Het ijskoude toptalent dat zijn geluk en vuur hervond in België

Kasper Dolberg had na in 2017 de wereld aan zijn voeten liggen, maar de belofte van Ajax loste zijn enorme potentie nooit helemaal in. De inmiddels 27-jarige Deen is in België nu weer gelukkig én laat flarden van zijn oude vorm zien. Voetbalzone zoomt in.

Door Lars Capiau

Als blond jochie dartelt de er typisch uitziende Deen over het veld van Sportpark De Toekomst. Wie aanwezig was op het jeugdcomplex hoorde de stadionspeaker dikwijls de naam van Kasper Rasmussen Dolberg door de microfoon heen tetteren. Twee achternamen heeft de zoon van vader en moeder, die hun talentvolle zoon opvoeden in het piepkleine dorpje Voel.

We schrijven 26 juli 2016, als aan de zijlijn in de Amsterdam ArenA het jonge ventje - met die o zo kenmerkende haarband - zich klaarmaakt voor een invalbeurt. Peter Bosz geeft zijn getalenteerde pupil een bemoedigend schouderklopje en kijkt dan trots toe hoe die wissel zijn vruchten afwerpt.

De vrijgelopen Dolberg zakt wat in en ontvangt de bal op de vijandelijke helft van Jaïro Riedewald. Hij wandelt een paar stappen vooruit, aarzelt niet en vuurt de bal van een meter of 25 laag in de hoek. Goal. Ajax 1, PAOK 1. De armen gaan gespreid de lucht in en, warempel, er verschijnt zelfs een lach op het gezicht van de normaal altijd zo stoïcijns kijkende spits.

Op de tribune is er naast de lach ook ruimte voor een traan. “Ja, we hebben wel een traantje gelaten”, vertelt vader Flemming jaren later aan Ajax Showtime. “De hele familie was emotioneel. Het is ongelofelijk als vijftigduizend mensen gaan staan en klappen, omdat jouw jongen zojuist een doelpunt heeft gemaakt.”

Het karakter van Dolberg omschrijven als ‘rustig’ is als de Mona Lisa omschrijven als een schilderijtje. “Hij was altijd al een stille jongen”, zegt zijn vader. “Hij blijft het liefst op de achtergrond en heeft in een groep nooit het hoogste woord. Hij maakt niet de grapjes, maar lacht erom. Hij is graag alleen en klaagt niet zo snel, maar dat hebben we allemaal wel een beetje.”

Maar die lach, die zeldzame lach. Dit seizoen is juist dat terug bij Dolberg. Het geluk heeft hij hervonden bij RSC Anderlecht. Na mislukte buitenlandse avonturen krijgt de midvoor in de zomer van 2023 een belletje van landgenoot Brian Riemer. Of Dolberg zich bij de Deense enclave van Paars-WIt wil voegen.

Thomas Delaney, Kasper Schmeichel en Anders Dreyer lopen er al rond en Riemer, inmiddels ontslagen door Anderlecht en werkzaam als bondscoach van zijn thuisland, ziet in Dolberg de volgende nuttige Deense kracht. Het blijkt een goede keuze.

In zijn eerste seizoen laat de aanvalsleider zich met vijftien doelpunten en vijf assists al behoorlijk gelden. Met treffers in zeven opeenvolgende duels evenaart hij zelfs het clubrecord van Marc Degryse. Deze campagne vijzelt hij zijn cijfermatige bijdrage vrolijk op. De thuiswedstrijd tegen KAA Gent van dit seizoensjaar is Dolberg ten voeten uit.

Een listige, ijskoele assist, een raket van een vrije trap die taalarmen als kiezelhard zouden omschrijven en een behendige volley. Wat het meest in het oog springt: de manier waarop hij juicht. Of eigenlijk, hoe hij niet juicht. En als je het niet meer verwacht: dan toch een voorzichtige glimlach. Dolberg is terug. Het ijskonijn is on fire. Zoals in zijn beste dagen bij Ajax.

Nu al telt het telraam achttien kralen. In de novembermaand mocht Dolberg zeven zijn doelpunt vieren - al deed hij dat ook weer niet echt. “Hij kan ook lachen hoor”, verzekert zijn zaakwaarnemer Jens Steffensen ons gelukkig. “Als we met elkaar praten en hij is in een goed humeur, dan lachen we wat af en heeft hij goede grappen.”

