Het buitenlandse avontuur van Ruben Kluivert: ‘Ooit met of tegen Justin in de Premier League’

Nederlandse profvoetballers zijn in alle uithoeken van de wereld te vinden, van de spotlights van de grote Europese competities tot de meer avontuurlijke dienstverbanden op andere continenten. In de rubriek Over de Grens spreekt Voetbalzone regelmatig met een speler die buiten de landsgrenzen actief is. Met deze keer aandacht voor Ruben Kluivert (23), die begin deze zomer naar Lissabon verhuisde.

Door Wessel Antes

Waar vader Patrick en broer Justin maar al te goed weten hoe het is om te voetballen in het buitenland, begon Ruben begin juli pas aan zijn eerste buitenlandse avontuur. De Amsterdamse verdediger heeft zich tot medio 2027 verbonden aan Casa Pia AC, dat uitkomt op het hoogste niveau van Portugal. Wie dieper inzoomt op zijn carrière, ziet dat Rubens route naar het profvoetbal sowieso niet te vergelijken is met het pad van zijn bekende familieleden.

Gevraagd naar zijn eerste jeugdherinneringen, denkt Kluivert direct aan De Noorderspeeltuin in de Jordaan. “Quincy, Justin en ik waren daar altijd aan het voetballen. Dan speelden wij met z’n drieën tegen andere jongens uit de buurt. Of we veel hebben gewonnen? Vrijwel altijd! Toen was ik al een verdediger, dus ik pakte de ballen af en mijn broers moesten scoren. Quincy was meestal de topscorer.”

Met vader Patrick heeft Kluivert als kind ook veel gevoetbald. Extra druk ervaart hij nooit vanwege de achternaam die op zijn shirt prijkt. “Ik moet gewoon laten zien dat ik van waarde ben voor een elftal, verder doen dat soort zaken er niet toe. De grootste les die ik van mijn vader heb geleerd? Dat zijn er bijna te veel om op te noemen. Als je puur naar het voetbal kijkt, heeft hij mij vooral uitgelegd wat een spits wil of juist niet fijn vindt.”

Imago

Op jonge leeftijd droomde Kluivert er al van om profvoetballer te worden. “Als kind wilde ik niets liever dan in de jeugdopleiding van Ajax spelen, maar helaas heeft dat niet zo mogen zijn.” Pas op zijn zeventiende verliet de rechtspoot zijn geliefde amateurclub AFC. Kluivert werd in 2018 opgepikt door FC Utrecht.

Kluivert ziet niet alleen nadelen van zijn late doorstroom naar het profvoetbal. “Het voetballen bij de amateurs is gewoon heel leuk. Er komt niet veel druk bij kijken en het draait vooral om het maken van plezier. Inmiddels denk ik zelfs dat mijn tijd bij AFC heel waardevol is geweest, omdat ik de feestjes en gezelligheid met vrienden al heb meegemaakt. Vanaf het moment dat ik bij Utrecht ben gaan spelen heb ik daar nooit meer echt behoefte aan gehad.”

Bij Utrecht moest Kluivert wel een behoorlijke inhaalslag maken. “Ik kwam al vanuit het amateurvoetbal en liep direct een heftige blessure op. Dat was wel even zwaar voor mij. Gelukkig heeft mijn familie mij er doorheen gesleept, waardoor ik vervolgens alsnog veel heb kunnen leren in Utrecht.”

“Bij Jong FC Utrecht kreeg ik op een gegeven moment te maken met Sander Keller, die mij enorm heeft geholpen”, gaat Kluivert verder. “Hij is natuurlijk ook verdediger geweest en tijdens individuele sessies heb ik enorm veel van hem geleerd. Sander zag ook dat ik bepaalde facetten had gemist bij AFC, dus juist op die specifieke dingen lag de focus toen.”

In totaal speelde Kluivert vijf jaar in de Domstad. De Amsterdammer kwam tot zestien wedstrijden namens het eerste elftal van Utrecht, waarvan zijn debuut in de Galgenwaard tegen AZ het meest blijft hangen. “Dat was de afscheidswedstrijd van Willem Janssen en ik mocht hem in blessuretijd vervangen. We stonden met 1-2 achter en een afvallende bal belandde bij mij. Ik raakte de bal half, maar hij kwam alsnog bij een teamgenoot terecht. Daardoor scoorden we op het allerlaatste moment alsnog de gelijkmaker.”

Imago

In 2023 beleeft Kluivert een lastige periode bij Utrecht. De mandekker slaagt er niet in om een basisplaats te veroveren, waardoor het tijd is om elders te kijken. Hij is niet direct enthousiast wanneer FC Dordrecht op de deur klopt. “Eerst was Dordrecht geen optie voor mij. Toen ik wat langer ging nadenken, besefte ik me dat ik speelminuten nodig had om mezelf te laten zien. Achteraf kijk ik terug op een waanzinnig seizoen, waarvoor ik Dordrecht heel dankbaar ben.”

“Wij hebben dingen gedaan waarvan mensen nooit hadden verwacht dat het bij Dordrecht kon”, aldus de trotse Kluivert. “Voor mij is dat tot dusver het hoogtepunt in mijn carrière geweest, ook omdat het team heel hecht was en goed in elkaar zat. Ik had niet durven dromen dat die stap zo goed uit zou pakken.”

Kluivert zelf ontwikkelde zich namelijk ook razendsnel aan de Krommedijk. “Ik denk dat ik iedere wedstrijd goed gespeeld heb. Als team hadden we zelden een off day, waardoor het ook lekker voetballen is. We brachten elkaar naar het hoogst haalbare niveau, al lukte dat in de play-offs helaas niet.”

