Bayern strikt talent met bijzonder verhaal: ‘Het was een nare tijd’

Taylor Booth gaat aan de slag bij Bayern München. Der Rekordmeister maakt bekend dat de zeventienjarige aanvallende middenvelder een contract voor drieënhalf jaar heeft getekend. De Amerikaan komt over van Real Salt Lake City en zijn transfer zat al eventjes in de pijplijn.

In februari 2018 meldde Washington Post-journalist Steven Goff namelijk al dat Bayern Booth waarschijnlijk zou inlijven. Het talent begon op zijn vijfde met voetballen bij La Roca Futbol Club en maakte vervolgens de overstap naar de jeugdopleiding van Real Salt Lake City, dat uitkomt in de Major League Soccer.

Booth groeide uit tot de aanvoerder van de Onder-16 van de Verenigde Staten en speelt zijn interlands inmiddels voor de Onder-19 en soms Onder-20. Booth wordt na Alphonso Davies en Chris Richards de derde Amerikaan in de huidige selectie van Bayern; zij kwamen over van respectievelijk Vancouver Whitecaps en FC Dallas.

Overigens heeft Booth het in zijn jeugd niet altijd eenvoudig gehad, want hij werd geboren met scheefhals. Dat is een aandoening waarbij het hoofd en de hals niet in een rechte lijn op de romp staan en een kwaal die bij één op de honderd kinderen voorkomt. Meestal neigt het hoofd in zo’n geval naar één schouder, terwijl de kin naar de andere schouder draait.

Om een operatie te voorkomen, moest Booth dagelijks rekoefeningen doen van de verkorte nekspieren. Daarnaast moest hij zichzelf een goede houding aanleren en bestond de behandeling uit onder meer massages om de pijn te verlichten. Volgens moeder Kelli was het ‘een nare tijd’, zo vertelde ze twee jaar geleden in een interview: “Hij was constant aan het schreeuwen van de pijn. Hij had in de eerste vijf maanden van zijn leven al therapie en was een huilebalk die er absoluut niet van hield om zijn nek te strekken.”

“Hij huilde zoveel dat ik al zijn babykleren weggaf en mij voornam om nooit meer nog een kind te willen krijgen”, aldus Kelli. “Zo diep zat het, want het enige wat ik wilde, is dat hij gezond zou worden. Inmiddels heeft hij geen fysiotherapie meer nodig en speelt hij voor de nationale ploeg. Hij vindt dat normaal, maar hij realiseert zich niet dat zijn ouders op een gegeven moment echt dachten: ‘als zijn longen en brein maar blijven werken…’”