Stroef spel van Nederlands elftal is geen uitzondering in Europa

BILD poogde Joachim Löw op te beuren met een opsomming van de talloze problemen bij de overige WK-gangers. Het Duitse elftal had het eigen publiek verontrust met een matte prestatie tegen Kameroen. Mesut Özil was zelfs uitgefloten. Op de eerste tien minuten na had die Mannschaft zich bepaald niet gepresenteerd als één van de werkelijke kanshebbers voor de eindzege op het WK.

In de voorlaatste oefenwedstrijd kon Löw nog altijd geen beroep doen op doelman Manuel Neuer en aanvoerder Philipp Lahm. Hij spaarde ook veteraan Miroslav Klose, een dag later de enig authentieke spits in de definitieve selectie. Op die positie posteerde de bondscoach aanvankelijk Mario Götze, één van de vele middenvelders. Zonder succes, zoals Duitsland ook na enkele wissels maar niet op gang wilde komen.

Vandaar het dappere probeersel van BILD met de slimme verwijzing naar de zorgen bij Portugal om Cristiano Ronaldo, de eerste tegenstander op het WK. De onmisbare aanvaller van Real Madrid kwakkelde nog immer met letsel in de knie en dij. Het Duitse sensatieblad memoreerde in hetzelfde artikel aan de vele blessures en afvallers op het laatste moment, zoals de Italiaan Riccardo Montolivo en de Colombiaan Radamel Falcao, en het bijna lachwekkende gehannes met de Fransman Franck Ribéry. In dat opzicht verkeren Duitsland, maar ook Nederland toch wel in een minder pessimistische positie. De Duitsers rekenen op een fitte groep, als ze op 16 juni in Salvador tegen Portugal openen. Bij Oranje ontbreken Rafael van der Vaart en Kevin Strootman. De eerste strompelde al maanden door de Bundesliga en was schier kansloos in zijn hunkering naar herstel en Strootman scheurde reeds op 9 maart de voorste kruisband in de linkerknie.

Nou dramatiseert Louis van Gaal het verlies van met name Strootman iets te nadrukkelijk en te frequent. Het was zelfs voor hem mede de reden om radicaal van systeem te veranderen, al heeft dat nog het meest te maken met het grote gemis aan kwaliteit bij de nummer twee van vier jaar geleden. En dan specifiek in de achterhoede. Ofschoon het Nederlands elftal eindelijk weer eens zegevierde in de voorbereiding, oogde het (samen)spel wederom stroef en weinig veelbelovend. Opvallend genoeg vormde dat vooral wat Europa betreft geen uitzondering. Zeker ook Duitsland, maar evenzeer Frankrijk, Italië en Portugal overtuigden allerminst in de laatste fase van de aanloop naar het WK.

Het slopende seizoen in de grote competities kleeft als een loden last aan menig topper, die snakt naar een welverdiende vakantie maar zich onbarmhartig weer moet oppeppen voor het absolute hoogtepunt van de zomer. Dat euvel kwelt en knelt al decennia lang in de weken voor het mondiale toernooi, maar lijkt zich nu toch sterker dan ooit te manifesteren als een slecht voorteken van een vermoedelijk weinig spectaculair en door de hitte geteisterd WK.

Alleen België schijnt zich te distantiëren van dit verschijnsel. De discipelen van Marc Wilmots deklasseerden Zweden in eigen land en trokken als team heel parmantig de stijgende lijn door. Bescheiden als altijd scharen ze zich niet onder de favorieten voor de laatste vier, maar ze etaleerden wel degelijk de potentie van een mogelijke outsider. Anders dan bij de noorderbuur is de tactiek bij de Belgen al maanden een vast gegeven. Ze leunen op een solide defensie en hebben in Kevin De Bruyne een nummer tien zonder franje, maar met een hoog rendement. Romelu Lukaku werpt zich op als een fysiek potige spits, opportunistisch en onberekenbaar maar steeds beter op dreef. Wilmots weigert verstandig van een vaste opstelling uit te gaan en barst inderdaad van de alternatieven, met onder meer Dries Mertens, Nacer Chadli, Divock Origi en Adnan Januzaj tot nog toe als bankzitters.

Op 17 juni mag België zich, tegen Algerije, dan eindelijk weer eens op een WK bewijzen, waarna Rusland en Zuid-Korea in het vervolg op het schema staan. Volgens José Mourinho zullen de Russen de groep als nummer één afsluiten, met de Belgen als tweede. Hij voorziet daarna een k.o-duel met Duitsland. Het zijn de even afgezaagde als populaire prognoses zo kort voor de start, waarbij nog steeds het nodige wordt verwacht van de Duitsers, veel minder van de Belgen en waar over Nederland voornamelijk wordt gezwegen……

LEX MULLER

Sportjournalist sinds mensenheugenis. Schrijft al sinds 1966 over voetbal. Bezocht WK's vanaf 1974. Werkte tot 1994 voor kranten, waaronder twintig jaar bij het Algemeen Dagblad. Switchte daarna naar de televisie, maar legt zich sinds 1 januari 2011 volledig toe op sport op internet.