Het Nederlandse talent van Juventus dat nu op het tweede niveau in Qatar speelt

De Eredivisie heeft sinds zijn oprichting in 1956 genoeg markante spelers gekend. Iedere speler heeft zijn eigen verhaal. In de loop der jaren zijn er in de Nederlandse competitie veel spelers geweest van wie veel werd verwacht, maar die het niet wisten waar te maken. Voetbalzone duikt in de geschiedenis van gemiste kansen. Deze keer het verhaal van Ouasim Bouy, de middenvelder van onder andere Juventus en PEC Zwolle.

Door Lars Verhage

Het is 6 februari 2013. In een competitiewedstrijd in de Italiaanse Serie B speelt er een Nederlander bij Brescia: Ouasim Bouy. Het is zijn zeventiende wedstrijd in dienst van de Italianen, waar hij terechtgekomen is via een verhuurperiode. De middenvelder staat onder contract bij Juventus, en krijgt nu de kans om zich te laten zien op het tweede niveau van Italië. In zijn eerste zestien wedstrijden gaat Bouy dat goed af. Maar in zijn zeventiende wedstrijd slaat het noodlot toe. De linkspoot scheurt zijn voorste kruisband af. Einde seizoen. Het grote talent wacht een lange revalidatieperiode in de hoop om op zijn oude niveau terug te keren. De verwachtingen zijn hooggespannen voor zijn comeback. Het loopt allemaal niet als gepland.

Jeugd

Bouy wordt in 1993 geboren in Amsterdam en begint al snel te voetballen bij amateurvereniging AVV Zeeburgia. De middenvelder, die zowel over de Nederlandse als over de Marokkaanse nationaliteit beschikt, valt al snel op in de jeugd bij zijn club. Bouy heeft als jeugdspeler al een hele fijne techniek met daarbij een heerlijk linkerbeen. Al snel komt Ajax om de hoek kijken. De Amsterdammers besluiten de tiener een kans te geven.

Eenmaal aangekomen in een van de meest geroemde jeugdopleidingen ter wereld, drijft het talent van de middenvelder naar boven. In alle elftallen waarin Bouy voetbalt is hij de leider van de ploeg en weet hij het verschil te maken. Ondanks het feit dat hij als een soort controleur speelt op het middenveld, pikt de linkspoot geregeld zijn goaltjes mee. In het seizoen 2009/10 wordt Bouy zelfs topscorer van de Eredivisie bij de B-pupillen. Op Sportpark de Toekomst raakt men niet uitgepraat over de Ajax-juweel.

Zijn talent en manier van voetballen valt ook op bij het Nederlands Elftal. Bouy staat voor zo’n beetje alle jeugdploegen van Oranje op het wedstrijdformulier. Zo speelt hij bijvoorbeeld ook op het WK onder 17 in 2009, waarin hij elke wedstrijd meedoet. De Amsterdammer begint echt op de deur te kloppen bij de grote jongens en een debuut in Ajax 1 lonkt. Zo ver komt het echter niet.

Overstap naar het buitenland

In januari 2012 wordt bekendgemaakt dat Bouy de overstap maakt naar Italië. Grootmacht Juventus ziet in de Nederlander een toekomstige topspeler en biedt hem een contract voor vier jaar aan. In eerste instantie speelt hij zijn wedstrijden in het tweede elftal van la Vecchia Signora. Zo krijgt hij de tijd om te rijpen en om zichzelf verder te ontwikkelen. Dit doet Bouy naar behoren. Zo goed zelfs, dat hij tijdens het seizoen 2012/13 zich mag laten zien op het tweede niveau van Italië, de Serie B. Brescia krijgt namelijk voor één seizoen de beschikking over de diensten van de Nederlander.

In Noord-Italië laat Bouy zich gelden. Hij wordt al snel basisspeler, en ondanks zijn jonge leeftijd oogt hij zeer volwassen. Aan de bal is hij zeer solide en met zijn fijne linkerbeen weet hij het spel goed te versnellen. Maar op 6 februari komt aan al dat moois een einde. De middenvelder scheurt zijn voorste kruisband af: einde seizoen. Ondanks zijn zware blessure blijft Juventus vertrouwen houden in het talent. Na zijn succesvolle revalidatie debuteert hij zelfs in de hoofdmacht van de topclub. In het bekerduel met AS Avellino (3-0 winst) doet Bouy 22 minuten mee. Het zou bij dat ene optreden blijven.

Verhuurperiodes

Wat volgt voor de Nederlander is een horde aan verhuurperiodes. Zijn eerste is aan het Duitse Hamburger SV, waar Bert van Marwijk de trainer is. Onder leiding van de Nederlandse leermeester speelt Bouy goede wedstrijden en toont hij zijn kwaliteiten. Na het ontslag van Van Marwijk speelt hij echter geen minuut meer in de Bundesliga en keert hij weer terug naar Juventus.

Bouy, die zijn complete jeugd doorliep in de Eredivisie, speelde tot dan toe geen minuut in de hoogste divisie van Nederland. In het seizoen 2015/16 komt daar verandering in. Hij wordt namelijk verhuurd aan PEC Zwolle. Hier wordt hij al snel basisspeler.

Aan het einde van het seizoen is hij niet meer weg te denken uit het Zwolse middenveld. Na die jaargang keert hij weer terug naar Italië, waar Juventus hem het jaar erop verhuurt aan Palermo. Hier komt Bouy niet uit de verf, waarna hij in 2017 in Zwolle terugkeert op het oude nest.

Zijn tweede dienstverband in de Eredivisie blijkt minder succesvol dan zijn eerste. Bouy speelt wel alles, maar weet niet het verschil te maken. Zijn niveau van weleer weet hij simpelweg niet meer aan te tikken. Dat is ook de reden dat Juventus in 2017 uiteindelijk besluit zijn voormalig toptalent te verkopen.

Begin van het einde

Hij wordt verkocht aan Leeds United, actief in de Championship. Na geen minuut te hebben gespeeld voor de Britten, wordt hij verhuurd. Na een mislukte verhuurperiode bij het Spaanse Cultural Leonesa strijkt Bouy weer neer in Engeland. Bij Leeds besluiten ze de Nederlander te verhuren aan PEC Zwolle.

Zijn derde dienstverband in het blauwwit is wederom geen succes. Vergelijkbaar met zijn tweede periode bij de club speelt Bouy wel veel, maar de grote man weet hij niet te worden. Sinds zijn zware blessure in 2013 is zijn ontwikkeling gestagneerd, en hoewel zijn talent soms nog zichtbaar is, is het niet constant genoeg meer.

Na uiteindelijk geen enkele wedstrijd te hebben gespeeld voor Leeds vertrekt de linkspoot naar Qatar, om daar voor de tweededivisionist Al Kharaitiyat SC te spelen. De carrière van Bouy lijkt zo als een nachtkaars te doven. Als gerenommeerd toptalent vertrok hij van Ajax naar Juventus, om uiteindelijk twaalf jaar later op het tweede niveau in Qatar te belanden. Benoemd tot één van de grootste talenten geboren in het jaar 1993, heeft hij zijn verwachtingen helaas nooit in kunnen lossen.