Ontwikkelingen in sneltreinvaart aan de Erciyes

Elke Turk is er wel bekend mee. Als een oudere je aan de praat houdt, zijn de vragen al vanaf het begin bekend. "Wie ben je, wiens zoon ben je en uit welke stad kom je?" Vragen die voor iemand anders misschien verschillende betekenissen hebben, maar het is wel zeker dat de laatste vraag met een apart soort gevoel wordt beantwoord, ongeacht wat je nationaliteit is. Een voetbalclub die dan je stad vertegenwoordigt, heeft een speciaal plekje in je hart. Veel lezers die bekend zijn met mijn artikels, weten nu wel dat Fenerbahçe mijn favoriete club is. Echter, ook Kayserispor heeft een speciaal plekje in mijn hart, want ik kom uit Kayseri. Dat is de antwoord op uw derde vraag, meneer...

Kayserispor zal voor de autochtone voetballiefhebbers nu wel wat meer bekendheid genieten, aangezien Shota Arveladze (ex-Ajax en AZ) en Nordin Amrabat hun brood verdienen bij de club uit Centraal-Anatolië. Laatstgenoemde werd voor een koopje weggeplukt uit Eindhoven en is binnen enkele weken uitgegroeid tot één van de smaakmakers. Amrabat en zijn jonge trainer maken deel uit van een nieuwe generatie. Sinds Ertugrul Saglam (de huidige trainer van Bursaspor) de club in 2006 naar Europees voetbal loodste, is er een revolutie aan de gang. Saglam hamerde op een tactiek met jonge en strijdvolle spelers en gaf de jeugd een eerlijke kans. Zijn opvolgers, Tolunay Kafkas en nu dus Arveladze, voerden dit beleid door en boekten de nodige prestaties. Kayserispor heeft hierdoor spelers als Ali Turan, Gökhan Ünal en Mehmet Topuz naar een hoger niveau gebracht. Mehmet Topuz is nu een vaste basiskracht bij Fenerbahçe en bracht zijn voormalig werkgever een transfersom op van ruim tien miljoen dollar.

Ook de huidige selectie bestaat uit jong bloed, gemixt met ervaren krachten zoals Marcelo Zalayeta, Souleymanou Hamidou en huurling Karim Ziani. De talenten die de club voorzien van frisse strijdlust, zijn Hasan Ali Kaldirim, Serdar Kesimal, Ömer Sismanoglu, Emir Kujovic en Amrabat. Laatstgenoemde blijkt zich goed te hebben aangepast in de nieuwe competitie en wordt door elke tegenstander beloond met minstens twee mandekkers. Spelend in het prille Kadir Has Stadion onder toeziend oog van dertigduizend man, doet het team een beetje denken aan de snelle ontwikkelingen die FC Twente en FC Groningen hebben doorgemaakt. Kayserispor is een club met ambities en groeit, net zoals de stad zelf, elk jaar een beetje meer. De club veroverde enkele seizoenen geleden al de Turkse Beker en hoopt binnen vijf jaar een serieuze gooi te doen naar de landstitel.

De industriestad, gelegen ongeveer midden in het land, staat er niet alleen voor. Kayseri Erciyesspor, vernoemd naar de prachtige berg die een oog houdt op de stad, speelt in de tweede divisie en doet dit jaar mee om de play-offs voor een promotieplek. Ondanks veel andere steden waarin de aanwezigheid van meerdere clubs kan uitgroeien tot een rivaliteit, zijn Kayserispor en Erciyesspor familie van elkaar. De supporters moedigen beide teams aan en op de geel-rode tribunes zijn regelmatig blauw-zwarte vlaggen en sjaaltjes te zien, en ook vice-versa. Beide ploegen steunen elkaar, maar hebben wel een gemeenschappelijke rivaal. De broertjes hebben een haat-liefde verhouding met Sivasspor, niet ver uit de buurt van Kayseri.

Erciyesspor en Sivasspor staan samen in de geschiedenisboeken als hoofdrolspelers van de grootste voetbaltragedie in het Turkse voetbal. Een duel tussen beide ploegen liep uit tot hevige rellen waarbij ruim veertig supporters om het leven kwamen. Het strijdtoneel waar in 1967 de ongeregeldheden plaatsvonden, is nota bene vernoemd naar de rivaliserende stad. Ik heb het over de recreatie buurt Sivas Caddesi (Sivas buurt), gelegen vlakbij het oude Atatürk Stadion. De rivaliteit zorgde ervoor dat de clubs jarenlang niet tegen elkaar mochten spelen, maar tegenwoordig is de broederschap groter dan de haatgevoelens.

'In het Turkse voetbal is er geen behoefte aan jong talent, dure buitenlanders zijn de oplossing'. Uitspraken als deze worden in steden als Kayseri teniet gedaan en de liefhebbers zien waarom. Kayseri is een industriestad die ik bij elk vakantiebezoek een andere vorm zie krijgen. De zakenmannen en architecten zitten niet stil en voegen elk jaar iets bijzonders toe aan onze mooie stad. Die ontwikkelingen zijn ook te zien bij de voetbalclubs. Rijke zakenlui die de club voorzien van een extra financiële boost, zien hoe voorzitter Recep Mamur de doelstellingen elk jaar een beetje verhoogd. De voorzitter die bekend is met zijn provocerende uitspraken is niet bij iedereen geliefd, maar is onmisbaar voor het volk van Kayseri. De mensen uit Kayseri worden vergeleken met sluwe vossen die uitstekend zaken doen en waarvoor je moet oppassen tijdens je onderhandelingen. Misschien komt het hierdoor dat Kayseri een succesvolle stad is, wie weet? De groei van de stad lijkt echter niet op te houden.

Voor de topploegen is Kayserispor nu een tegenstander om rekening mee te houden. De zeven duels met de traditionele top-vier bracht het nodige resultaat. Er werd thuis gewonnen van Besiktas en Fenerbahçe en Galatasaray en Trabzonspor werden gehouden op remises. Ook in Trabzon wist de ploeg een punt te pakken, waarbij de overwinning door een late tegentreffer wegglipte. De ploeg die tien jaar geleden nog uitkwam in de tweede divisie, hoopt binnen enkele jaren kampioen van Turkije te worden. Gelegen aan het prachtige Erciyes-gebergte, worden de witte sneeuwvlekken op de berg vergezelt met geel-rode tinten van Kayserispor. En ook de blauw-zwarte kleuren van de kleinere broer Erciyesspor, niet te vergeten.