Luis Suárez, de Uruguayaanse representatie van de meest gepassioneerde voetbalfan

In de rubriek Tribunegeluiden draait Voetbalzone de rollen om en krijgt de lezer de kans om een opiniestuk, column of ander interessant artikel over voetbal te publiceren op onze website. In deze editie van Tribunegeluiden is het woord aan Jeyan Sahin, die een ode brengt aan Luis Suárez.

Door Jeyan Sahin

Het lijkt een kwestie van tijd voordat Suárez zich gaat toevoegen aan het rijtje illustere wereldvoetballers dat afscheid neemt van de grootste sport ter wereld. In het fraaie Estadio Centenario kreeg het Zuid-Amerikaanse fenomeen onlangs een prachtig afscheid met het nationale team van Uruguay, en in clubverband mag Suárez zijn afscheidstournee volbrengen met kompaan Lionel Messi aan zijn zijde. Een waardig afscheid voor een beruchte en succesvolle carrière.

Suárez maakte zijn debuut als senior bij Club Nacional de Football in Uruguay. Slechts één seizoen was er in zijn geboorteland nodig om gescout te worden door FC Groningen en de overstap te maken naar de Eredivisie. Toevallig was deze gang van zaken wel, omdat toenmalig algemeen directeur Hans Nijland de scoutingstrip naar Uruguay maakte voor Elías Figueroa, en niet Suárez. Onvoorspelbaar en toevallig dus, symbolisch en volledig in stijl van de speler die even later de beste speler van de Eredivisie zou worden.

Eenmaal gearriveerd bij de Trots van het Noorden was Suárez vijf kilo te zwaar. Kenmerkend voor zijn karakter had de aanvaller daar lak aan en produceerde hij 22 goals en assists in 37 wedstrijden. Dit indrukwekkende debuutseizoen was, zoals voetbal dan werkt, genoeg voor Ajax om hem na één Eredivisie-seizoen op te pikken in de Euroborg.

Vervolgens explodeerde de geniale gek volledig. Suárez wist voetbaltechnisch een weergaloze indruk achter te laten, werd de meest scorende buitenlander aller tijden in één seizoen en leverde uiteindelijk 179 goals en assists in 159 wedstrijden.

Luisito speelde op een unieke manier en haalde praktijken uit op het veld waar de meest fantasierijke toeschouwer niet aan durfde te denken. Door zijn bezetenheid groeide Suárez ook constant mee met het vereiste niveau. Hierdoor was hij steeds een uitblinker tijdens de topwedstrijden in de Eredivisie, maar liet hij zich ook in Europees verband consequent zien.

Wat eerder voor Groningen gold, werd ook realiteit voor Ajax: de kapers op de kust bleven niet weg en Suárez vertrok in 2011 naar het rode gedeelte van Merseyside. Daar moest de spits dienen als pleister op de Liverpool-wond vanwege de naar Chelsea vertrokken Fernando Torres. Dat Suárez hierin is geslaagd, is achteraf beslist een understatement te noemen.

Imago

The Kop heeft een nieuwe favoriet

De transfer van El Nino naar Chelsea was een enorme schok. Suárez moest samen met de peperdure Andy Carroll het gouden duo vormen om Liverpool weer aan succes te helpen. Dit project slaagde slechts gedeeltelijk. Carroll had af en toe een indrukwekkend moment, maar kon nooit de verwachtingen waarmaken.

Suárez groeide echter uit tot een ware publiekslieveling en heeft volgens een respectabel aantal fans de meest imposante piek ooit in een Liverpool-tenue laten zien. Bij dergelijke uitspraken wordt er ook rekening gehouden met spelers als Mohamed Salah en Steven Gerrard.

Het is dan misschien een gewaagd statement, maar gekeken naar het seizoen 2013/14 wel te rechtvaardigen. Suárez miste in het betreffende seizoen de eerste vier wedstrijden vanwege een schorsing. Toch werd hij de tweede speler die in een Premier League-seizoen meer dan dertig goals wist te scoren zonder de gehele campagne ook maar één penalty te nemen.

Daarbij is het relevant om te vermelden dat Andy Cole, de speler die deze prestatie als eerste leverde, dat deed in een seizoen met 42 wedstrijden, in plaats van 38. Enerzijds heeft Suárez dus dezelfde buitengewone statistieken, maar hij was ook in dezelfde mate de tovenaar in Engeland als in de Eredivisie.

Bij vlagen gaf Suárez de indruk dat hij de spot aan het drijven was met het niveau van de grootste competitie ter wereld. De wedstrijd tegen Norwich City, waarin de Liverpool-vedette vier schitterende doelpunten maakte en zijn iconische dribbel tegen Manchester United, zal bij veel voetballiefhebbers nog op het netvlies gebrand staan. Daarnaast wist Suárez bijna eigenhandig een vrij middelmatige Liverpool-defensie naar de landstitel te schieten.

Als gevolg ontstond er al vrij snel de indruk dat Suárez ook voor het toenmalige Liverpool te goed en te ambitieus was. El Pistolero heeft wederom een grote stempel achtergelaten en dat maakte dat Gerrard hem zelfs betitelde als de beste teamgenoot waarmee hij ooit gespeeld heeft.

