Nog 11 dagen tot het EK: Frankrijk gaat voor revanche na WK-debacle

FEITEN EN CIJFERS
EK-deelnemer: Frankrijk
Officiële landsnaam: République française
Oppervlakte: 551.500 km²
Populatie: 62.150.775
Hoofdstad: Parijs
Andere belangrijke steden: Marseille, Lyon, Toulouse
Taal: Frans
Munt: Euro
Voetbalbond: Fédération Française de Football (FFF)
Opgericht: 1919
Website: www.fff.fr
FIFA-ranglijst: Zestiende

KWALIFICATIEROUTE
De bijna 80.000 toeschouwers in het Stade de France konden hun ogen bijna niet geloven. Frankrijk had net een dramatisch WK in Zuid-Afrika achter de rug en in de eerste kwalificatiewedstrijd voor het EK 2012 ging het weer mis. Les Bleus verloren met 0-1 van Wit-Rusland en daardoor was de ploeg al vanaf dag één op achtervolgen aangewezen. Het team herstelde zich met moeizame overwinningen op Bosnië (0-2), Roemenië (2-0) en een dubbele zege op Luxemburg (2-0 en 0-2), maar sprankelend was het nog allerminst. Dat bleek ook in twee van de resterende wedstrijden, toen men puntverlies leed tegen Roemenië (0-0) en Wit-Rusland (1-1).

Door een nipte zege in Albanië (1-2) en een wat ruimere thuiswinst op dat land (3-0) kwam het aan op de allerlaatste wedstrijd: Frankrijk voerde Groep D op dat moment aan met twintig punten, terwijl Bosnië met een punt minder op de tweede stek in de rangschikking stond. Het leek helemaal mis te gaan voor de Fransen, toen Edin Dzeko vlak voor de onderbreking met een geweldige knal in de verre hoek de score opende namens de bezoekers. Het inspiratieloze Frankrijk koerste op de herkansingen voor de nummers twee af, maar twaalf minuten voor tijd tuimelde Samir Nasri over het been van Emir Spahic en wees scheidsrechter Craig Thompson naar de stip.

Nasri ging zelf achter de bal staan, benutte de misschien wel belangrijkste strafschop uit zijn carrière en de aanvallende middenvelder voorkwam daarmee dat het land, net als voor het WK het geval was, zich via een play-off moest proberen te plaatsen voor een eindtoernooi. Met de hakken over de sloot in een groep die toch niet bepaald als de groep des doods gezien mocht worden, maar in Frankrijk maalde niemand erom: het land is weer aanwezig op het eindtoernooi. De latere oefenzege tegen Duitsland zal de verwachtingen van de wereldkampioen van 1998 en de Europese eindwinnaar van 2000 alleen maar doen toenemen.

DE BONDSCOACH
Laurent Blanc (Alès, 19 november 1965) is in Frankrijk wat Phillip Cocu en Frank de Boer in Nederland zijn. De 97-voudig international van Frankrijk maakte tijdens zijn loopbaan als speler veel indruk met zijn leiderscapaciteiten en stuurde de verdediging van clubs als Barcelona, Olympique Marseille en Internazionale aan. In 2003 sloot hij zijn carrière af bij Manchester United en in Frankrijk en Engeland wist men het op dat moment al zeker: Blanc was een toptrainer in de dop. In 2007 begon de inmiddels 46-jarige oefenmeester aan zijn eerste klus, bij Girondins Bordeaux. In zijn eerste seizoen werd hij knap tweede in de Ligue 1 en won hij de prijs Trainer van het Jaar, een seizoen later leidde hij Bordeaux (dat tien jaar daarvoor, in 1998/99, voor het laatst de titel pakte) zelfs naar het kampioenschap.

