Nog 15 dagen tot het EK: Meester Shevchenko waagt laatste poging

FEITEN EN CIJFERS
EK-deelnemer: Oekraïne
Officiële landsnaam: Ukrajina
Oppervlakte: 603.628 km²
Populatie: 45.888.000 inwoners
Hoofdstad: Kiev
Andere belangrijke steden: Kharkiv, Dnipropetrovsk
Taal: Oekraïens
Munt: Hryvnia
Voetbalbond: Federatsija Foetboloe Oekrajiny (FFU)
Opgericht: 1991
Website: http://www.ffu.org.ua/eng/
FIFA-ranglijst: 50ste

KWALIFICATIEROUTE
Het uitvoerend comité van de UEFA bepaalde in april 2007 dat Polen en Oekraïne het EK 2012 mochten organiseren en dus hadden de spelers iets om naartoe te leven. Het aantal vriendschappelijke wedstrijden dat het land speelde werd direct opgeschroefd en sinds de bekendmaking van het EK-gastheerschap speelde men 25 oefeninterlands. Vijftien daarvan werden gewonnen, vijf eindigden gelijk en vijf gingen verloren. Oekraïne oefende sinds de zomer van 2007 afwisselend tegen heel sterke landen, gelijkgestemden en mindere broeders.

Twee keer bond het land de strijd aan met Oranje, in 2008 en 2010. De eerste keer werd het in een volle Kuip 3-0 voor Nederland, maar twee jaar later was men volwassener geworden. Het was kort nadat Oranje de WK-finale had verloren en in de Donbass Arena in Donetsk werd het 1-1. Jeffrey Bruma, Siem de Jong, Jeremain Lens, Ricky van Wolfswinkel, Erik Pieters, Leroy Fer en Roy Beerens zullen die wedstrijd zich altijd blijven herinneren, want het was hun debuut als international. In de tussenliggende periode tussen de twee wedstrijden tegen Nederland deed Oekraïne het absoluut niet slecht en boekte men duidelijke progressie.

Overwinningen op medegastheer Polen (1-0), Noorwegen (1-0), Slowakije (3-2), Servië (0-1), Litouwen (4-0), Roemenië (3-2) en weer Noorwegen (0-1) zijn allemaal lang niet slecht. Na de eerder aangehaalde tweede wedstrijd tegen Nederland ging de vaart erin bij de FFU en regelde men tal van oefeninterlands. De belangrijkste wedstrijden waren die tegen Brazilië, Italië, Frankrijk en Tsjechië (verliespartijen van 2-0, 2-0, 4-1 en 4-0). Na een serie nederlagen krabbelde men weer overeind en werd er gewonnen of knap gelijkgespeeld in vriendschappelijke duels met Bulgarije (3-0), Estland (0-2), Duitsland (3-3), Oostenrijk (2-1) en, meest recent, Israël (2-3). De komende weken worden de laatste puntjes op de i gezet tijdens duels met Estland, Oostenrijk en Turkije.

DE BONDSCOACH
Aan het hoofd van het Oekraïense nationale team staat Oleg Volodymyrovych Blokhin (Kiev, 5 november 1952). Dat is niet zomaar de eerste de beste man, want Blokhin was in het shirt van Dynamo Kiev bijna twee decennia lang de meest gevreesde spits in Oekraïne. Hij scoorde gemiddeld om de wedstrijd, won acht landstitels met Dynamo en werd in 1975 uitgeroepen tot Europees voetballer van het Jaar. Die prestatie kan hem alleen nagezegd worden door twee andere Oekraïense legendes: Igor Belanov en Andriy Shevchenko. Als international diende Blokhin zestien jaar lang de Sovjet-Unie, hij stopte in het jaar dat 'zijn' land de EK-finale verloor van Nederland.

Begin jaren negentig zette Blokhin zijn carrière als trainer op poten. Na zes dienstverbanden bij vier verschillende Griekse clubs stelde de Oekraïense bond hem in 2003 voor het eerst aan als bondscoach. Vier jaar lang had Blokhin het voor het zeggen en dat ging uitstekend. Het hoogtepunt van zijn ambtstermijn was het bereiken van de kwartfinale van het WK 2006, waarin vrij kansloos werd verloren van de latere wereldkampioen Italië. Blokhin hield er daarna mee op als bondscoach en vestigde zich in Rusland bij FK Moskou, maar dat verblijf duurde maar een jaar.

