West Ham United: een nieuwe start

Zondag 15 mei was een zwarte dag. Na een nederlaag tegen Wigan Athletic was er mathematische zekerheid dat West Ham United zou dregaderen. Een mooie 0-2 voorsprong werd omgekeerd in een zure 3-2 nederlaag. Geen krappe redding dus zoals het seizoen daarvoor of als in 2006/07 met Carlos Tévez en de zijnen. Er is echter geen tijd om bij de pakken te blijven zitten.

Al snel werd duidelijk dat er iets moest veranderen. Hierbij werden duidelijke keuzes gemaakt: overbetaalde spelers die nooit speelden (Kieron Dyer), spelers die gewoonweg tekortschoten (Herita Ilunga) en jammer genoeg ook sterke spelers als Demba Ba vertrokken. Uiteindelijk kozen meer dan tien spelers het hazenpad, waaronder veel overbodige ballast en tot grote spijt van veel fans na enkele speeldagen in de Championship ook de FWA Footballer of the Year Scott Parker.

Veel vertrekkers, betekent ook veel vervangers. Onder die vervangers, zo niet versterkingen, waren verrassend veel gevestigde waarden uit de Premier League terug te vinden. De heren David Gold en David Sullivan, de eigenaren, hadden duidelijk door dat er een stevige inspanning nodig is om ervoor te zorgen dat the Hammers na één jaar afwezigheid terug op het hoogste niveau kunnen keren.

De aankoop van deze zomer was natuurlijk de transfer van de nieuwe skipper, Kevin Nolan. Onmiddellijk zijn derde aanvoerdersband bij evenveel clubs, na Bolton Wanderers en Newcastle United, die deze vlot scorende middenvelder mag dragen. Nolan moet het gezicht worden van deze campagne. Er wordt niet minder verwacht dan dat hij deze ploeg op sleeptouw neemt en voorop gaat in de strijd. Andere namen met Premier League-ervaring zijn middenvelders Matthew Taylor en Papa Bouba Diop, verdedigers Joey O’Brien, George McCartney en Abdoulaye Fayé en spits John Carew.

De man die dit alles moet doen draaien is Sam Allardyce. ‘Big Sam’ is ook nieuw sinds deze zomer. De ingetogen Israëliër Avram Grant werd na de nederlaag tegen Wigan afgedankt. Een sterke persoonlijkheid als Allardyce is precies wat West Ham nu nodig heeft om de troepen klaar te maken voor het gevecht om promotie. Big Sam draagt echter wel het etiket van een manager die de lange bal maar al te graag hanteert. Bij zijn aantreden kondigde hij echter aan dat it would be a tale of home and away. En zo is het tot dusver ook gelopen.

In uitduels wordt steevast gekozen voor de stabiliteit van een 4-5-1 met een targetspits, meestal Carlton Cole. Hier ligt de nadruk dus op defensieve zekerheid en wordt de lange bal niet geschuwd. The Hammers zijn verrassend efficiënt, een probleem de vorige jaren, wat resulteerde in zeven gewonnen uitduels van de mogelijke tien. Er kan dus niet anders dan besloten worden dat dit systeem uitermate effectief is in de uitduels.

In thuiswedstrijden daarentegen gaat de voorkeur van Allardyce uit naar een 4-4-2 met naast een targetspits een wat flexibelere speler zoals aanwinst Sam Baldock. Hierdoor tracht Allardyce meer voor ‘a passing game’ te gaan, zoals de supporters maar al te graag zien. Thuis hapert het jammer genoeg wel eens en worden teveel punten verloren, zoals afgelopen weekend tegen Burnley na een waaier aan kansen.

Voorlopig parkeert West Ham op een goede tweede stek, die recht geeft op rechtstreekse promotie. Met hun brede kern, die op veel plaatsen dubbel bezet is, moet deze positie gehandhaafd kunnen worden tot het einde van het seizoen. Geen promotie zou een enorme teleurstelling zijn voor de fans. Dezelfde fans die voorlopig veel hoop hebben en hun team dan ook massaal steunen. Gemiddeld komen er meer dan 25.000 fans elke thuiswedstrijd opdagen. Ook in uitduels staan de spelers er niet alleen voor. Onlangs trokken meer dan 6000 uitfans naar Coventry, de hekkensluiter van de ranglijst. Laat ons nu hopen dat Nolan & co het seizoen op deze manier kunnen uitspelen, promoveren en een stabiele toekomst tegemoet gaan in de Barclays Premier League.