Als kleine jongens groot worden..

Het beeld van Marko Pantelic, Danko Lazovic, Nenad Milijas en Vladimir Stojkovic die sigaretten roken en bier drinken op de avond voor de de wedstrijd met Duitsland zal voor altijd op mijn netvliezen blijven staan. Zo ontspannen als de gemiddelde man na een Thaise massage waren ze aan het genieten van een klein feestje bij Danko Lazovic op de kamer. Alles wat Antic verboden had, werd genegeerd. En dit allemaal één dag voordat de cruciale wedstrijd tegen Duitsland zou plaats vinden. De alom bekende Servische voetbalmentaliteit van 'het zal allemaal wel' was terug. En eigenlijk ben ik bang dat die nooit zal verdwijnen.

Voordat het WK op 11 juni 2010 begon had ik hoge verwachtingen van het Servische elftal. De 23 namen die Antic door had gegeven aan de FIFA waren toch niet de minste. De kwalificaties werden redelijk simpel afgewerkt en er moest met zo'n goede bondscoach toch wel een redelijk team kunnen worden gesmeed. Mijn enthousiasme had inmiddels het hoogtepunt bereikt, toen de eerste vervelende nieuwtjes uit het Servische kamp al binnen kwamen. Er was frictie onderling vanwege het feit dat sommige spelers moesten spelen. Moesten? Ja moesten. De spelersmakelaars bleken zo'n grote invloed te hebben op de Servische bond, dat bepaalde spelers werden opgesteld vanwege de macht van hun voetbalmakelaar. Je zou toch zeggen dat zoiets in deze tijd niet voor kan komen, maar niets is minder waar. Bepaalde spelers moesten verkocht worden en sommige zouden de bank meer warmhouden dan hun lief is. Ik geloofde er niks van, het is toch onmogelijk.

Op 13 juni was de eerste test voor het nationale elftal daar. Ze traden aan tegen Ghana. Met alle respect voor Ghana, gezien de namen van de voetballers zou je toch zeggen dat Servië deze wedstrijd zou moeten winnen. Het liep voor Servië uit op een deceptie. Alle grote sterren vielen door de mand. Milos Krasic speelde een draak van een wedstrijd en de veelbelovende middenvelder Zdravko Kuzmanovic had even de behoefte om Superman na te bootsen door met de hand vooruit te vliegen. Een fout die de gemiddelde speler uit een D5 zelfs niet zou maken. Asamoah Gyan bedankte vriendelijk en schoot de bal binnen. De eerste wedstrijd ging verloren en ik zag de bui al hangen. Hoe zou Servië dit ooit te boven moeten komen?

De sfeer binnen het team werd er niet beter op en de nodige kampjes werden alweer gecreëerd. Van eendracht was niet echt sprake en de volgende tegenstander was Duitsland. De rapen waren gaar en niemand zag het positief in. Geheel in de stijl van de Servische voetballers, werden de Duitsers verrassend aan de kant geschoven. Zelfs in mijn subjectiviteit kan ik zeggen dat de Duitsers meer verdienden. Het belangrijkste echter was dat de drie punten binnen waren en dat onze 'helden' weer alles in eigen hand hadden. Er hoefde nog "alleen maar" gewonnen te worden van voetbaldwerg Australië. Iedereen rekende Servië al in de achtste finales. De Adelaars werden echter zakelijk kapot gespeeld door de Kangoeroes. Daar sta je dan met je overwinning op de Duitsers. Waar de beschuldigende Servische vinger naar meneer Larrionda ging, die geen penalty floot in de eindfase, leg ik de schuld bij onze voetbalbond. Het werd steeds duidelijker dat spelers geforceerd werden, zoals voor het WK al werd aangegeven. Nikola Zigic raakte geen pepernoot op dit WK, maar werd elke wedstrijd opgesteld. Ik denk dat zelfs Stevie Wonder zou kunnen zien dat Danko Lazovic meer had kunnen betekenen voor het team dan Zigic. Mobiliteit van een dood paard, techniek van niks.

De goede coach Antic viel door de mand dankzij de schandalige gang van zaken rondom de Servische voetbalbond. In alle vrijheid had Ruud Gullit zelfs wel in bepaalde situaties kunnen zien wanneer spelers gewisseld moesten worden en wanneer niet, maar meneer Antic kon niet vrijuit spelen. Daarnaast had Antic ook nog ontzettend weinig medewerking van de zogenaamde sterren, die dit WK toch wel op hadden mogen staan. Vidic en Stankovic presteerden ondermaats en menig speler uit de selectie ging gewoon feesten alsof het WK binnen was gehaald. Niemand leek iets te geven om de volgende ronde en om de hoop van de Servische mensen.

En dat mensen, is die gehekelde Servische 'voetbalmentaliteit'. Nergens een zak om geven en zodra het tegenzit op een eindronde, de kopjes laten hangen. En als we al zo'n kans krijgen als na de overwinning tegen Duitsland, dan heerst daar nog altijd de bekende Servische overschatting. Al zouden we over Messi beschikken, wij Serviërs vinden wel een manier om onszelf uit te schakelen.