Jeugd Fortuna sprankje hoop in bange dagen

Door QASIM HAKIM

SITTARD - Het terrein aan de Sportcentrumlaan in Sittard heeft veel weg van een kazerne. Hier zijn echter de spelers van Fortuna Sittard onder andere gestationeerd. Althans, wanneer er getraind wordt. Het stadion ligt op een verlaten stuk grond dat we vanaf de Bergerweg richting de A2 aan de linkerkant zien liggen. Nee, van veel bedrijvigheid in de directe omgeving is geen sprake. Zowel niet in als rondom de betonnen voetbalarena die plaats biedt aan 12.500 toeschouwers. Dat had wel zo moeten zijn. Maar er is wel meer misgegaan de laatste jaren. Voetballiefhebbend Sittard leeft momenteel van dag tot dag tussen hoop en vrees. Adembenemend.



De missie van de brigade van trainer Roger Reijners is dan ook duidelijk: Vanavond winnen in Roosendaal van RBC. We treffen de voormalige profvoetballer van Fortuna Sittard en MVV op het trainingscomplex. Maar eerst geeft B-trainer en oud-Fortuna-speler John Taihuttu een rondleiding door het gebouw. Hij behoort inmiddels tot het meubilair en is één van de weinige zekerheden bij de club in nood. "Kijk hier is het spelershome." Een foto van Mark van Bommel en Fernando Ricksen, met de kampioensschaal, springt het meest in het oog. Onderschrift: Kampioensschap eerste divisie 1994/1995. Taihuttu: "Ik heb ze zelf nog getraind in de jeugd", vertelt hij trots. Want één ding staat als een paal boven water. Fortuna Sittard heeft veel spelers opgeleid die het uiteindelijk hebben weten te maken in de voetbalwereld. Denk alleen maar aan Mark van Bommel, Kevin Hofland, Fernando Ricksen en ook PSV-trainer Huub Stevens. Momenteel luisteren de exponenten naar de namen Boymans, Geenen, Taktak en Facenna. Wie? Taihuttu: "Die Facenna speelde tegen Eindhoven wel mooi Serhat Koc uit de wedstrijd." Ze zijn de hoop in hele bange dagen.

Dat er sprake is van een crisis valt echter niet te merken. Hoofd Opleidingen Fred van Barneveld lacht ons toe vanuit zijn kantoor en straalt rust uit. Evenals de mevrouw van de administratie. Ook VVV-Venlo's nieuwste aanwinst voor komend seizoen, Ruud Boymans, zit er relaxed bij in het krachthonk en grijnst. Hebben ze zich erbij neergelegd? Het antwoord is nee. Fortuna Sittard heeft de eerste twee wedstrijden van de vierde periode weten te winnen. Een klein lichtpunt in de oneindige duisternis. "Lekker hé?" Reijners schiet in de lach, terwijl zijn gezicht rood kleurt. Zonder een woord te zeggen verontschuldigt de Fortuna-coach zich dat hij in een goede bui verkeert. Maar dit zijn de mensen die de club nog enig teken van leven geven.

Onverstoorbaar gaan ze door. Reijners kent de club van binnen en buiten. "Of ik me ermee bezig houdt dat we van de één op de andere dag op straat kunnen staan? Nee," klinkt het volmondig. Als zeventienjarige middenvelder van het inmiddels gefuseerde Victoria Roermond werd Reijners naar Fortuna Sittard gehaald. "Ik kwam in eerste instantie in het tweede elftal te spelen. Geleidelijk aan werd ik klaargestoomd voor het eerste waar Frans Körver destijds trainer was. Met Fortuna speelde ik in de eredivisie en we zijn nooit naar de eerste divisie gedegradeerd. We speelden in 1984 de bekerfinale tegen Feyenoord en een seizoen later zelfs Europees voetbal, omdat Feyenoord ook landskampioen was geworden. We haalden zelfs de kwartfinales van het Europa Cup II-toernooi. Daarin verloren we van Everton. Iedereen in de regio van Sittard tot Roermond was fan van Fortuna. Het ging de club voor de wind. Er stonden iedere thuiswedstrijd dikke rijen voor de kassa."

Heden ten dage staat er geen één kleine rij meer voor het loket. Het moet frustrerend zijn. "Wij focussen ons op datgene wat we hier nog hebben. Ik beschik over een jonge, enthousiaste en ambitieuze groep. We hebben nog altijd een zeer talentvolle jeugdopleiding waar we uit kunnen putten. Het probleem is echter dat we deze jongens te vroeg moeten brengen, omdat we simpelweg geen spelers kunnen kopen."

