VVV-aanvoerder Seip: ‘Bale had iets extra’s, maar was nog een broekie’

VENLO - Marcel Seip vecht met VVV-Venlo tegen degradatie. Na zes seizoenen in Engeland te hebben gespeeld keerde hij afgelopen zomer terug naar Nederland. Noodgedwongen, omdat hij na zijn avontuur bij Capital One Cup-finalist Bradford City, dat in League Two (het vierde niveau) speelt, uit beeld raakte om in de door hem zo geliefde Championship aan de slag te kunnen gaan. Seip kan verlengen bij de Venlonaren, maar is vooralsnog niet ingegaan op deze aanbieding.

Door QASIM HAKIM

Met het hoofd in Nederland, terwijl zijn hart nog altijd aan de overkant van de Noordzee ligt. Seip is getrouwd met een Engelse, heeft er een huis, rijdt op het continent nog altijd in een auto waar het stuur rechts zit en over zijn tong rollen Engelse woorden tussen zijn Nederlands door. Na zijn vertrek bij Heerenveen in 2005 leek een avontuur in Moskou voor de hand te liggen. Seip neemt plaats in de persruimte van de Koelclub en doet zijn verhaal in gesprek met Voetbalzone.

“Dinamo Moskou was geïnteresseerd in mij. Deze club stond destijds onderaan in de Russische competitie. Het niveau in Rusland was een aantal jaren geleden nog niet te vergelijken met de kwaliteit van de huidige Premjer Liga. Tijdens de eerste dag dat ik meetrainde wist ik niet wat me overkwam. Ik dacht dat ik tussen de amateurs van Veendam 1894 stond te voetballen. Ik heb toen meteen tegen mijn zaakwaarnemer gezegd dat ik absoluut niet wilde tekenen bij Dinamo. In de kranten stond vervolgens dat het een onsuccesvolle proefperiode was. Ik zou niet goed genoeg zijn. Onzin.” Het Turkse Gaziantepspor bood uitkomst. “Ik had mijn afscheidsfeest al geregeld en ik kon een goed salaris opstrijken in Turkije. Toch zat het me niet lekker. Turkije en Rusland zijn geen Engeland, Duitsland of Spanje op voetbalgebied. Via Regi Blinker kwam ik in contact met Plymouth Argyle, uitkomend in de Championship.”

Seip trainde mee met de club waar Engels recordinternational en voormalig doelman Peter Shilton van 1992 tot en met 1995 onder contract stond, maar de competitie was al aan de gang en een contract leek er daardoor niet in te zitten. “Ik wilde per se naar Engeland. Ik heb toen tegen het bestuur van Plymouth gezegd: ‘Geef me maar een contract tot de kerst. Ik bewijs me wel.’ Daar gingen ze mee akkoord.” Seip ging drie maanden in een hotel wonen in de hoop zich permanent te kunnen vestigen aan de Engelse zuidkust. “Ik moest eerst fit zien te worden. Dat lukte en ik maakte mijn debuut tegen Southampton waar Gareth Bale destijds speelde. Hij was toentertijd nog linksback, maar hij kwam al veel op. Je zag destijds wel dat Bale iets extra’s in huis had, maar niet dat ik dacht: dat wordt een grote. Hij was nog maar een broekie.”

Zelf liet Seip zich van zijn beste kant zien. Na een aantal weken werd zijn tijdelijke contract al omgezet in een driejarig dienstverband. De Engelse pers was lovend over de verdedigende kwaliteiten van de Nederlander, die ook regelmatig zijn doelpuntje meepikte. “Een domper was het vertrek van de toenmalige manager Ian Holloway. Hij ging naar Leicester City. Holloway wilde mij meenemen, maar moest eerst een aantal verdedigers kwijt zien te raken.” Holloway degradeerde met Leicester City waardoor Seip een avontuur kon vergeten bij de viervoudig winnaar van de FA Cup.