Imago

Waar het in het geval van Suárez vaak gaat om geniale voetbalmomenten, werd het briljante spel ook regelmatig afgewisseld met zwarte bladzijden. De Uruguayaan beschikte steevast over een ontzettend scherp voetbalbrein, zoals Cristiano Ronaldo en Erling Haaland dat ook hebben. Suárez leek altijd geobsedeerd, en het is lastig om voor te stellen dat hij zo onvoorstelbaar goed zou worden zonder deze mindset.

Echter zijn de bijtincidenten en het racistische voorval met Patrice Evra op geen enkele manier te verdedigen. Het terechte gevolg is dan ook dat het imago van de superster destijds flink is aangetast.

Daarbij maakte Suárez aldoor duidelijk dat hij niets zou overlaten aan het toeval, ook al ging dat op een minder charmante manier. Bij gelegenheid forceerde Luisito op discutabele wijze een overstap naar zijn volgende club en zijn handsbal tegen Ghana in Zuid-Afrika heeft op weinig sympathie kunnen rekenen.

Het is bekend dat Suárez een lastige en uitdagende jeugd heeft gehad, maar er is wel degelijk een verband te constateren tussen deze moeilijkheden en zijn ontegenzeggelijke winnaarsmentaliteit. Dat de alleskunnende spits succesvol is geweest in clubverband én met zijn land, wekt dan ook weinig verbijstering.

Verovering in Spanje

Suárez vertrok in de zomer van 2014 naar zijn droomclub FC Barcelona en werd daar eindelijk bijeengebracht met meerdere wereldsterren van vergelijkbaar niveau. Na een sterk trio te hebben gevormd met Raheem Sterling en Daniel Sturridge, was de samenwerking met Neymar en Lionel Messi iconisch te noemen.

Los van het feit dat Suárez de treble wist te winnen in de Catalaanse hoofdstad, bevond de spits zich ook een significante periode rondom het niveau van Messi en Ronaldo. Een treffende bevestiging daarvan is het seizoen 2015/2016, waarin Suárez betrokken was bij liefst 81 doelpunten.

Ondertussen is het een terugkerend thema dat Luisito niet alleen excelleerde op statistisch gebied. Voetbalfans waren praktisch wekelijks getuige van snelle en oogstrelende combinaties, intuïtieve volleys, vernederende panna’s en klinische afrondingen. Haast vanzelfsprekend scoorde El Pistolero ook in de finale van de Champions League en onderstreepte hij andermaal zijn belangrijke rol in het beste aanvalstrio ter wereld.

Imago

Nog geen vergane glorie

Ook de beste spelers van een bepaalde generatie worden een dagje ouder en Suárez arriveerde op het punt dat zijn sportieve bijdrage niet meer in verhouding stond met zijn salaris. Barça liet de ster weten dat hij mocht vertrekken en Suárez maakte een eervolle transfer naar Atlético Madrid.

De teleurstellende boodschap van Barcelona bleek achteraf een blessing in disguise, want Suárez onderging wederom een verbluffend debuutseizoen en schoot Atlético Madrid naar de landstitel met 21 goals en 3 assists in slechts 31 wedstrijden. Nogmaals bewees de meedogenloze Zuid-Amerikaan dat omstandigheden als medespelers, de huidige manager en tactische opzet hem ongedeerd laten. Het lichaam verjaart dan wel, maar talent en mentaliteit niet.

Gracias, El Pistolero

Vanaf het moment dat de voetbalwereld kennis maakte met Luis Suárez was er een unieke allure en instelling waarneembaar. Suárez leek nog gretiger naar succes dan de gemiddelde topspeler. Ondanks dat is er toch vaak aan Suárez getwijfeld. De sprong naar de Premier League zou te groot zijn en de speelstijl van Barça een mismatch.

Zoals meer voetballers, die geen garantie hadden op fatsoenlijke welvaart, heeft Suárez het niet makkelijk gehad als kind. De wil om te slagen dat daaruit kan ontstaan valt niet te betwisten. Daarnaast heeft El Pistolero zijn hele carrière moeten schakelen tussen verschillende type teams, en wist hij uiteindelijk toch meer dan 500 keer te scoren en 24 prijzen te pakken.

De tranen na een uitschakeling op het WK, het intense verdriet na het mislopen van de landstitel, het claimen van een penalty nadat een doelman binnen de zestien de bal met zijn handen pareert en bereid zijn om rood te pakken om een tegendoelpunt te voorkomen: het kan enerzijds worden geïnterpreteerd als maniakaal, en anderzijds als alles willen opofferen om te winnen.

Voor mij is het in ieder geval een verklaring voor hoe Luis Alberto Suárez Díaz een plek heeft weten te bemachtigen tussen een van de allerbeste spelers van deze generatie en een van de beste spitsen aller tijden.

Imago

Zelf schrijfambities of een mooi verhaal dat een groter publiek verdient? Speelt er iets bij jouw club dat je echt kwijt moet of heb je een mooie anekdote over voetbal? Voetbalzone plaatst wekelijks een inzending. Mail jouw verhaal (max. 1500 woorden) naar wessel.antes@footballco.com en wie weet is het binnenkort te lezen op Voetbalzone!