De magische week van Ole Romeny: 'Indonesië heeft al mijn dromen overtroffen'

Na een absolute droomweek keerde Nijmegenaar Ole Romeny (24) donderdag terug in Engeland. Een debuut namens Indonesië, twee keer scoren voor zijn oma en juichen met een betekenis. In een exclusief interview met Voetbalzone blikt de aanvaller van Oxford United terug op een bijzondere interlandperiode.

Door Wessel Antes

“Ik mag niet klagen”, reageert de vriendelijke en nuchtere Romeny op de vraag hoe het met hem gaat. Twee dagen na zijn winnende doelpunt tegen Bahrein (1-0) begint alles pas écht tot de spits door te dringen. “Het is opeens super rustig. Van de gekke hectiek in Indonesië naar chillen op de bank in Oxford.”

Het contrast kan haast niet groter. “Dit was echt lijp. Ik had nooit verwacht dat het zo gek zou zijn.” Romeny heeft in een week tijd meer dan 40 uur gevlogen, maar neemt uitgebreid de tijd voor het gesprek. “Voor de wedstrijd tegen Middlesbrough reis ik dit weekend weer zes uur heen en zes uur terug, maar dan met de bus. Ik mag gelijk weer aan de bak!”

De Goffert

Terug naar het begin. Als kleine jongen had Romeny één droom. “Spelen voor NEC in het Goffertstadion. Ik voetbalde altijd in het park in Nijmegen en ben op mijn vijfde naar Lent verhuisd. Wie mijn grote idool was? Ik deed altijd mijn vader na. Een dubbele schaar, balletjes achter het standbeen, kappen, noem het maar op.”

“Mijn vader was een technische voetballer in de zaal, dus hij leerde mij alle passeerbewegingen. Toen ik iets ouder werd, raakte ik onder de indruk van beelden van Neymar bij Santos. Daar was ik al vroeg bij. Ik heb vele filmpjes op YouTube bekeken. Dat was voor mij voetbal”, herinnert Romeny zich.

Romeny is geboren in 2000, waardoor het WK van 2010 zijn eerste herinnering aan Oranje is. “Die zomer ging ik er echt voor zitten en heb ik iedere wedstrijd van Nederland gekeken. De verloren finale tegen Spanje was heel zuur, die teleurstelling zal mij altijd bijblijven.”

Als kind heeft Romeny in het bijzonder genoten van twee Nederlandse internationals. “Wesley Sneijder natuurlijk, voor hem zette ik mijn televisie aan in 2010. Maar ik vond het ook altijd leuk om naar Eljero Elia te kijken.”

In 2014 volgt een bijzonder moment voor Romeny, die dan te boek staat als een van de grootste talenten bij NEC. “Ik kreeg een oproep voor Nederland Onder 15. Dat was de eerste keer dat ik het Oranje-shirt aan mocht doen.”

“Ik was toen vrij klein en kreeg direct rugnummer 10. In die tijd speelde ik als middenvelder”, vertelt Romeny. “Het was heel mooi om met de beste gasten van mijn lichting België te verslaan. Als enige speler van NEC tussen allemaal jongens van Ajax, AZ, Feyenoord en PSV. Best bijzonder achteraf.”

Romeny heeft met veel goede spelers samengespeeld in de Nederlandse jeugdelftallen. “Ryan Gravenberch is iets jonger, maar werd altijd doorgeschoven naar mijn lichting. Verder heb ik gespeeld met jongens als Jurriën Timber, Mohamed Ihattaren, Orkun Kökçü, Noa Lang, Mitchell Bakker en Sven Botman. Veel grote namen. Wie de beste was? Ihattaren. Hij is een gruwelijke speler.”

Imago

Interlandswitch

In november 2019 speelde Romeny zijn laatste oefeninterland namens Nederland Onder 20, tegen de leeftijdsgenoten uit Frankrijk (3-1 nederlaag). In de 68ste minuut werd Romeny vervangen door Lang, niet wetende dat het de laatste keer zou zijn dat hij zijn geboorteland zou vertegenwoordigen.

Waar Lang afgelopen week met het Nederlands elftal tegen Spanje speelde, heeft de carrière van Romeny inmiddels een bijzondere wending genomen. Na dienstverbanden bij Willem II, FC Emmen en FC Utrecht mag de aanvaller zich sinds januari 2025 recordaankoop van Oxford United noemen.

Ruim drie maanden later is Romeny ook nog eens Indonesisch international. In Utrecht sprak hij al over die mogelijkheid, al was dat vooral gekscherend met Ryan Flamingo. “Ryan heeft ook Indonesische roots, dus daar hadden we het regelmatig over voor de gein. Hij is goed bezig bij PSV en gaat Oranje halen.”

Wat begon als een dolletje met Flamingo, is voor Romeny dus een feit geworden. “Ongeveer een jaar geleden kwam ik erachter dat het mogelijk is om voor een land te spelen wanneer je opa of oma daar geboren is. Daarna ben ik officieel benaderd en is het allemaal serieus geworden.”

“Mijn oma is geboren in de Indonesische stad Medan, is daar opgegroeid en op een gegeven moment naar Nederland gekomen. Een aantal van haar dochters is ook in Indonesië geboren, maar mijn moeder niet. Oma kookte altijd Indonesisch eten en sprak enkel met liefde over haar land. Die verhalen ben ik nooit vergeten. Als mijn oma nu nog zou leven, dan zou ze echt supertrots zijn”, verzekert Romeny.

