Ochtendkranten zijn hard voor Oranje: ‘Niemand zal zich dit WK herinneren’

De ochtendkranten staan daags na de WK-uitschakeling van Oranje uitgebreid stil bij de verloren kwartfinale tegen Argentinië. De ploeg van bondscoach Louis van Gaal toonde veerkracht, kwam knap terug van een 2-0 achterstand, maar moest na strafschoppen buigen. Virgil van Dijk en Steven Berghuis werden de schlemiel. De Telegraaf wijst met de beschuldigende vinger naar Van Gaal, die zijn laatste kunstje als bondscoach heeft beleefd. Hij neemt afscheid en wordt opgevolgd door Ronald Koeman.

"Over en uit", kopt De Telegraaf. "Hoewel Van Gaal zei dat het afstappen van de Hollandse School de enige kans zou zijn op WK-goud, staat hij nu met lege handen. En dus hebben zijn spelers en hij gefaald. Niemand zal zich het spel van Oranje én dus dit WK herinneren. De prachtige goals tegen Amerika verbloemden het hemeltergende spel in de eerste helft. In het duel met Argentinië transformeerde Oranje echter in een vechtmachine. Het was te laat om dit toernooi nog enige glans te geven. Op voetbalgebied zullen alleen de drie goals in de groepsfase van PSV-parel Cody Gakpo en de knappe comeback tegen Argentinië beklijven."

Mike Verweij noemt Oranje 'een grijze muis' die 'strijdend ten onder is gegaan'. "Van Gaal gaat – normaal gesproken – met bondscoachpensioen. Het is voor de voetbalfijnproevers te hopen dat het 1-5-3-2-systeem onder zijn opvolger Ronald Koeman hetzelfde lot is beschoren. Net als het wetenschappelijke gezwam van Peter Murphy over de penaltyreeks." Van Gaal heeft een contract bij de KNVB tot en met het WK. Een vervolg als trainer heeft hij de voorbije weken niet helemaal uitgesloten. Zo kreeg hij onder meer vragen over een mogelijk bondscoachschap bij België. De komende maanden moeten uitwijzen of de 71-jarige oefenmeester zwicht voor de liefde voor het spelletje.

Verlamd
Ook Trouw richt zijn pijlen op Van Gaal. "Als coach had hij op dit WK van vertrouwen, teamgeest, tactische discipline en een groot collectief bewustzijn de belangrijkste wapens gemaakt. Het leidde op dit toernooi geen moment tot voetbal dat de harten veroverde. Integendeel, Nederland speelde onder Van Gaal uitermate zakelijk en aanvallend pover", schrijft John Graat. "De conclusie na afloop moet zijn dat Nederland op individueel niveau kwaliteit tekort kwam. Vooral de spelers die het verschil hadden moeten maken, Frenkie de Jong en Memphis Depay, bleven onder de maat. De gezamenlijke taak om toch vooral Messi te neutraliseren verlamde het eigen spel."

Sjoerd Mossou schrijft in het Algemeen Dagblad dat 'de droom aan diggelen ligt'. "De ongelooflijke slotfase tegen Argentinië, de schitterende teamgoal tegen de Verenigde Staten: het waren onmiskenbaar hoogtepunten. Alleen al de krankzinnige slotfase van de reguliere speeltijd levert onvergetelijke herinneringen op. Maar de droom van Louis van Gaal strandt net te vroeg, op een WK dat - onder de streep - te weinig opleverde om écht memorabel te zijn. De teleurstelling zal straks overheersen, terugkijkend op de afgelopen vier weken. Op de laatste twintig minuten tegen Argentinië na was het spel vaak te matig, ook in het Lusail Stadion. Oranje ging op heroïsche wijze ten onder."