De unieke opzet van de Nederlandse voetbalcompetities, waarin het profvoetbal en amateurvoetbal worden gescheiden, geeft de club en met name Reijners enigszins rust. "Het winnen en verliezen maakt de sport. Zo is het ook met promoveren en degraderen. Dat zijn elementen die erin thuishoren. Het is aan de ene kant een kwalijke zaak dat je niet kunt degraderen uit de eerste divisie, maar het geeft ons wel de mogelijkheid om te bouwen aan een elftal voor de toekomst. Aan de andere kant vraag ik me af of hoofdklassers zich wel kunnen redden qua organisatie in het betaalde voetbal. Ik denk dat een scheiding tussen het prof- en amateurvoetbal ons niveau juist op peil houdt. We zijn maar een klein land waarin dit een noodzakelijk goed is. Het geval 1899 Hoffenheim in Duitsland of het Parma van de jaren negentig in Italië is naar mijns inziens niet mogelijk in Nederland. Wij zijn niet groot genoeg om relatief kleine clubs met een fors eigen vermogen te herbergen en die uiteindelijk doorstoten naar het hoogste podium."



In tegenstelling tot bij de financiële tak van de Fortunezen komt de doelstelling lijfsbehoud dan ook niet voor in het vocabulaire van de technische staf. Welk doel heeft Reijners zich gesteld? "In ieder geval niet dat we vijftiende moeten worden en volgend jaar twaalfde. Dat is niet belangrijk. We willen uiteindelijk iets winnen en hebben nu de tijd om aan een elftal te bouwen dat in een later stadium kan meestrijden om een periodetitel." Wanneer precies? Reijners haalt zijn schouders op. "We hebben een hele jonge ploeg. Na de gewonnen uitwedstrijd tegen MVV (0-2) bouwden de jongens een feestje, vervolgens verloren we op schandalige wijze van ADO Den Haag in het bekertoernooi en ook de drie daaropvolgende competitiewedstrijden. Dat zijn zo'n momenten dat ze nog niet professioneel genoeg zijn. Ze hebben zich in hun jeugdigheid mee laten slepen. Dan moet je ze weer de spiegel voorhouden."

"Mijn jongens moet in zichzelf investeren en daar praten we ook over", vervolgt Reijners. "En natuurlijk ook over de manier van voetballen. We hebben na tien wedstrijden een evaluatie gehouden. Toen hadden we één keer gewonnen, zes keer gelijkgespeeld en drie keer verloren. Ik vond dat we meer wedstrijden moesten gaan winnen. We namen te vaak genoegen met een punt doordat we ook weinig risico's namen. Vervolgens zijn we anders vanuit de organisatie gaan spelen. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen. In de tweede serie van tien duels wisten we vier keer te winnen, speelden we twee keer gelijk en verloren we vier wedstrijden."

Het is alleen de vraag hoe lang Reijners & Co van de KNVB nog de tijd krijgen om aan de toekomst te werken. Hoe kijkt de Limburgse oefenmeester tegen de huidige situatie aan binnen de club? "Ik ben eerder nieuwsgierig dan bezorgd. Ik leef dan ook totaal niet in spanning. Dat er iets moet gebeuren mag duidelijk zijn. Het kan niet langer zo. Maar alle mogelijkheden moeten worden bekeken. Op eigen benen blijven staan, een samenwerking, een vergaande samenwerking of een fusie. De vraag is wat de beste optie is. Dat moeten ze gaan onderzoeken." Is Reijners voor of tegen een fusie? "Ik ben niet voor of tegen op dit moment. Als uit nader onderzoek gaat blijken dat een fusie de beste oplossing is dan zal ik niet tegenstemmen. Het blijft toch een geldkwestie. Maar ik ga nu naar het tweede kijken." Voetbal, daar richt Reijners zich puur en alleen op. Dat houdt iedereen die Fortuna Sittard een warm hart toedraagt tenminste nog enigszins in leven. Een zege op RBC zal weer wat extra lucht geven. Al is het maar voor een dag.

Zie ook:


El Gaaouiri kijkt met vertrouwen naar boven
'Ik hoef niet meer zo nodig op de voorgrond te staan'