Notts County en Crystal Palace zorgen voor verrassingen in FA Cup

Wigan Athletic en Wolverhampton Wanderers hebben zichzelf voor schut gezet in de FA Cup. De twee ploegen uit de Premier League kwamen in januari al niet verder dan remises tegen respectievelijk Notts County en Crystal Palace, en dachten na een return alsnog verder te kunnen bekeren. Zowel Wigan als Wolverhampton ging echter pijnlijk onderuit.

Wigan Athletic – Notts County 0-2
Na de zwaarbevochten 2-2 remise bij Notts County kreeg het Wigan Athletic van Mario Melchiot, die overigens niet speelde wegens een nekblessure, in eigen huis de kans om zich alsnog te plaatsen voor de volgende ronde. De huidige nummer vijf van de League Two zorgde in het DW Stadium echter voor een enorme stunt, door met 0-2 te winnen. Wigan had mogelijk wel meer verdiend, maar stuitte keer op keer op Kasper Schmeichel.

De Deense doelman zag zijn ploeg met tien man achter de bal staan en uiteindelijk succesvol loeren op de counter. Bij één van de uitbraken kregen de bezoekers een corner, die een kwartier voor het eindsignaal werd binnengewerkt door verdediger Stephen Hunt. Drie minuten later was het opnieuw raak: Wigan-verdediger Gary Caldwell passeerde zijn eigen doelman en nam daarmee onbedoeld de beslissing voor zijn rekening. Notts County gaat in de volgende ronde op bezoek bij Fulham.

Crystal Palace – Wolverhampton 3-1
De blamage van Wolverhampton Wanderers was minder groot, maar de meegereisde fans zullen toch niet gelukkig zijn. Zij zagen Palace-middenvelder Danny Butterfield uitgroeien tot de man van de avond: in een tijdsbestek van acht minuten maakte hij een loepzuivere hattrick. Na een uur spelen opende de aanvaller eerst de score, door een rebound binnen te tikken na een kopbal van Nick Carle. Vier minuten later was het opnieuw feest op Selhurst Park.

Opnieuw was Butterfield het middelpunt van de feestvreugde: ditmaal schoot hij de bal hard langs de kansloze Wayne Hennessey. De doelman van Wolverhampton zag Butterfield even later ook zijn derde van de avond maken, waarmee het verzet van de bezoekers (die toch al minder waren dan de nummer twintig van de Championship) gebroken was. In de slotminuut redde Karl Henry nog wel de eer voor Wolverhampton, maar het was slechts een pleister op de wonden.