Imago

Inspireren

Zelf was Romeny nog nooit in het land van zijn oma geweest, tot de interlandperiode van november 2024. Op uitnodiging van de PSSI reisde hij samen met een goede vriend af naar Indonesië. “Alles voelde gelijk goed, dus voor mij was het al vrij snel duidelijk. Toen ik al die mensen in Indonesië zag, was ik direct verkocht.”

“Tijdens dat bezoek ben ik naar een arm dorpje gegaan, waar ik heb gevoetbald met een groep jonge kinderen. Nu ik profvoetballer ben, is mijn grootste doel om kids te inspireren. Als international van Indonesië is die droom werkelijkheid geworden. Dit land heeft zoveel potentie en daar wil ik echt aan bijdragen”, aldus Romeny.

Na zijn bezoek aan Indonesië heeft Romeny aan Erick Thohir, de president van de Indonesische voetbalbond, laten weten dat hij geen enkele twijfel meer had. “Vanaf dat moment wist ik dat ik er deze interlandperiode direct bij zou zijn. Ik had hoge verwachtingen, maar Indonesië heeft al mijn dromen overtroffen.”

Tijdens de naturalisatie van Romeny werd niemand minder dan Patrick Kluivert aangesteld als nieuwe bondscoach. Het Nederlandse duo heeft nu al een goede band. “Voor deze interlandperiode hadden we een aantal keer gebeld en contact via WhatsApp. Hij vertelde onder meer hoe hij mij ziet als voetballer en wat mijn rol in het Indonesische elftal zou worden.”

“Patrick voelt, in tegenstelling tot veel andere trainers, aan hoe je met bepaalde jongens om moet gaan. Hij begrijpt precies welke vrijheid ik als aanvaller nodig heb en heeft veel meegemaakt. Voor zo’n carrière kan ik alleen maar respect hebben en het is fantastisch om met hem te mogen werken”, zegt Romeny.

Droomweek

De interlandperiode begon met een lange vlucht van Londen naar Australië. “Gelukkig was ik samen met mijn teamgenoot Marselino Ferdinan, een goede vriend van mij bij Oxford United. Het voelt alsof hij mijn klein broertje is. Als jongen uit Jakarta is Marselino de starboy van Indonesië. Samen met verdediger Rizky Ridho weet hij zich knap staande te houden tussen alle Europese jongens”, complimenteert Romeny de locals.

Met Maarten Paes, Ragnar Oratmangoen en Calvin Verdonk kwam Romeny meerdere bekende gezichten tegen. Onderling praten de Indonesische internationals voornamelijk Engels. “Dat hebben we met zijn allen afgesproken. Als Nederlandse jongens willen wij dat respect graag uitdragen. Om die reden wil ik ook het Indonesische volkslied goed kennen en de taal leren.”

Met nummer 10 op de rug debuteerde Romeny ruim een week geleden in Sydney namens Indonesië. Het elftal van Kluivert ging met 5-1 onderuit, al was die uitslag erg geflatteerd. “Dat is natuurlijk niet wat je wil bij een debuut, zeker omdat het niet nodig was. Er zat veel meer in, maar we gaven die pot weg op wat kleine foutjes.”

Romeny redde de eer met zijn eerste interlanddoelpunt. “Blij is een groot woord, maar als aanvaller voelt het altijd lekker om te scoren. Na afloop heerste teleurstelling, maar de focus ging direct op Bahrein.”

Imago

Het absolute hoogtepunt voor Romeny volgde vijf dagen later in Jakarta. Op aangeven van zijn vriend Marselino maakte hij de enige treffer in het gigantische Gelora Bung Karno Stadium. “Magisch. Een ongelooflijke avond. Het geluid dat deze fans maken, ik heb nog nooit zoveel lawaai gehoord als na mijn goal... Alles was aan het trillen, echt gekkenwerk!”

Romeny vierde zijn treffer met een speciale celebration. “Ook daarmee wil ik een positieve boodschap overbrengen op het volk. Hoofd omhoog, ook in moeilijke tijden. Blijf doorgaan en in jezelf geloven. Focus op de positieve dingen in het leven en laat nooit je hoofd zakken. Alles komt goed.”

Zijn debuutshirt heeft Romeny meegenomen naar Engeland. “Misschien hang ik hem op bij mijn moeder in Nijmegen.” In de voetbalwereld bestaat de ongeschreven regel dat gedragen wedstrijdshirts niet gewassen mogen worden. “Ik was aan het zweten alsof ik in een sauna aan het voetballen was, dus misschien maak ik een kleine uitzondering dit keer. Het is in ieder geval een prachtig shirt.”

Romeny heeft inmiddels 1,6 miljoen volgers op Instagram, maar beheert zijn account nog altijd zelf. “Ik vind het leuk om dat in eigen handen te houden en alles zelf te regelen. Verder wil ik niet te veel waarde hechten aan social media, al kan ik mijn platform natuurlijk wel gebruiken om de Indonesische kids te inspireren.”

Wanneer is de interlandcarrière van Romeny geslaagd? “Mijn ultieme droom is om ooit met Indonesië op een WK te staan. Daarmee kunnen wij als elftal enorm veel mensen blij maken. Het is zeker een haalbaar doel, alles is mogelijk.”