In beeld: 27 van de beste spelers ter wereld in de jaren negentig

Peter Schmeichel - Tussen 1991 en 1999 speelde de legendarische sluitpost liefst 292 competitiewedstrijden voor Manchester United. Schmeichel wordt gezien als een van de beste keepers aller tijden en daarom mag hij uiteraard niet ontbreken in deze lijst

Roberto Baggio - De fijnbesnaarde Italiaan maakte eind jaren 80 en begin jaren 90 furore bij Fiorentina, Juventus en AC Milan. In 1993 troefde hij Romário en Dennis Bergkamp af en werd hij verkozen tot beste speler van de planeet.

Hristo Stoichkov - Bij CSKA Sofia was de Bulgaar niet te houden en dus werd hij naar Barcelona gehaald. Hij maakte deel uit van het ‘Dream Team’ van Johan Cruijff en was een belangrijke spil in de prijzenregen bij Barcelona die jaren.

Eric Cantona - Gek of geniaal? Laten we het maar op het tweede houden. Cantona betoverde de harten van de voetbalfans en bij Manchester United is hij nog altijd een graag geziene gast.

Jürgen Klinsmann - Overal waar Klinsmann speelde deed hij het goed en dat gold in de jaren negentig dus ook voor AS Monaco, Internazionale, Tottenham Hotspur en Bayern München. Won het WK in 1990, het EK in 1996 en werd in 1995 derde in de verkiezing van Speler van het Jaar.

Paolo Maldini - Over clublegendes gesproken. Tussen 1985 en 2009 speelde Paolo Maldini 902 (!) officiële wedstrijden voor AC Milan. De verdediger speelde ook nog eens 126 interlands en hij pakte prijs na prijs na prijs.

George Weah - Niet voor niets werd George Weah in 1995 verkozen tot Wereldvoetballer van het Jaar. De beste Afrikaanse voetballer aller tijden wordt ook gezien als een van de beste spelers ooit. Hij maakte furore bij clubs als AS Monaco, Paris Saint-Germain en AC Milan.

Roberto Carlos - De linksback zette een trend door continu langs de lijn mee naar voren te stormen. Kwam in 1995 in Europa bij Internazionale, bleef daar maar een seizoen en groeide bij Real Madrid uit tot absolute wereldster.

Oliver Kahn - Wie vanaf 1994 de vaste keeper van Bayern München en de nationale ploeg van Duitsland is mag wat ons betreft niet ontbreken in deze lijst. Drievoudig Wereldkeeper van het Jaar, tweevoudig Duits Speler van het Jaar, vier keer de beste keeper van Europa, zeven keer de beste keeper van de Bundesliga, enzovoort, enzovoort.

Romário - Romário speelde bij PSV en in zijn eerste jaar bij Barcelona onnavolgbaar goed voetbal. De Speler van het Jaar in 1994 deed op de training niet bijzonder veel, maar in de wedstrijden scoorde hij aan de lopende band en besliste hij wedstrijd na wedstrijd.

Raúl - Clubicoon van Real Madrid. Hij debuteerde in 1994, werd direct basisspeler en speelde tot zijn vertrek in 2010 liefst 741 officiële wedstrijden. Hij maakte 323 treffers. In competitieverband was 1998/99 zijn beste jaar, toen hij 25 keer scoorde.

Fernando Hierro - Nu we toch in de clubiconen van Real Madrid zitten, pakken we Hierro ook mee. In de jaren negentig de absolute leider van de defensie van ‘de Koninklijke’ en de nationale ploeg van Spanje. Vijf landstitels en drie keer de Champions League bij een club, wauw.

Dennis Bergkamp - Wat zijn de jaren negentig zonder deze koning? Bij Ajax scoorde hij aan de lopende band met vanaf 1990/91 respectievelijk 25, 24 en 26 competitiegoals. Bij Internazionale liep het wat minder, maar in dienst van Arsenal groeide hij uit tot absolute legende. Twee keer liep hij de prijs voor beste speler van de wereld net mis, maar twee keer was de concurrentie niet misselijk. In 1993 won Roberto Baggio, in 1996 won Ronaldo.

Alessandro Del Piero - Clubicoon! Debuteerde in september 1993 en speelde tot en met het seizoen 2011/12 bij Juventus. Kwam tot 705 officiële wedstrijden, maakte 289 goals. Wát een sportman.

Rivaldo - Eind jaren negentig was Rivaldo niet te houden bij Barcelona en niet voor niets werd hij in 1999 verkozen tot beste speler van de planeet.

