Nog 14 dagen te gaan tot het WK in Zuid-Afrika: Mexico

FEITEN EN CIJFERS
WK-deelnemer: Mexico
Officiële landsnaam: Estados Unidos Mexicanos
Oppervlakte: 1.972.550 km²
Populatie: 107.550.697 (11de ter wereld)
Hoofdstad: Mexico-City
Andere belangrijke steden: Guadalajara, Tijuana
Taal: Spaans
Munt: Peso
Voetbalbond: FEMEXFUT (Federación Mexicana de Fútbol Asociación)
Opgericht: 1927
Website: www.femexfut.org.mx
FIFA-ranglijst: 17de

KWALIFICATIEROUTE
Het kan raar lopen. Terwijl Oranje zich in de vroege zomer van 2008 opmaakte voor het laatste groepsduel met Roemenië op het EK, won het Mexicaans Elftal in Houston in de Verenigde Staten met 2-0 van Belize. Niet in een oefeninterland, maar in de allereerste test in de kwalificatiereeks. Ja, toen al moest het land aan de bak om plaatsing een feit te maken. Achttien wedstrijden speelde het in totaal, voordat de cyclus eindelijk ten einde was. Mexico had weinig moeite met Belize (2-0 en 7-0) in die eerste ronde, maar in de volgende fase werd het al wat lastiger. Na overwinningen op Honduras (2-1), Jamaica (3-0) en Canada (2-1) werd er namelijk verrassend verloren in en van Jamaica.

Een paar dagen later sleepte Canada een gelijkspel uit het vuur en in de laatste wedstrijd pakte Honduras drie punten dankzij een eigen goal van Mexicaan Ricardo Osorio. Het gevolg: zowel Mexico als Jamaica eindigden op tien punten. Dankzij het iets betere doelsaldo van de Mexicanen gingen die door naar de laatste kwalificatieronde, in een groep met de VS, Costa Rica, El Salvador, Trinidad & Tobago en opnieuw het lastige Honduras. De eerste wedstrijd, uit in Amerika, ging direct verloren (2-0). Vervolgens werd wel gewonnen van Costa Rica, maar tegen Honduras (alweer) ging het weer hopeloos fout en werd er met 3-1 verloren.

Voor de Mexicaanse bond was toen de maat vol. Sven-Göran Eriksson kon zijn spullen pakken en vertrekken, want met drie punten uit vier wedstrijden stond het land er niet bepaald lekker voor. Javier Aguirre werd voor de tweede keer in zijn loopbaan aangetrokken als nieuwe kapitein op het schip. Na een mislukt ‘debuut’ tegen El Salvador (2-1 verlies) ging het weer ouderwets goed met Mexico. Trinidad & Tobago (2-1), de Verenigde Staten (2-1), Costa Rica (3-0), Honduras (1-0) en El Salvador (4-1) bogen allemaal het hoofd voor de opgeleefde ploeg. De 2-2 remise in de laatste wedstrijd tegen Trinidad maakte voor niemand meer uit. El Trí moest bij de eerste drie eindigen voor een plekje in Zuid-Afrika en deed dat ook; alleen Amerika moest met één punt meer worden voorgelaten.

DE BONDSCOACH
We noemden hem al even: Javier Aguirre. De vijftiger, bijgenaamd El Vasco, keerde na het ontslag van Sven-Göran Eriksson weer terug bij de nationale ploeg. Die coachte hij ook al eens aan het begin van deze eeuw. Belangrijkste wapenfeiten van die tijd: verlies in de finale van de Copa América (van Colombia) en een plaats in de achtste finales op het WK 2002. Na winst in de groep met Italië, Kroatië en Ecuador bleek Amerika in de volgende ronde weer te sterk. Aguirre bracht als middenvelder bijna zijn hele loopbaan door in zijn thuisland, waar hij bij Club América en Guadalajara verdienstelijk speelde.