Voor Kluivert bleek Dordrecht de ideale springplank te zijn. Richting het einde van het afgelopen Keuken Kampioen Divisie-seizoen nam hij het besluit dat hij een volgende stap wilde zetten. Ditmaal ruim voor Deadline Day, zodat hij de voorbereiding kon meemaken bij zijn nieuwe club. Wel moest zijn contract in Dordrecht eerst afgekocht worden.

Imago

Casa Pia werd al snel concreet en drukte door bij Dordrecht, dat akkoord ging met een transfersom van zo’n 200.000 euro voor Kluivert. “Ik had de keuze om te wachten en te kijken of er nog meer clubs zouden komen, maar voor mij was het al snel duidelijk dat ik naar Portugal wilde gaan. De gesprekken met Casa Pia waren heel overtuigend, waardoor ik ervoor heb gekozen om al vroeg in de zomer een transfer te maken.”

Kluivert won voornamelijk advies in bij zijn twee jaar oudere broer Justin. “Met Justin spreek ik daar het meest over. Hij heeft al zoveel achter de rug en heeft ondanks zijn leeftijd bijna alles al meegemaakt in het voetbal. Justin hamerde er ook echt op dat het niet fijn is om eind augustus pas aan te sluiten bij een nieuw team.”

Hoe komt een speler van Dordrecht op het hoogste niveau van Portugal terecht? “De club gaf aan dat ze vooral onder de indruk zijn van mijn verdedigende kwaliteiten en snelheid”, begint Kluivert. “Uit de gesprekken bleek ook dat ze veel beelden hebben gekeken. Het verhaal klopte, waardoor ik de stap graag wilde maken.”

Kluivert heeft Nederland inmiddels ingewisseld voor Lissabon, de hoofdstad van Portugal. “Mijn vriendin en ik wonen samen in een mooi appartement. Wel in Lissabon, maar niet midden in de stad. We hebben het goed getroffen.”

Als Kluivert de vraag krijgt waar hij het meest aan moet wennen, hoeft hij niet lang na te denken. “Het weer! Het was superheet toen ik hier aankwam. Het is natuurlijk geen probleem om daaraan te wennen, maar op het trainingsveld merk je het wel. Dan moet je daar wel rekening mee houden.”

Veel Nederlanders kennen vooral Benfica, FC Porto en Sporting Portugal. Over Casa Pia kan Kluivert inmiddels wat vertellen. “Het is een club in opbouw, die pas een jaar of vijf actief is in het profvoetbal. Twee jaar geleden is Casa Pia gepromoveerd naar het hoogste niveau en sindsdien is de club in de middenmoot geëindigd. Dat het zo snel gaat, zegt veel over de ambities van Casa Pia.”

Zijn eigen start bij Casa Pia omschrijft Kluivert als ‘moeizaam’. De Nederlander deed tot dusver mee in twee officiële competitiewedstrijden. “Ik heb nog niet veel speelminuten gekregen, maar het is aan mij om door te gaan. Dan komen die minuten hopelijk vanzelf.”

“Waar het aan ligt dat ik niet speel? Om eerlijk te zijn weet ik dat niet precies”, zegt Kluivert. “Ik moet gewoon blijven trainen, dan krijg ik vanzelf hopelijk een echte kans. Het is een kwestie van geduldig blijven, dat is heel belangrijk in de voetballerij. Heel lastig ook, maar wel noodzakelijk.”

De taalbarrière wil Kluivert niet direct aanwijzen als oorzaak van zijn lastige start. “Natuurlijk maakt dat het niet makkelijker, maar ik begin iedereen langzaam te verstaan. Via Duolingo ben ik veel bezig met het leren van Portugees, dus dat gaat helemaal goed komen.”

Bij Casa Pia wil Kluivert als verdediger de komende jaren de puntjes op de i zetten, om vervolgens de stap naar een topcompetitie te maken. In Lissabon kan hij de kneepjes van het vak leren van José Fonte, de veertigjarige aanvoerder van Casa Pia. Fonte speelde vijftig interlands namens Portugal en maakte indruk bij clubs als LOSC Lille, West Ham United en Southampton.

“Van zo’n grote speler kan ik natuurlijk heel veel leren”, weet Kluivert. “Als ik kijkt wat hij heeft bereikt en meegemaakt, dan is zijn aanwezigheid alleen maar leerzaam voor mij. Hij maakt deel uit van de captaingroep, samen met een aantal andere jongens die al langer bij Casa Pia spelen. Iedereen luistert als hij iets zegt.”

Zelf droomt Kluivert ervan om net als Fonte ooit te schitteren in topcompetities. Daarbij heeft hij een specifieke wens. “Ik zou graag met of tegen Justin willen spelen, in de Premier League. Dat is wel een droom voor mij. Met gaan we terug naar de tijd van de speeltuin, maar als ik tegen hem speel schop ik hem wel even neer. Een klein veegje mag wel.”

Op de vraag of hij zijn oudere broer kan hebben, reageert Kluivert zelfverzekerd. “Honderd procent. Zet dat maar dikgedrukt in het artikel. Hij speelt nu meer centraal op het veld, dus dat is meer in mijn territorium. Hij komt steeds dichter bij mij en dat is eigenlijk de verkeerde keuze van hem.”

Toch is Kluivert vooral trots op zijn oudere broer, die inmiddels weer in beeld is bij Oranje. “Justin is geweldig bezig, heeft er hard voor gewerkt en hopelijk blijft hij er nu bij.” Nu is het de beurt aan Kluivert zelf. Waar hij over vijf jaar is? “Voor mij zou het ultieme zijn om samen met mijn broer in het Nederlands elftal te spelen. Daar ga ik nog altijd voor. Als dat lukt, mag je terugkomen en doen we dit interview opnieuw!”