Ochtendbladen zijn het roerend eens over dissonant bij Nederlands elftal

Zonder te overtuigen heeft het Nederlands elftal zich geplaatst voor de achtste finales van het WK. De ploeg van bondscoach Louis van Gaal ontdeed zich dinsdagmiddag van gastland Qatar (2-0) en mag het in de volgende ronde opnemen tegen de Verenigde Staten. Sprankelend was het spel van Oranje opnieuw niet, zagen ook de ochtendbladen. Van Gaal leek te hinten op speeltijd voor de altijd frivole Xavi Simons, maar bouwde in tegenstelling tot de PSV'er zekerheid in met invallers als Teun Koopmeiners en Kenneth Taylor. De echte dissonant was echter Denzel Dumfries.

De Telegraaf zag tegen Qatar vooral een 'kleurloos' Oranje. "De spelers van de andere overgebleven landen zullen nog bepaald geen knikkende knieën hebben voor een eventueel treffen met het in het verleden vaak gevreesde, maar nu zo inspiratieloze Nederland. De zege op Qatar kwam slaapwandelend tot stand. In de jacht op het WK-goud lijkt de bondscoach er – zelfs tegen laagvliegers – voor te kiezen te spelen om niet te verliezen. Het argument dat hij vast over de groepsfase heen kijkt, is een non-argument", schrijft Mike Verweij.

Volgens Verweij is Van Gaal er veel aan gelegen om in stijl afscheid te nemen. "Verdwijnt Nederland roemloos van het WK-toneel, dan gaat Van Gaals carrière als een nachtkaars uit en heeft hij de KNVB in Qatar meer reputatieschade bezorgd dan wereldwijde bewondering", aldus de Oranje-watcher, die toch nog een lichtpuntje zag. "Om geen risico te nemen met de vermoeide Frenkie, gunde Van Gaal de twintigjarige Ajax-middenvelder Kenneth Taylor in de slotfase zijn WK-debuut. Dat was dan wél weer typisch Nederlands." Valentijn Driessen staat zijn collega half en doet ook een duit in het zakje. "Je moet terug naar het WK 1990 in Italië voor zo veel Nederlandse armoede in de groepsfase."

Willem Vissers stelt in de Volkskrant dat Nederland geen elftal heeft dat veel vreugde oproept. "Nederland is immers het land vol hogepriesters van het voetbal, die resultaat willen combineren met de schoonheid van het spel. Het is op dit moment een kwestie van resultaat, met een likje oranje vertier", aldus Vissers. "Oranje voetbalt dit toernooi te vaak met de voorspelbaarheid van de openingstijden van de Zwitserse bank, maar is moeilijk te verslaan. Dumfries, de zogenoemde wingback op rechts, kan niet brengen wat hij op het EK van vorig jaar bracht. Uiteindelijk was daar gewoon Cody Gakpo, met zijn openingsdoelpunt, het derde in drie duels, als bewijs ook voor zijn compleetheid als voetballer."

Ook John Graat van dagblad Trouw beschouwt Dumfries als dissonant. "Oerdegelijk speelde Oranje, maar ook oersaai. Alle Qatarezen die hun stoeltje leeg hadden gelaten, kregen gelijk. Het zielloze geschuif van Oranje met de bal, waar amper een kans uitkwam, deed vrezen voor het vervolg van het toernooi. Wie het Nederlands elftal amechtig zag zoeken tegen een armetierige tegenstander, vroeg zich af: wat is er gebeurd? Na de goal van Gakpo zakte het team langzaam weg in een moeras van besluiteloosheid. het laatste fluitsignaal was het Al Baytstadion al akelig leeg, WK-onwaardig, maar gezien de amusementswaarde van dit WK-duel viel daar dit keer best iets voor te zeggen."

Positief
Het Algemeen Dagblad is een van de weinige kranten die kopt op positiviteit en Gakpo uitlicht als grote uitblinker. "Hij geeft kleur aan Oranje. Het spel was wederom moeizaam, al slaagde het Nederlands elftal wél in zijn missie: de groepswinst is binnen na de 2-0 zege op het zwakke gastland Qatar. Het goede nieuws zat 'm vooral in details, maar óók in Cody Gakpo, die op dit WK de wereld verovert", schrijft Sjoerd Mossou. "En dat voor een speler die in juni van dit jaar nog worstelde in het Nederlands elftal, destijds leidend tot de opmerking van Louis van Gaal dat het Oranje-shirt nog 'te zwaar woog' op Gakpo's jonge schouders."