Sinds hij in 1995 trainer werd, coachte hij twee keer in eigen land voor hij op het vliegtuig stapte naar de Primera División. Hij wekte veel verbazing door bij Osasuna met een uitgerangeerde selectie en een budget van een paar kwartjes op te klimmen van lijfsbehoud naar een plaats in de UEFA Cup. In vier jaar tijd, dat wel natuurlijk. De interesse van Atlético Madrid was gewekt; Aguirre had inmiddels het etiket ‘succescoach’ en mocht in de Spaanse hoofdstad bewijzen hoe goed hij dan wel was. Aan opdracht één in zijn eerste jaar voldeed hij: hij coachte Atlético naar een plek die recht gaf op Europees voetbal.

In het tweede jaar stelde Aguirre als doel om Champions League-voetbal te halen. En warempel, het lukte. Atlético eindigde als vierde, de beste prestatie sinds de club in 1996 Spaans kampioen werd. De ploeg werd ingedeeld in een poule met Liverpool, Olympique Marseille en PSV, en eindigde als tweede. Knap, wie bedenkt dat de ploeg al jaren niet meer zulke tegenstanders had getroffen. In de achtste finales bleek FC Porto te sterk, waarna Atlético als een plumpudding inzakte. Aguirre werd verweten dat hij de ploeg geen chemie meer bracht en op 3 februari van het vorige jaar kreeg hij zijn congé.

Sindsdien is het verhaal van de in Mexico-Stad geboren Aguirre weer een stuk positiever: Mexico klopte op zijn deur en de twee werden weer herenigd. Sinds Aguirre het stokje overnam van Eriksson swingt het land weer en won het zelfs de Gold Cup door in de finale aartsrivaal Amerika voor het eerst sinds 1999 buitenhuis te verslaan. Aguirre kwam nog op een opmerkelijke manier in het nieuws: hij deelde in de Gold Cup-wedstrijd tegen Panama een trap uit aan tegenstander Ricardo Phillips. Die gaf de keuzeheer vervolgens een duw en moest eveneens met rood van het veld. Het moge duidelijk zijn: Mexico beschikt over een coach die inspireert, zichzelf doelen stelt en niet bang is een opstootje te zoeken.

HET TEAM
De laatste jaren maakte Mexico een flinke duikeling op de FIFA-ranking. Zonder de inbreng van Jared Borgetti bleek het moeilijk om één vaste aanvalsleider naar voren te schuiven. Tel daarbij de slechte resultaten onder Eriksson op en zie: Mexico dreigde buiten beeld te raken. Bondscoach Aguirre is er echter in geslaagd om van een teleurgestelde selectie weer een vechtlustig team te smeden. Ongeveer de helft van de vaste groep van achttien man speelt in eigen land. Een eerste doelman is moeilijk aan te wijzen, gezien de wisselingen van de wacht die de laatste drie bondscoaches telkens doorvoerden. Aguirre vertrouwde de laatste interlands vaak op Guillermo Ochoa (América), die ook deze week tegen Oranje in de basis begon.

Het centrum van de verdediging is regelmatig het domein van Héctor Moreno (AZ) en Rafa Márquez; met PSV’er Francisco Maza Rodríguez daarachter. Ricardo Osorio, afkomstig van VfB Stuttgart, neemt de rechterkant achterin voor zijn rekening. Hij wordt scherp gehouden door Efraín Juárez, enkele jaren jonger en een beloftevolle speler voor de toekomst. Op links completeert Carlos Salcido regelmatig de defensie. Paul Aguilar (Pachuca), Jonny Magallon (Guadalajara) en Jorge Torres Nilo (Atlas) completeren de voorlopige WK-selectie.

Het middenveld van Mexico wordt doorgaans gevormd door Alberto Medina, Gerardo Torrado, Andrés Guardado en Israel Castro (Pumas UNAM). Als interessante troeven heeft Aguirre nog de broers Jonathan (Barcelona) en Giovani dos Santos (Galatasaray) achter de hand. Jonathan, de jongste, maakte in september 2009 zijn debuut en vecht voor een plek bij de eerste elf. In de aanval loopt op papi