Wesley Sneijder legde zijn lot in handen van Yolanthe: ‘Zeg jij het maar’

Wesley Sneijder denkt met gemengde gevoelens terug aan zijn periode bij Real Madrid. De oud-middenvelder onthult in een voorpublicatie van zijn boek, gepubliceerd door Voetbal International, hoe hij in de zomer van 2009 in de clinch kwam te liggen met het bestuur van De Koninklijke. Zijn ex-partner Yolanthe Cabau mocht in de laatste week van de transferperiode de knoop doorhakken over zijn transfer naar Internazionale.

In 2009 kwam Florentino Pérez terug als voorzitter van Real Madrid. De flamboyante preses wilde nieuwe spelers halen, en daarom moest Sneijder samen met zijn landgenoten Royston Drenthe, Rafael van der Vaart, Klaas-Jan Huntelaar en Arjen Robben plaatsmaken. "Pérez had nieuwe spelers nodig en speelde de Hollandse enclave uit elkaar", zo vertelt Sneijder. "Maar ik wilde niet. Ik was nog niet klaar bij Real, vond ik. Ik wilde ook graag revanche op mezelf en mijn vijf contractjaren volmaken. Het resultaat: de club treiterde mij en ik treiterde de club. Ik was arrogant. Ik trainde verre van optimaal. Ik zei lullige dingen in de krant. En de club pakte me terug."

De recordinternational van Oranje wilde zich revancheren voor zijn mindere tweede seizoen in Madrid en wilde absoluut niet vertrekken. "Toen moesten Huntelaar, Van der Vaart, Drenthe, Robben en ik apart trainen. “Niet mijn beslissing”, zei trainer Manuel Pellegrini tegen me. We trainden op een veld naast het hoofdtrainingsveld, onder begeleiding van de keeperstrainer. Hij gaf de bal vanaf de achterlijn voor en die moesten wij vanaf de zestienmeter op doel schieten. Robben als eerste, Huntelaar daarna en ik als derde. Ik ving de bal in mijn handen en schoot hem heel hoog en ver weg. “Sneijder! Ga jij maar naar binnen!” Niet lang daarna moest ik me melden op kantoor, in Bernabéu. Daar zaten acht man op me te wachten, waaronder juristen en fiscalisten. Ik was alleen. Jorge Valdano, de beroemde Argentijn, de technisch directeur, zei dat het beter voor me was dat ik weg zou gaan. Internazionale wilde mij wel. Ze hebben een uur op me ingepraat. Zijn jullie uitgepraat?, vroeg ik toen. Dank jullie wel. Ik ben opgestaan en vertrokken."

De zaakwaarnemer van Sneijder, Søren Lerby, kwam naar Madrid en vertelde zijn cliënt dat hij gewoon moest trainen bij Real. "Op het hoofdveld trainde de A-selectie, wij rommelden maar wat aan op het bijveld. Op een dag keken we na onze training van achter de glazen wand in de gym naar de A-selectie. Daar raakte iemand geblesseerd tijdens een grote partij. De assistent werd op ons afgestuurd: of een van ons snel kon invallen. Dat weigerden wij natuurlijk, we waren immers verbannen."

De situatie van Sneijder werd onhoudbaar en leidde even later alsnog tot zijn vertrek bij de club. "Een paar dagen later lag ik met Yolanthe in de tuin te zonnen. Søren was er ook. Valdano belde. “Waar ben je?” Thuis, ik ben toch vrij? “Nee”, zei Valdano. “We hebben afspraken met jullie. Robben is net weg, nu ben jij aan de beurt”. Ik ben rustig gaan douchen en meldde me twee uur later bij de club, die zeer serieus was, zo aan het begin van de laatste week van de transferperiode. Inter moest en zou doorgaan. José Mourinho (destijds de trainer van Inter, red.) belde me ook. 'Jij bent mijn man, Wes. We maken samen de club groot, kom naar Milaan'. Thuis, in de tuin, legde ik de keuze aan Yo voor. Zeg jij het maar. 'Ga maar', zei ze. 'Mijn gevoel zegt dat het beter is.' En ik ging. We gingen. Twee dagen later vlogen we naar Milaan. Zo snel ging het. Ik had er dubbele gevoelens over. Nieuwsgierig naar het nieuwe avontuur, droevig en ontevreden over hoe het bij Real Madrid was afgelopen."