Dat seizoen 2016/17 drijft bij Ajax-fans nare en fijne herinneringen omhoog. Nostalgie en warme gevoelens bewaren zij in ieder geval als er wordt teruggedacht aan het debuutseizoen van Dolberg. 23 goals, scoort hij onder Bosz. De Europa League-finale is ook voor de soms emotieloze ogende spits een klap.

AS Monaco probeert technisch directeur Marc Overmars met vijftig miljoen flappen in de hand te verleiden tot een transfer. De td houdt de poot stijf. Het kost Ajax geld. De jaren erna hapert de motor van Kasboom, die zich in 2019 wel naar de prestigieuze Club van 100 schiet. Uiteindelijk vertrekt de Deen voor twintig miljoen. Alsnog naar Frankrijk, richting Nice. Geen goede keuze, blijkt achteraf.

Maar nu, in Anderlecht,is het geluk terug. De felblauwe ogen glinsteren, soms is daar zelfs die lach en de tong tegen de wang gedrukt. Bij Dolberg werkt zijn karakter wel eens tegen hem, maar zijn vader weet wel beter. “Mensen zeggen weleens dat hij wat nonchalant oogt, maar daar moeten ze mee uitkijken. Soms oogt het alsof het hem allemaal niet uitmaakt, maar Kasper heeft een enorme motivatie om het te laten zien.”

En het laten zien, dat doet hij. In België voelt de met Julie Laerke getrouwde vader van een tweeling, Leonora en Norma, zich thuis. Na een nomadebestaan in Nice, Sevilla en Hoffenheim is daar, in Anderlecht, eindelijk die o zo belangrijke rust en stabiliteit. Alhoewel, rust is er met een éénjarige tweeling niet echt bij.

Maar, laat daar geen misverstand over bestaan, Dolberg is intens gelukkig met zijn kinderen. Als hij over hen praat, ontdooit het IJskonijn. “Het valt me op hoe verschillend ze nu al zijn”, lacht hij - echt waar - in gesprek met Het Laatste Nieuws.

“Norma praat tegen iedereen die ze tegenkomt en doet niets liever dan een hele dag knuffelen. Leonora is wat teruggetrokken. Ze zit in haar eigen wereld en heeft soms niet eens door dat er mensen op bezoek zijn. Zij lijkt het meest op mij. Norma, ‘the crazy one’, is zeker haar moeder.”

“De mindere periodes die ik de voorbije jaren heb meegemaakt, zorgen ervoor dat ik nu bewuster kan genieten van de goede momenten”, vertelt het gelukkige baken van rust. “Het is gewoon fun om deze groep te zien groeien. Ik heb het gevoel dat winnen een gewoonte aan het worden is bij Anderlecht.”

De Belgische pers spreekt van een gelukkig, wederzijds huwelijk. “Dolberg is een klasbak, daar bestaat geen discussie over”, schrijft Het Laatste Nieuws. “Een streling voor het oog op het topniveau en als hij het vertrouwen voelt, loopt er geen betere spits op de Belgische velden.”

“.Hij is overeind gekrabbeld als de sierlijke midvoor die sneller denkt dan zijn tegenstanders”, voegt Het Nieuwsblad toe. “Dolberg is onder Hubert weer de topspeler geworden die over het gras zweeft zoals in zijn beste tijd bij Ajax.” Peter Vandenbempt laat zich op de website van Sporza bovendien lovend uit. “Een geniale speler met een betoverende baltoets. Dé bepalende speler van Anderlecht.”

Dat het na mislukte avonturen elders bij Anderlecht wél lukt, is ook deels te wijten aan zijn medische conditie. In november 2021 wordt bij Dolberg diabetes geconstateerd. “Mijn diabetes is voor mij nooit een excuus geweest om niet te presteren”, zegt de aanvaller echter zelfkritisch.

“De periode voor mijn diagnose voelde ik me constant moe. Zelfs na een goede nachtrust stond ik vermoeid op. Ik heb nooit gevreesd voor mijn carrière, maar het onbekende maakte mij angstig”, blikt hij terug. “Maar het leven stopt niet omdat je diabetes hebt. Ook met suikerziekte kun je alles bereiken wat je wil.” Wat heet. Dolberg is er het tastbare bewijsstuk van.