Van der Hoorn toonde weer aan dat Nederlanders niet kunnen verdedigen

Ajax is lichtjaren verwijderd van de Europese top. In zijn vijfde seizoen in de Champions League droomde Frank de Boer alweer vergeefs van een stunt in een uitwedstrijd. Maar zelfs op Cyprus, waar elke Nederlandse club nog niet zo lang geleden al met een voorsprong het veld betrad, bleek een gelijkspel een moeizaam resultaat.

Na de groepsfase resteert Ajax, bijkans traditioneel, hooguit een doorstart in de Europa League. De landskampioen bevestigde, in een lastige poule, dat de superrijken het telkenmale onderling uitmaken en dat de competitie om de vette bonussen pas na de winter losbarst. De rest is tot in december programmavulling. De Amsterdammers mogen nog blij zijn als ze doorgaan naar het troosttoernooi voor de minder bedeelden.

Ajax bedruipt zich met een begroting van een kleine honderd miljoen euro. Zo’n beetje het maximum in Nederland. Het gokken, in 2016 toegestaan, kan de omzet mogelijk nog met zo’n twintig miljoen optillen, maar daar reikt dan wel het plafond. Paris Saint-Germain, gerund met oliedollars, teert op een budget van 400 miljoen. Het viervoudige derhalve. En Zlatan Ibrahimovic int maandelijks een miljoen aan salaris.

Nochtans koesterde de trainer van Ajax de verwachting dat zijn ploeg zou verrassen in het Parc des Princes. Wellicht tegen beter weten in, want De Boer kent de ongelijke en onmogelijke verhoudingen in het topvoetbal natuurlijk ook al jaren. Niet voor niets hongert hij naar een baan bij een topper in Engeland en Spanje, om ooit eens op het ereterras van de elite te mogen plaatsnemen. Met zijn huidige broodheer, ploeterend in de marge, zal dat nooit lukken.

Een neutrale kijker en liefhebber zat te griezelen en te zuchten bij het aanschouwen van het geklungel in Parijs. Ajax domineerde qua balbezit, maar creëerde vrijwel geen open kans. PSG kon zich zowaar een snipperavond veroorloven, nog meer dan in de eerste confrontatie in Amsterdam. Ibrahimovic had zich maar weer eens voorgenomen zo min mogelijk te lopen en energie te verspillen. In een tropische regenbui mocht hij voortijdig gaan rusten, ofschoon hij nog wel een kwartiertje had kunnen doorwandelen.

De stilaan klassieke nederlaag van Ajax in het buitenland was onnodig maar nog meer beschamend. Het jonge elftal voelde geen moment de desinteresse bij de tegenstander aan. Het had kunnen en moeten profiteren, maar het ontbeerde het gogme en bovenal de kwaliteit om de arrogante Franse kampioen pijn te doen, zoals dat tegenwoordig heet. Even gloeide er iets van hoop na de 1-1, maar vervolgens vertroebelden Mike van der Hoorn en Niki Zimling het wazige uitzicht op een sensatie.

Van der Hoorn was zelf nogal tevreden over zijn optreden. Maar het gemak waarmee hij de houdbare treffer van Ibrahimovic toestond, toonde andermaal aan dat Nederlanders niet kunnen verdedigen. In de speeltuin van de Eredivisie valt dat ook al op, zij het minder genadeloos als op dit niveau. Van der Hoorn krijgt bijles van Jaap Stam, maar moet voortaan wat aandachtiger luisteren en nog meer oefenen.

Het logische verlies bij zowel PSG als eerder bij Barcelona sloot aan op de ingesleten trend in de laatste seizoenen, waarin Ajax op het dure galabal der kampioenen slechts twee karige uitzeges vergaarde: begin 2011 tegen AC Milan, tijdens het debuut van De Boer als opvolger van Martin Jol, en een jaar later in Zagreb, tegen Dinamo. Een uiterst schamele oogst, ter onderkenning van de scheefgroei in Europa.

Mede door de twee punten tot nog toe van Ajax in Europees verband dreigt Nederland ook nog eens diep weg te zaken op de UEFA-ranglijst, die bepalend is voor deelneming aan de verschillende toernooien. Dat verplicht de Amsterdammers hoe dan ook te overleven tegen APOEL Nicosia, op 10 december. En zich daarna neer te leggen bij een voortgang in de Europa League. Of ze het willen erkennen of niet, maar de nationale afvaardiging hoort thuis in dit milieu. Winnen van de Champions League behoort tot een zoet verleden. De Europa League nu eindelijk eens serieus nemen, luidt derhalve de dringende boodschap.

LEX MULLER

Sportjournalist sinds mensenheugenis. Schrijft al sinds 1966 over voetbal. Bezocht WK's vanaf 1974. Werkte tot 1994 voor kranten, waaronder twintig jaar bij het Algemeen Dagblad. Switchte daarna naar de televisie, maar legt zich sinds 1 januari 2011 volledig toe op sport op internet.