'Sneijder en Robben? Doe mij maar Diego en Lionel'

Column door QASIM HAKIM

Is het boek van Louis van Gaal bestemd voor het oud papier? Volgens Ronald Koeman wel. Behoort Dirk Scheringa tot de categorie Bernard Madoff? Volgens vele landgenoten wel. Horen Cristiano Ronaldo en Lionel Messi thuis op het WK? Volgens Joseph Blatter niet. "Er staan wel weer nieuwe sterren op" zei deze verschrikkelijke Zwitser vorige week met zijn gezicht keurig in de plooi.



Nee, ja, ja. Dat zijn mijn antwoorden even voor de goede orde. Er is veel ophef over het boek van de coach van Bayern München en het faillissement van de Dirk Scheringa Bank. Ik wil me in deze column echter bezighouden met de laatste kwestie in mijn inleiding. Ik haalde zaterdag rond een uur of twee in de nacht pas opgelucht adem. De twee grootste voetballers op deze aardbol zijn nog in de race voor een ticket naar Zuid-Afrika. Ik moet er niet aan denken dat we straks geen van beiden op het één na grootste sportevenement ter wereld zien schitteren. Ik denk dat veel landgenoten hopen dat Portugal en Argentinië er straks niet bij zijn. Want, is hun redenatie, dan heeft Nederland meer kans om in Zuid-Afrika wereldkampioen te worden.

Nou, vergeet het maar. Ik word alleen al kotsmisselijk van het artikel in Elf Voetbal waarin adjunct-hoofdredacteur Arnout Verzijl uitlegt waarom Nederland tot de titelkandidaten behoort en een grote kans maakt op mondiaal goud. Omdat we zoveel wereldtoppers als Sneijder en Robben in huis hebben en Bert van Marwijk zo’n geweldige en internationaal ervaren coach is. Waarom? Omdat hij de UEFA Cup heeft gewonnen en als coach international gevormd is bij de in verval geraakte topclub Borussia Dortmund. Hoe vaak heeft Van Marwijk met een zeer sterke Feyenoord-selectie de landstitel veroverd? Precies, nul keer. Hoeveel echte wereldtoppers hebben we in onze selectie van het kaliber Cristiano Ronaldo en Messi? Nul, om precies te zijn. Nu wil ik niet zeggen dat Portugal en Argentinië met hun briljanten de garantie hebben om het ver te schoppen. Je moet natuurlijk ook een hecht collectief vormen. Dat is Oranje ook volgens de kenners, maar echt niet van het kaliber Duitsland dat vakkundig de Russen van Guus Hiddink veroordeelde tot de play-offs. Toch iets anders dan Schotland en Noorwegen. Rudi Völler sloeg afgelopen zaterdagavond tijdens een uitzending van ZDF Sportschau de spijker op zijn kop toen hem gevraagd werd naar de Europese titelkandidaten: Italië, Spanje, Engeland en die Manschaft zelf. Und Holland Herr Völler? Überschätzt. Volgende vraag.

Ik ga er toch van uit dat de Portugezen zich plaatsen én hoge ogen gaan gooien. Bij Maradona zet iedereen nog vraagtekens. Ik weet bijna zeker dat Pluisje en zijn troepen ook richting Zuid-Afrika marcheren. Dat kan niet misgaan. Deze man moet wel aangeraakt zijn door God, of de verpersoonlijking zijn van onze Lieve Heer zelf. De tocht naar het WK alleen al is een jongensboek waard, heeft zelfs wat weg van een Bijbelverhaal. Met trots onthaald als El Salvador, vervolgens beschimpt en uitgekotst na onder andere op schandalige wijze te hebben verloren van Bolivia en aartsvijand Brazilië en tegen het nietige Peru, in 1978 nog gewoon omgekocht, op de rand van de afgrond balanceren, maar in de 93e minuut via een buitenspelgoal alsnog kansrijk blijven. Hoe lelijk het doelpunt van Martin Palermo was, des te mooier was de perfect uitgevoerde buikschuiver van Pluisje. Een echte Pi-Air in het kwadraat. Om te huilen. Van blijdschap. Dat deden ze dan ook met z’n allen in Buenos Aires.

Deze mannen moeten er bij zijn. Voetbal moet toch spektakel zijn? Daar zorgt de grootste voetballer aller tijden nu als trainer wel voor. Ik ben zo blij dat de regen met bakken uit de hemel gaat vallen volgend jaar tijdens het Afrikaanse winterseizoen. Ik zie hem al op een kletsnat veld doorglijden om met die worstenarmpjes het goud vast te klampen. Pele, Maradona en Zinedine Zidane. Allemaal wereldkampioen als voetballer. In dat rijtje hoort Messi ook thuis. Dan kun je als baas van de wereldvoetbalbond toch niet zeggen dat er nieuwe sterren opstaan wanneer het belangrijkste hemellichaam ontbreekt? Als de nacht de avond aflost, zit ik aan de buis gekluisterd. En als Maradona en Messi verliezen? Dan volgen er zo goed als zeker barrageduels met Midden-Amerikaanse landen als Costa Rica of Honduras. Dat maakt deze dramastory alleen maar mooier.