Nog 5 dagen te gaan tot het WK in Zuid-Afrika: Italië

FEITEN EN CIJFERS
WK-deelnemer: Italië
Officiële landsnaam: Repubblica italiana
Oppervlakte: 301.338 km²
Populatie: 60.325.805 (23ste ter wereld)
Hoofdstad: Rome
Andere belangrijke steden: Milaan, Napels, Turijn
Taal: Italiaans
Munt: Euro
Voetbalbond: Federazione Italiana Giuoco Calcio (FIGC)
Opgericht: 1898
Website: www.figc.it
FIFA-ranglijst: 5de

KWALIFICATIEROUTE
Regerend wereldkampioen Italië besloot haar kwalificatiefase als winnaar van Groep 8. Eén wedstrijd voor het einde, in oktober vorig jaar, verzekerde het land zich van deelname aan haar zeventiende WK. Knap, aangezien er in de geschiedenis in totaal negentien eindtoernooien werden georganiseerd. Van Italië werd, niet verrassend, verwacht dat de ploeg zich met speels gemak zou plaatsen voor Zuid-Afrika. De Azzurri voldeden alleen niet helemaal aan de verwachtingen. Het begin was al moeizaam; de uitwedstrijd bij Cyprus werd pas in de allerlaatste seconden gewonnen dankzij Antonio Di Natale, die een lobje promoveerde tot doelpunt en daarmee de winnende 2-1 noteerde.

In duel twee velde Daniele De Rossi eigenhandig Georgië met twee treffers en daarna volgde een doelpuntloze remise bij Bulgarije. Montenegro was in Lecce niet opgewassen tegen Alberto Aquilani, die twee goals maakte (2-1) en Italië daarmee bovenaan de groep plaatste. Nadat Montenegro weer werd verslagen presteerde Italië niet onbehoorlijk tegen Ierland (1-1), Georgië (2-0, twee eigen goals van Kakhaber Kaladze) en Bulgarije (2-0). In Dublin zou in de wedstrijd tegen Ierland een punt volstaan om het WK-startbewijs op te rapen en zo geschiedde het ook. Alberto Gilardino tekende in de slotminuut voor 2-2 en plaatsing was een feit. De afsluitende ontmoeting met Cyprus besliste Gilardino vervolgens helemaal alleen: hij scoorde drie maal en verzorgde zo een comeback (3-2).

Ondanks die zeven zeges en drie gelijke spelen hing er geen absolute feestsfeer rond de nationale ploeg. Gilardino bleek met vier goals de productiefste spits, maar hij vond maar in twee van de tien duels het net. In aanvallend opzicht stelde het land ietwat teleur gedurende de kwalificatiereeks en de vele late gelijkmakers en winnende treffers deden de zorgen een klein beetje toenemen in Italië. Voor bondscoach Marcello Lippi was dat echter geen reden om van tactiek te veranderen. “In 1982 en 2006 kwalificeerden we ons een wedstrijd voor het einde van de kwalificatiereeks en beide keren werden we wereldkampioen”, liet de ervaren coach weten. En geef hem eens ongelijk.

DE BONDSCOACH
Marcello Lippi mag met een gerust hart tot de absolute toptrainers tijdens het aanstaande WK worden gerekend. Net als Vicente Del Bosque (Spanje) en zijn eigen landgenoot Fabio Capello (Engeland) grossierde Lippi als clubtrainer in hoofdprijzen en is zijn status zo’n beetje onaantastbaar geworden. In tegenstelling tot zijn spelersloopbaan vertoont Lippi’s trainerscarrière een fantastisch stijgende lijn. Tot midden jaren negentig begaf hij zich in bescheiden kringen van clubs als Pontedera, Cesena en Lucchese. De grote doorbraak kwam in 1994, toen hij Napoli naar een UEFA Cup-ticket leidde. Juventus verleidde hem naar Turijn te komen en Lippi liet zien dat de Oude Dame een goede keuze had gemaakt.