Toen Raymond Domenech moest vertrekken als bondscoach na het dramatisch verlopen WK, de spelers kwamen in opstand tegen het bewind van de keuzeheer, was er eigenlijk maar één topkandidaat: Le Président (die bijnaam kreeg Blanc wegens zijn uitzonderlijke leiderschap in zijn periode als speler bij Olympique Marseille). Blanc ging de uitdaging aan en liet direct zien dat er met hem niet te spotten viel: alle selectiespelers van het WK kregen een wedstrijd schorsing en sleutelspelers Nicolas Anelka en Patrice Evra werden aangewezen als grootste oproerkraaiers.

Na een moeizaam begin als bondscoach keerde de rust al snel terug. Frankrijk nestelde zich aan kop van Groep D in de kwalificatiereeks en Blanc boekte oefenzeges op Brazilië (1-0), Duitsland (1-2) en Engeland (1-2): overwinningen die tellen in Frankrijk. De coach heeft een contract dat na het EK afloopt en het is nog maar zeer de vraag of hij een handtekening zet onder een nieuwe verbintenis. In Manchester wordt Blanc gezien als misschien wel de gedroomde opvolger van Sir Alex Ferguson, terwijl diverse andere clubs zoals Chelsea en Internazionale eveneens dolgraag in zee willen gaan met de coach.

HET TEAM
De spelers van Frankrijk acteren vrijwel allemaal bij Europese topclubs; in de breedte kunnen we dus spreken van een zeer sterke ploeg. De aanvoerder van het elftal is de onbetwiste nummer één onder de lat, Hugo Lloris. De keeper van Olympique Lyon wordt gezien als een van de beste doelmannen van de wereld. Zelfs als Lloris om wat voor een reden dan ook niet kan spelen hoeft Blanc zich geen zorgen te maken, want met Steve Mandanda van Olympique Marseille heeft de oefenmeester een uitstekende reserve achter de hand.

Lloris kan in de verdediging assistentie krijgen van spelers als de felbegeerde Adil Rami (Valencia), Laurent Koscielny (Arsenal), Patrice Evra (Manchester United) en Gaël Clichy (Manchester City). De uitgebreide keuze houdt in dat er een aantal spelers van naam op de bank zal moeten plaatsnemen en die luxepositie heeft Blanc eigenlijk ook voor het middenveld. Afhankelijk van het systeem, Blanc speelt in de belangrijke wedstrijden vaak 4-2-3-1, maar experimenteerde ook met 4-4-2, zullen er vijf of vier middenvelders in de basisopstelling starten. Spelers als Franck Ribéry (Bayern München) en Samir Nasri (Manchester City) lijken zeker van een basisplaats, naast dat duo is het vechten.

Een goede mix van ervaring en talent is er sowieso: een ervaren speler als Florent Malouda (Chelsea) hoopt op zijn misschien wel laatste eindtoernooi te imponeren, terwijl toptalent Yann M’Vila (Stade Rennes) aanspraak maakt op een positie als controlerende middenvelder. In de aanvalslinie lijkt Karim Benzema zeker van de positie in de spits. De andere voorwaartsen zullen vooral hopen dat Blanc ervoor kiest om met twee spitsen te gaan spelen, zodat er een extra plaatsje vrijkomt in de aanvalslinie.

DE STERSPELERS
Sterren genoeg, in Frankrijk. De grootste kracht van de ploeg ligt toch wel in het offensieve gedeelte. De absolute blikvanger is de aanvallend ingestelde middenvelder Franck Ribéry, die in competitieverband de kleuren van Bayern München verdedigt. De man met het getekende gelaat (als tweejarig jongetje raakte hij met zijn ouders betrokken bij een verkeersongeval) is 29 jaar oud en heeft al een opvallende carrière achter de rug. Via clubs als onder meer Stade Brest en FC Metz verkaste hij in 2005 naar de Turkse topclub Galatasaray. Via Olympique Marseille belandde hij in 2007 bij Bayern München, dat bijna dertig miljoen euro voor hem neertelde.

De Frans vo