VZ Profiel - Diego Armando Maradona is de ster van dit WK

Tussen het actuele voetbalnieuws en de interviews door zet Voetbalzone elke donderdag de spotlights op een nieuw onderwerp. In de rubriek VZ Profiel passeren spelers, trainers en clubs uit binnen- en buitenland de revue en behandelen we achtergronden uit de actualiteit. Ditmaal: Diego Armando Maradona, bondscoach van Argentinïe, die op een tot op heden kleurloos WK voor de nodige opwinding zorgt.

Door PAUL AUDENAERD

Behoudend voetbal, weinig doelpunten, geen uitblinkers. Het WK biedt de voetballiefhebber vooralsnog maar weinig vermaak. Rapportcijfer min min, zou Louis van Gaal zeggen. Nee, dan het trainersgilde in Zuid-Afrika. Raymond Domenech maakte zich de voorbije dagen onsterfelijk belachelijk. De eens zo bejubelde Fabio Capello doet er alles aan om bij de Engelse ploeg zijn reputatie te verkwanselen. En Bert van Marwijk? Keurige man, prima resultaten. Maar de oefenmeester van Oranje gaat bepaald niet voor de populariteitsprijs. Alsof hij elke ochtend een wortelkanaalbehandeling ondergaat, met zo’n humeur en dito grimas loopt Bert rond op het toernooi.

Laat de spraakmakende perspraatjes en media-optredens maar aan de bondscoach van Argentinië over. Diego Armando Maradona (49) steelt telkens weer de show. Wanneer de Bert Maalderinks van Zuid-Amerika hun vragen hebben gesteld, laat Pluisje zijn gezichtsspieren het werk doen. Een grijns, een gepikeerd gelaat. Nee, hoe graag hij Carlos Tévez en Lionel Messi ook aanraakt en kust, de mannenliefde is echt niet aan hem besteed. Zijn 31-jarige vriendin Veronica is een ‘lekker wijf’, zo weet hij te vertellen. Michel Platini is een rare Fransman, Pelé moet terug naar het museum. Argentijnse doelpunten worden gevierd met uitbundige vreugdetaferelen. Het wachten is nog op een buikschuiver, zo één als Maradona die in oktober 2009 etaleerde na een gewonnen kwalificatieduel met Peru.

Die historische vreugde-uiting was het eerste hoogtepunt onder het bewind van bondscoach Diego. Tweeënhalf jaar eerder, in april 2007, lag de beste voetballer die Argentinië ooit gekend heeft op sterven in een ziekenhuis in Buenos Aires. Media meldden tot driemaal toe dat hij was overleden. Met honderden fans onder zijn raam zat zelfs rustig sterven er niet in. Maradona was twintig jaar lang verslaafd aan drank en cocaïne, kreeg in 2004 een hartaanval, onderging een jaar later een maagverkleining, kende heftige depressies en werd meer dan eens opgenomen in een drugskliniek. De Hand van God, vast aan het lichaam van een junk. De briljante nummer 10 van weleer was klaar om dood te gaan en slechts de legende voort te laten leven.

Maar Maradona herstelde wonderbaarlijk, stond op uit het graf en verklaarde in mei 2007 de alcohol en het witte poeder voorgoed links te laten liggen. Het vervolg is geschiedenis. De verloren zoon werd opnieuw verlosser van Argentinië, het land waar de mensen gelukkig worden van twee dingen: Voetbal en El Diego. Maradona schonk hen in 1986 de laatste wereldtitel en heeft voor eeuwig een status aparte. Nu hebben de Argentijnen hun grootste fan als bondscoach. Maradona is geen gediplomeerd trainer en faalde in het verleden zelfs hopeloos toen hij voor even de leiding kreeg bij een aantal nietszeggende clubjes. Hij behelpt zich met huppeltjes, dansjes en handgebaren. Maradona probeerde bijna letterlijk álle spelers uit de Argentijnse competitie uit, klooide met onmogelijke tactieken en liet Champions League-winnaars Javier Zanetti en Esteban Cambiasso doodleuk links liggen voor het WK. Het is hem allemaal vergeven.

In zijn WK-column in de VARAgids schrijft de erkende sportjournalist Paul Onkenhout woensdag dat ‘Maradona zo gek als een deur is, en hem dat allerminst bevalt’. Dat baardje, al die opwinding, het nerveuze gedoe: het kan hem gestolen worden. Ik ben het er niet mee eens. Niemand brengt zoveel leven in de brouwerij. Niemand anders geeft glans aan dit fantasie- en kleurloze WK. Een vreugdedansje hier, een pijnlijke opmerking daar. De bondscoach van Argentinië rent naakt door de straten van Buenos Aires als zijn ploeg het goud pakt. Die kans is klein. Maar voor mij is El Diego onherroepelijk de ster van dit WK.