In zijn eerste seizoen won hij de landstitel, een prestatie die Juventus al negen jaar niet meer had behaald. Bij zijn vertrek, kort voor de eeuwwisseling, had Lippi de prijzenkast van de club aangevuld met nog twee titels en een gewonnen Champions League tegen Ajax. Na de succesjaren bij Juventus tekende Lippi bij Internazionale, maar het werd geen succes en de club ontsloeg hem na de eerste speeldag van zijn tweede seizoen. Juventus verwelkomde Lippi met open armen terug in Turijn en opnieuw leverde de samenwerking resultaat op: in 2002 en 2003 won de club weer de Serie A én de Supercoppa. Bovendien leidde Lippi de ploeg voor de vierde keer in acht jaar tijd naar de Champions League-finale. Maar voor de derde keer bleek de tegenstander te sterk en eindigde Juventus als tweede.

De uitzonderlijke prestaties van Lippi als clubcoach maakten hem tot de nummer één kandidaat om na afloop van Euro 2004 Italië onder zijn hoede te nemen. Hij ging in op het aanbod van de Italiaanse bond en leidde de nationale ploeg in Duitsland naar de vierde wereldtitel uit de geschiedenis. Alleen Amerika boekte een remise in de groepsfase; Ghana (2-0), Tsjechië (2-0), Australië (1-0), Oekraïne (3-0), Duitsland (2-0) en Frankrijk (na strafschoppen) bogen allen het hoofd. Drie dagen na afloop van het WK kondigde Lippi een sabbatical aan, maar na het teleurstellend verlopen Euro 2008 onder Roberto Donadoni keerde hij weer terug aan het roer van het land dat hij kampioen maakte.

HET TEAM
Van de ploeg die tijdens het vorige WK wereldkampioen werd, zijn nog enkele spelers steeds actief bij Italië. Gianluigi Buffon (Juventus) staat straks op doel in de groepswedstrijden tegen Paraguay, Nieuw-Zeeland en Slowakije. Met zijn ruim honderd interlands is hij, samen met Iker Casillas (Spanje) misschien wel de sterkst denkbare sluitpost in Zuid-Afrika. Dit seizoen was hij acht weken lang afwezig bij Juventus door een dijbeenblessure, maar hij keerde tijdig terug om zijn club te assisteren. In de linie voor Buffon staat nog zo’n ervaren pion: Fabio Cannavaro (Juventus). Het ligt voor de hand dat de verdediger, recordinternational bovendien, na het WK definitief zijn interlandloopbaan beëindigt. Dat geldt ook voor Gianluca Zambrotta (Milan).

Op het middenrif maakt bondscoach Marcello Lippi veel gebruik van Daniele De Rossi (Roma), Gennaro Gattuso, Andrea Pirlo (beiden Milan) en Mauro Camoranesi (Juventus). Dat viertal was er vier jaar geleden ook bij toen Italië de wereldbeker veroverde. Op De Rossi na begonnen ze ook in de basis aan de finale tegen Frankrijk. Angelo Palombo (Sampdoria), Riccardo Montolivo (Fiorentina), Claudio Marchisio (Juventus), Simone Pepe (Udinese) en Alberto Aquilani (Liverpool) zullen ook proberen een plaats te bemachtigen gedurende de eerste drie WK-wedstrijden.

In de voorhoede van de Azzurri, de linie waarin het ontbreekt aan een echte superster, zullen we vooral moeten kijken naar Alberto Gilardino. Voor Fiorentina eindigde hij dit seizoen in de dubbele cijfers en bij Italië staat hij op zestien interlandgoals. Verder is er nog Antonio Di Natale. De 32-jarige spits van Udinese debuteerde acht jaar geleden in het nationale team maar kreeg geen uitnodiging van Lippi voor het vorige WK. Hij zal nu willen bewijzen dat hij wél thuishoort op een mondiale eindronde. Vincenzo Iaquinta (Juventus) en Fabio Quagliarella (Napoli) completeren de aanval. Grote afwezige is uiteraard Francesco Totti. Het icoon van Roma beëindigde na het WK 2006 zijn interlandloopbaa