In beeld: alle finales van het wereldkampioenschap voor clubteams

14 januari 2000 (Rio de Janeiro), Corinthians - Vasco da Gama (0-0, 4-3 wns) - De finale van de FIFA Club World Championship, onder leiding van Dick Jol, was er een om snel te vergeten. Na 120 minuten zonder doelpunten moest een strafschoppenreeks uitsluitsel bieden. Corinthians, dat in de groepsfase vóór Champions League-winnaar Real Madrid was geëindigd, was koelbloediger dan het Vasco van Edmundo, Juninho Pernambucano en Romário.

18 december 2005 (Yokohama), Sao Paulo - Liverpool (1-0) - De tweede editie in 2001 ging niet door en na jarenlang gesteggel werd besloten om de FIFA Intercontinental Cup en de FIFA Club World Championship samen te smelten in de FIFA Club World Cup. Een enkele treffer van Mineiro voor rust bezorgde Copa Libertadores-winnaar Sao Paulo de titel, omdat liefst drie doelpunten van Champions League-winnaar Liverpool door de arbitrage werden afgekeurd.

17 december 2006 (Yokohama), Internacional de Porto Alegre - Barcelona (1-0) - Ook de derde mondiale eindstrijd voor clubteams eindigde in Zuid-Amerikaans voordeel. Het sterrenteam van Barcelona was in de halve finales met 4-0 te sterk geweest voor Club América, maar in de finale dolf de ploeg van Frank Rijkaard het onderspit. Adriano Gabiru maakte enkele minuten voor tijd het belangrijkste doelpunt uit zijn loopbaan. De pas zeventienjarige Alexandre Pato werd na een uur spelen vervangen door de twee jaar oudere Luiz Adriano.

16 december 2007 (Yokohama), AC Milan - Boca Juniors (4-2) - Het AC Milan van Carlo Ancelotti groeide in Japan uit tot de eerste Europese winnaar én de club met de meeste internationale prijzen (18). Een goal van Clarence Seedorf gaf de doorslag in de halve finales tegen Urawa Red Diamonds. In de eindstrijd gaven treffers van Filippo Inzaghi (2x), Alessandro Nesta en Kaká de doorslag tegen het Boca van Martín Palermo, Rodrigo Palacio en Ever Banega.

21 december 2008 (Yokohama), Manchester United - LDU Quito (1-0) - Cristiano Ronaldo was destijds al ’hot’, maar Wayne Rooney eiste alle eer voor zich. Na twee goals in de halve finales tegen Gamba Osaka (3-5, na een tussenstand van 0-2 in de 73e minuut) zorgde de Engelsman ook in de finale voor het klassenverschil en werd hij tot beste speler van het toernooi uitgeroepen. Bij Manchester United stond Edwin van der Sar onder de lat.

19 december 2009 (Abu Dhabi), Barcelona - Estudiantes (2-1, n.v.) - Het beste jaar uit de clubgeschiedenis van Barcelona. Een voltreffer van Mauro Boselli in de 37e minuut leek het Estudiantes van captain Juan Sebastián Verón de winst te bezorgen, maar Pedro dwong vlak voor tijd een verlenging af. Het was uiteindelijk Lionel Messi die het Barcelona van Josep Guardiola in de 110e minuut naar de zesde (!) prijs van het kalenderjaar schoot.

18 december 2010 (Abu Dhabi), Internazionale - TP Mazembe (3-0) - Het was de eerste keer dat een niet-Europese of -Amerikaanse club de finale bereikte. TP Mazembe uit Congo stuntte tegen Pachuca (1-0) en Internacional (2-0), maar Inter bleek een maatje te groot. Goran Pandev en Samuel Eto’o bezorgden het team van Rafael Benítez een droomstart, Jonathan Biabiany bepaalde het slotakkoord. Vijf dagen later mocht Benítez zijn koffers pakken.

18 december 2011 (Yokohama), Barcelona - Santos (4-0) - Een duel tussen Lionel Messi en de toekomstige voetbalkoning, de negentienjarige Neymar, zo oordeelde de buitenwereld. De Braziliaan stond er na afloop van ’de droomfinale’ enigszins beteuterd bij. Santos was de speelbal van Barcelona, Neymar zat in de tang bij Carles Puyol, Messi scoorde tweemaal en werd na afloop ook tot beste speler van het toernooi uitgeroepen.

16 december 2012 (Yokohama), Corinthians - Chelsea (1-0) - Paolo Guerrero maakte weliswaar de doorslaggevende doelpunten tegen Al-Ahly (1-0) en Chelsea (1-0), maar het was ploeggenoot en ex-PSV’er Cássio Ramos die tot beste voetballer van het toernooi werd uitgeroepen. Met tal van briljante reddingen had ook de doelman, die in 2008/09 het doel van Sparta Rotterdam verdedigde, een belangrijk aandeel in de eindzege.

21 december 2013 (Marrakech), Bayern München - Raja Casablanca (2-0) - De eerste deelname van Bayern aan het toernooi was meteen een succes. Guangzhou Evergrande kreeg in zeven minuten tijd drie goals om de oren, 0-3, en in de eindstrijd stond na 22 minuten al een 2-0 tussenstand op het scorebord. Dante en Thiago Alcántara bleven echter de enige doelpuntenmakers.

20 december 2014 (Marrakech), Real Madrid - San Lorenzo (2-0) - De 21e en 22e opeenvolgende zege leverden de ploeg van Carlo Ancelotti de wereldtitel op. Sergio Ramos en Gareth Bale namen vier van de zes goals tegen Cruz Azul (4-0) en San Lorenzo (2-0) voor hun rekening. Niemand die op dat moment dacht dat Real een desastreuze tweede seizoenshelft tegemoet zou gaan en Ancelotti in plaats van een nieuw contract zijn congé in de zomer zou krijgen.

20 december 2015 (Yokohama), Barcelona - River Plate - Een hattrick van Luis Suárez tegen het Guangzhou Evergrande van Luiz Felipe Scolari volstond voor Barcelona om de finale te bereiken. River Plate had aan een enkele goal van Lucas Alario voldoende om Sanfrecce Hiroshima te elimineren. Barcelona kan zondag de eerste club worden die de FIFA Club World Cup driemaal wint.