Seip bleef bij Plymouth en kreeg daar met Paul Sturrock te maken. “Sturrock was een man die veel leugens de wereld in hielp. Omdat ik een relatie kreeg met de dochter van de voorzitter Paul Stapleton, tevens mijn huidige vrouw, kwamen de uitspraken van Sturrock bij mij terecht als ik bij mijn schoonfamilie was. Sturrock had dan bijvoorbeeld gezegd dat hij ons een loopprogramma had meegegeven, terwijl dat niet waar was. De voorzitter vroeg dan aan mij: ‘Hoe gaat het met je loopprogramma?’ En ik wist nergens van.”

“Sturrock werd vervolgens kwaad op mij, omdat hij vond dat ik hem in een kwaad daglicht zette bij Stapleton. Ik zei tegen hem dat hij moest ophouden met leugens te verspreiden, maar dat deed hij niet. Daardoor bleef dit steeds maar op dezelfde manier doorgaan en werd ik uiteindelijk twee keer op de transferlijst gezet, maar ik kreeg tegelijkertijd ook een contractverlenging aangeboden.” Seip werd uiteindelijk drie keer verhuurd voordat hij definitief vertrok uit Plymouth. “De eerste keer werd ik aan Blackpool verhuurd. Blackpool stelde de voorwaarde dat ik gewoon tegen Plymouth kon spelen. Normaal is dat not done, maar het werd geregeld. Ik scoorde ook nog eens tegen Plymouth. Het probleem was echter dat het publiek niet wist wat de ware reden was van mijn vertrek. Sturrock maakte mij bij iedereen zwart en ik was de gebeten hond.”

Tijdens zijn tweede uitleenperiode kwam Seip bij Sheffield United terecht waar hij door een blessure nauwelijks aan spelen toekwam. Bij Charlton Athletic kwam Seip zelfs helemaal niet in actie. “Ik werd voor twee maanden gehuurd door Charlton. Ik mocht niet meedoen aan bekertoernooien en daarnaast was het toen vreselijk slecht weer waardoor alle competitiewedstrijden werden afgelast. Destijds werden zelfs de wedstrijden in de Premier Leauge afgelast. Nul wedstrijden staat natuurlijk slecht op je cv.” Vervolgens kwamen er geen nieuwe aanbiedingen uit de Championship en moest Seip zijn heil zoeken in de League Two bij Bradford City.

Seip was uitgerangeerd in Engeland en keerde, na een jaar in Bradford te hebben gespeeld, terug naar Nederland. “Door mijn verleden bij Heerenveen achtte ik de kans groter om in Nederland in de Eredivisie aan de bak te komen. Er werd contact gezocht met VVV door mijn zaakwaarnemer, omdat Ton Lokhoff mij in 2005 naar Excelsior wilde halen toen hij daar werkte. VVV liet echter niets meer van zich horen waarop ik zelf de telefoon heb gepakt met de vraag of ik mee mocht trainen. Ik wist zeker dat ik een meerwaarde kon zijn en een contract zou afdwingen.” Seip kwam, zag en overwon. Hij verdiende een eenjarig contract, speelde zich in de basis en is inmiddels aanvoerder. Daarnaast wist hij ook vijf keer tot scoren te komen. Seip is een stabiele factor in de verder wankele defensie van de Venlonaren.

“In Nederland wordt het vak verdedigen onderschat en verwaarloosd. Hier werken ze alleen maar met linietrainers voor het middenveld en de aanval waarbij het puur om balbezit gaat. De momenten dat je niet aan de bal bent worden echter steeds belangijker in het hedendaagse voetbal. In Engeland hadden we een aparte trainer die zich louter bezighield met de verdedigers en de verdedigende taken van de overige spelers. Waarom denk je dat topploegen als Real Madrid, Borussia Dortmund en Bayern München zo vaak aan de bal zijn? Omdat ze de bal altijd weer snel weten te veroveren.” Als we het over topploegen hebben dan gaan momenteel onze gedachten vooral uit naar Duitsland en Spanje. Voor Marcel Seip blijft Engeland echter het voetbalwalhalla. “De sfeer is geweldig, ook in de competities onder de Premier League. Ik heb een geweldige tijd gehad in de Championship.”