Op nog eens 400 jaar vriendschap én sportiviteit!

Heel de familie ging mee. Ooms, neven, zwagers, goede vrienden, broers en broertjes. Iedereen was aanwezig. De vrouwtjes zaten gezellig bij elkaar thuis voor de open haard. In de hoop om een glimp van één van ons op te vangen op de televisie, tijdens de reclame van hun Turkse favoriete serie. Nee, het stadion en het voetbal vonden zij meer een 'mannending'. Ook al was het woensdag een oefenwedstrijd, toch was het speciaal voor de Turkse samenleving. Het gaf een extra mooi tintje omdat het ook tijdens het offerfeest was. Ik kreeg kippenvel toen ik 25.000 soortgenoten zag in de koude Arena om Turkije aan te moedigen. Vanuit alle windstreken kwamen de Turkse fans aanwaaien.

Wie goed had opgelet, heeft misschien het spandoek gezien dat hing achter het goal voor het vak van de Turkse supporters. De Turkse en Nederlandse vlag waren naast elkaar geverfd met de tekst, 400 jaar vriendschap! Wie aan Nederland – Turkije denkt, zal wijzen naar de jaren zestig, toen Nederland een overeenkomst sloot met Turkije over de gastarbeiders. Enkelen zullen een ander antwoord geven.

De eerste contacten tussen de Turken en Nederlanders ontstaan als de kruisvaarders uit de Nederlanden de Turken tegenkomen in 1096. Veel later in de geschiedenis kan men lezen dat Willem van Oranje Nassau oftewel Vader des Vaderlands de Spanjaarden versloeg dankzij de grote inspanning en hulpkracht van de Osmanen. Alleen de Osmaanse supermacht was bereid om Nederland te helpen in de tachtigjarige oorlog tegen Spanje die Nederland uiteindelijk ook won. Misschien kennen jullie ook het gezegde, liever Turks dan Paaps. Een slogan uit die tijd van de Hollanders. De Turkse - Nederlandse geschiedenis kan gekenmerkt worden door groot respect, kameraadschap en vriendschap voor elkaar.

Het eerste sportieve contact vond plaats in 1958 toen de nationale voetbalteams van Nederland en Turkije op het veld aantraden. In 1997 vond het laatste duel tussen beide landen plaats die Turkije met 1-0 won dankzij levende legende, Hakan Sükür. Nederland kreeg nog wel een penalty maar kwam niet tot de gelijkmaker dankzij, hoe kan het ook anders, Clarence Seedorf. De bal die de oud-international overschoot, zijn ze nog steeds aan het zoeken…

Afgelopen woensdag begon Turkije gedreven in de eerste minuten en kwam het bijna tot scoren dankzij Burak Yilmaz. Stekelenburg bracht (helaas) redding en onderstreepte maar weer eens hoe goed hij wel niet is. Als Turkije-fanaat was ik, ondanks de 1-0 nederlaag, apetrots op Turkije. Gevochten als leeuwen, veel debutanten en veel jonge talenten die op speelminuten konden rekenen door Guus Hiddink. Daarnaast kreeg ik Royston Drenthe en Ryan Babel te zien. Een persoonlijk triomf omdat die twee mijn favoriete helden zijn in het Nederlandse voetbal. Helaas erg kort, maar ik mag zeker niet klagen.

De sfeer mocht er woensdag zijn in de Arena. Naast het duel was er ook veel spektakel op de tribune in de Turkse vakken. Bengaalse fakkels werden afgestoken met wat harde knallen er tussen door en luid gezang tot aan het laatste fluitsignaal. Helaas werd het duel overschaduwd door een tsunami aan negativiteit. Dé Turkse fans die zich zouden hebben misdragen tijdens de wedstrijd en mensen die opperden voor een interlandverbod tussen beide landen. Alle Turkse supporters werden direct over één kam geschoren door de media die weer begon met het spugen van gal. Erg jammer!

Medevoetballiefhebbers net als ik, Turkije-fan, vind ik het gooien van fakkels oliedom, schandalig, zwakzinnig en idioot. Net als het gooien van ander soortgelijk vuurwerk. Of het nou Turkije-supporters zijn, Feyenoord-supporters of supporters van de lokale voetbalclub. Laat één ding duidelijk zijn, een stadion hoort veilig te zijn! Een fakkel afsteken om de sfeer te bevorderen, prima. Maar ga er niet als een debiel mee lopen gooien met het risico andere flink letsel toe te brengen.

Niet alleen de Nederlandse supporters veroordeelden (terecht) het gedrag van een aantal fanatieke aanhangers. Ook het overgrote deel van het Turkse publiek maakte woensdag duidelijk dat de handelswijze van sommige individuen bespottelijk was. Luid boe- geroep was goed te horen door de Arena als er weer een fakkel naar beneden werd gegooid. Ook mijn oom werd er stapelgek van. Een fanatieke Fenerbahçe-fan die afkeurend naar het veld keek waar de betreurenswaardigheid van zijn gezicht afdroop. De wedstrijd had juist één en al sportiviteit moeten uitstralen. Beide landen zijn knotsgekke voetballanden. Het respect was er op het veld tussen beide elftallen en buiten het stadion verliep ook alles naar de wens van de KNVB en politie.

Ondanks de nederlaag wil ik samen met de Nederlandse, Turkse en neutrale toeschouwers terug kijken op een leuke voetbalavond waar Turkije en zijn debutanten wilde laten zien dat wij Turkije nog niet moeten afschrijven ondanks de negatieve resultaten dat het land boekt. Dat we een goede talentvolle generatie hebben dat er aan zit te komen en dat we een zeer goede voetbalsultan in huis hebben in de naam van Hiddink. Ik bedank ‘sultan’ Hiddink dan ook voor deze wedstrijd die hij eigenlijk heeft gefikst. Dat ik eindelijk naar een voetbalwedstrijd van Turkije kon gaan zonder duizenden kilometers te moeten reizen.

Geef het negatieve geen aandacht want daarmee ondersneeuw je al het positieve en zet je de verhoudingen alleen maar (onnodig) op scherp. De KNVB en de politie hebben al een aantal ‘hooligans’ opgepakt en zullen dan ook zeker 18 maanden en 450 euro lichter niet meer te zien zijn. Laat ons, de sportieve en echte supporters, niet de dupe worden van een stelletje vandalen. Wij genieten wél graag van een leuke ‘fair play’ avond tussen Nederland en Turkije! KNVB, pak dat alstublieft niet van ons af!