Gheorghe Hagi - Tot twee keer toe verdiende de begaafde Roemeen op een WK een toptransfer naar een Spaanse grootmacht. Op basis van het WK 1990 werd hij gekocht door Real Madrid, na een memorabel WK 1994 trok hij naar Barcelona. ‘De Maradona van de Karpaten’ wordt gezien als een van de beste spelers van zijn generatie.

Lothar Matthäus - In Nederland was / is Matthäus misschien niet zo geliefd, maar de oer-Duitser was goed. Europees Speler van het Jaar 1990, de beste van de wereld in 1991, 150 interlands en met clubs als Bayern en Internazionale pakte hij prijs na prijs.

Marco van Basten - Wie denkt dat de carrière van Marco van Basten er in 1988 al opzat, heeft het goed mis. De aanvaller zette pas in 1995 officieel een punt achter zijn carrière, toen de strijd tegen de enkel niet te winnen bleek. Hij werd drie keer verkozen tot Europees Speler van het Jaar en in 1992 werd hij verkozen tot beste van de wereld. Dat zegt genoeg.

Cafu - Pas in 1997 brak Cafu pas echt door in Europa (bij AS Roma), maar laten we niet vergeten dat hij daarvoor in Brazilië al een zeer gewaardeerde speler was. Zo was hij al sinds 1990 actief in de nationale ploeg. Hij kwam tot liefst 142 interlands en in 1995 werd hij verkozen tot Zuid-Amerikaans Speler van het Jaar.

Jari Litmanen - Litmanen, woo-hoo! Litmanen, woo-hoo! De negenvoudig Fins Speler van het Jaar vierde tussen 1992 en 1999 enorme successen met Ajax. Daarna ging het bij Barcelona en Liverpool een stuk minder, maar goed, deze lijst gaat over de jaren negentig. En Litmanen was destijds gewoon een van de besten. Punt.

Ryan Giggs en Paul Scholes - Laten we deze twee maar samen pakken. Wij kiezen niet, doen jullie dat maar. Wat een prachtige carrière hebben ze beiden achter de rug bij Manchester United.

Matthias Sammer - De Europees Voetballer van het Jaar 1996 (en Europees kampioen in dat jaar) was in de jaren negentig onmisbaar bij Borussia Dortmund. Daar werd hij later ook hoofdtrainer. Opmerkelijk genoeg is hij tegenwoordig, in dienst van Bayern München als sportief directeur, veel minder te spreken over zijn ex-werkgever.

Luís Figo - In Barcelona is de Portugees zijn leven niet meer zeker, maar laten we niet vergeten dat hij tussen 1995 en 2000 extreem goed speelde in dienst van de Catalanen. Hij vormde een magische aanvalslinie met Rivaldo en Patrick Kluivert. Dat publiekslieveling Figo in 2000 overstapte naar Real Madrid bezorgt ze in Barcelona nog steeds nachtmerries

Gabriel Batistuta - Een decennium bij een ‘kleine’ club als Fiorentina en toch in deze lijst? Natuurlijk! Batistuta knalde tussen 1991 en 2000 de ene na de andere bal tegen de touwen voor la Viola en zeker eind jaren negentig werd hij gezien als een van de beste spelers van de planeet.

Michael Laudrup - Begin jaren negentig speelde Laudrup de sterren van de hemel bij Barcelona en Real Madrid. Jazeker, hij is een van de weinige spelers die de overstap maakte. “Pelé was de beste in de jaren zestig, Johan Cruijff in de jaren zeventig, Diego Maradona in de jaren tachtig en Laudrup in de jaren negentig”, zei Franz Beckenbauer ooit.

Zinédine Zidane - Drie keer de beste van de wereld en sowieso een van de beste spelers aller tijden. Zidane leidde Frankrijk in 1998, toen hij nog speler van Juventus was, naar de wereldtitel. Later zou hij naar Real Madrid verhuizen en daar werd hij zo mogelijk nog beter.

Ronaldo - Over magistrale voetballers gesproken. Halverwege de jaren negentig was Ronaldo verreweg de beste speler ter wereld. Bij PSV was hij al verschrikkelijk goed, zijn enige seizoen bij Barcelona sloeg werkelijk alles. Met 47 goals in 49 wedstrijden verpulverde hij records. Ongelooflijk maar waar verkocht Barcelona hem aan Internazionale. Hij werd drie keer verkozen (1996, 1997, 2002) tot beste van de wereld.