Nick Kuipers over zijn voetballeven in Indonesië: ‘Vanaf dat moment was het echt een gekte in de stad’

Nederlandse profvoetballers zijn overal in de wereld te vinden. Zo ook in het verre Indonesië. Voetbalzone spreekt met Nick Kuipers over hoe het voetbal in Indonesië is en hoe het leven er daar verder uit ziet.

Nick Kuipers heeft een jaar of vijf geleden de overstap gemaakt vanuit Nederland naar Indonesië. Hij stond onder contract bij ADO Den Haag en speelde op huurbasis bij FC Emmen. Nu speelt Kuipers ongeveer 5 jaar bij het Indonesische Persib Bandung.

Kuipers is erg gelukkig in Indonesië en is nog niet van plan om terug te keren naar Nederland. “Afgelopen vakantie zijn we voor het eerst niet naar Nederland gegaan. Toen gingen we naar Thailand op vakantie met z’n drieën en toen begon ik Indonesië ook echt te missen.”

Verschil
Er blijkt wel een groot verschil te zitten in het voetballeven in Nederland en hoe het eraan toe gaat in Indonesië. “Bij uitwedstrijden gaan we eigenlijk altijd vliegen. Zo’n anderhalf uur vliegen. Eén team zit verder weg en dat is zes uur vliegen. Als je pech hebt moet je daar naartoe en dat is dan best een lange reis. Gelukkig heb ik dat zelf nog niet ervaren.”

“Waar we ook komen overal zijn fans. In het begin wilde iedereen met je op de foto. Het was wel even wennen hoe het er hier aan toe ging. Wel lekker dat je dit niet overal ter wereld hebt, maar dat als je teruggaat naar Nederland je weer ‘normaal’ bent”, gaat Kuipers verder. “In Nederland zijn er maar een paar wedstrijden met zoveel fans maar hier speel je echt elke wedstrijd voor enorm veel supporters.”

Stadionramp
Het is ook een keer de verkeerde kant op gegaan tijdens een wedstrijd volgens Kuipers. “Tijdens Arema FC - Persebaya Surabaya, wat echt een soort Ajax - Feyenoord is, ging het fout. Mensen wilden het stadion verlaten maar de poort kon niet open. Zo kwamen er veel mensen in een verdrukking terecht. Twee weken eerder speelden wij nog in dit stadion. Achteraf is het ook één van de ergste stadionrampen ooit. Sommige jongens zijn hierdoor ook getraumatiseerd geraakt en gestopt met voetballen.”

“Na deze ramp hebben we ook een paar weken niet gespeeld. Alle regels zijn aangepast en er mogen nu nog maar 50% of 75% van de mensen in de stadions”, voegde Kuipers hier nog aan toe.

Fans
Er is ook een duidelijk verschil tussen de fans in Nederland en Indonesië. “De mensen hier leven echt voor het voetbal. Als je wint dan ben je een held en anders kun je er niks van.”

“Toen corona net was geweest wilde ook echt iedereen naar het stadion. Dat hoort er hier ook gewoon bij. De families en ook mijn vriendin stonden in de rust van een wedstrijd al in de catacombe omdat het veel te druk was in het stadion. Uiteindelijk hebben we de wedstrijd wel gewoon uitgespeeld, maar achteraf was het een gigantisch drama”. benoemde Kuipers.

Mooiste moment
Na de mindere momenten zoals de stadionramp en de drukte na corona zijn er gelukkig ook genoeg leuke momenten. Op de vraag wat het mooiste moment was voor Kuipers, antwoordde hij: “Het kampioenschap vorig seizoen. Vanaf het moment dat we werden onthaald in Bandung was het echt een gekte. De hele stad stond vol en het leek wel een soort carnaval maar dan in de kleuren blauw-wit.”

“We waren de stad in gereden en toen konden we echt geen kant meer op”, ging Kuipers verder. “We stonden helemaal vast tussen allemaal mensen die stonden te zingen en te springen. Dat was echt het mooiste wat ik heb meegemaakt.”