Het werd daarna wat rustiger rond Blokhin, die een tijdje verdween en pas een jaar later weer opdook om directeur te worden van drievoudig kampioen Chornomorets in eigen land. Ondertussen worstelde de Oekraïense bond met de opvolgers van Blokhin. Myron Markevich mocht maar vier wedstrijden aanblijven en Yuriy Kalitvintsev zat acht interlands op de bank als interim-bondscoach. Uiteindelijk richtte de FFU zich weer tot Blokhin, die 'ja' zei en in april vorig jaar, veertien maanden voor de EK-start, opnieuw in dienst kwam.

HET TEAM
Oleg Blokhin kan kiezen uit een uitgebalanceerde groep internationals, van wie het merendeel speelt in de Oekraïense nationale competitie. Dnipro Dnipropetrovsk, Dynamo Kiev en Shakhtar Donetsk leveren de meeste spelers af aan de selectie. Op doel zijn er nogal wat problemen. De zeer ervaren Oleksandr Shovkovskiy (Dynamo Kiev) is geblesseerd en mist het hele EK, Andriy Dikan (Spartak Moskou) is ook geblesseerd en Oleksandr Rybka (Shakhtar Donetsk) gaat niet mee vanwege een schorsing. Blokhin is dus aangewezen op de tweede garnituur. Andriy Pyatov van Shakhtar gaat waarschijnlijk keepen op het EK; Oleksandr Goryainov (Metalist Kharkiv) en Maksym Koval (Dynamo Kiev) zijn andere kandidaten. Het centrale blok bestaat doorgaans uit Taras Mykhalyk (Dynamo Kiev) en de zeer gewaardeerde Oleksandr Kucher (Shakhtar Donetsk), met Yevhen Khacheridi (Dynamo) en als back-up. De flanken worden bezet door Yevhen Selin (Vorskla Poltava) en Bohdan Butko (Ilichivets). In tijden van nood wordt Oleg Gusev (Dynamo) er ook wel gezet.

Ook Yaroslav Rakitskiy (Shakhtar) en Vyacheslav Shevchuk (Shakhtar) kwamen het laatste jaar vaak aan bod achterin. Op het middenveld zet bondscoach Blokhin doorgaans vier man neer en drie van hen zijn 99,9 procent zeker van een basisplaats tegen Zweden, Frankrijk en Engeland. Anatoliy Tymoshchuk (Bayern München) speelt wat meer in een teruggetrokken rol tussen de defensie en het middenrif, terwijl Yevhen Konoplyanka (Dnipro) en Andriy Yarmolenko (Dynamo) voor hem de lijnen uitzetten. Op tien vinden we afwisselend routinier Ruslan Rotan (Dnipro), Oleksandr Aliyev (Dynamo) en de al aangehaalde Gusev.

De voorhoede van Oekraïne is, zoals voor zoveel 'mindere goden' op het EK geldt, de bekendste linie van het team. Eeuwige topscorer, nummer twee op de lijst met meest gespeelde interlands en uithangbord pur sang van de ploeg is natuurlijk Andriy Shevchenko (Dynamo Kiev). De mannen die om hem heen spelen zijn echter ook niet de minsten. Andriy Voronin (Dynamo Moskou), Artem Milevskiy (Dynamo Kiev) en Yevhen Seleznyov (Shakhtar) speelden in totaal al 140 interlands voor Oekraïne en koppelen inzicht aan techniek. Vraag is wel wie vanuit het middenrif voor de toevoer gaat zorgen in de groepsfase.

DE STERSPELERS
In de nationale ploeg van Oekraïne is nog niemand opgestaan die in staat wordt geacht de zware erfenis van Anatoliy Tymoshchuk (Bayern München) en Andriy Shevchenko uit handen te nemen (Dynamo Kiev). De middenvelder en spits zijn de iconen binnen de nationale ploeg, beschikken over een Mont Blanc aan status en zijn de twee meest gelouterde internationals in de Oekraïense geschiedenis. Ter verduidelijking: toen Shevchenko in 1995 zijn interlanddebuut maakte werd in de Amerikaanse staat Mississippi de slavernij pas afgeschaft en was Ajax hard ond