen uitgeleend, voordat hij in 2012 transfervrij naar Karabükspor vertrok. Inmiddels komt hij op het derde niveau in Turkije uit voor Menemen Belediyespor.

Marcelinho (Trabzonspor, 2006/07) - De sierlijke middenvelder was aan het begin van deze eeuw een absolute smaakmaker in Duitsland bij Hertha BSC. Nadat de hoofdstedelingen in 2006 braken met Marcelinho besloot Trabzonspor toe te slaan, maar die club zag de geboren Braziliaan na een half seizoen alweer vertrekken naar VfL Wolfsburg.