Ajax-speler doet pijnlijk boekje open: 'Heb dat niet naar trainers uitgesproken, maar wel naar mijn moeder'

Amourricho van Axel Dongen heeft in het verleden overwogen om te stoppen met voetbal. Dat vertelt de twintigjarige Ajacied bij Kick ’t Met van Ziggo Sport. Van Axel Dongen heeft veel last gehad van blessureleed en wilde daarom zijn schoenen aan de wilgen hangen. “God heeft mij niet zoveel talent gegeven om uiteindelijk op te geven. Ik blijf gewoon denken: ik ga het halen, linksom of rechtsom."

De rechtspoot heeft in de afgelopen jaren onder meer een zware enkel- en knieblessure opgelopen. Van Axel Dongen, die momenteel herstelt van een enkelkwetsuur, vertelt dat hij fysieke problemen kreeg toen hij de stap maakte naar het seniorenvoetbal.

“Ik ben vanuit de Onder 18 meteen naar het eerste elftal gegaan. Toen ik in de Onder 18 zat had je corona, dus speelde je geen wedstrijden. Aan het einde van dat jaar ben ik gaan meetrainen met Jong Ajax en heb ik daar twee wedstrijden gespeeld. Eén keer 45 minuten en één keer 60 minuten, in een jaar dat je eigenlijk geen wedstrijden hebt”, begint de Ajacied.

In het seizoen daarna draaide Van Axel Dongen de voorbereiding mee met het eerste elftal. “Je bent nog steeds een kind, je bent zestien. Dan ga je met grote mannen spelen. Dat is intensief. Elk lichaam is anders. Voor mijn lichaam was het wat zwaarder dan voor die van iemand anders. Ik had een paar blessures.” 

Overwogen om te stoppen
De aanvaller had het mentaal lastig als hij geblesseerd was. “Ik heb ook gewoon gedacht: ik ga geen voetbal meer spelen. Ik ben er klaar mee, ik raak wéér geblesseerd. Ik heb allerlei oplossingen gezocht om mezelf beter te maken, ervoor te zorgen dat ik kan spelen en aan de wereld te laten zien wie ik ben.”

“Iedereen kent mijn potentie, maar uiteindelijk draait het om wat de mensen zien”, gaat de Ajacied verder. “Je kan jarenlang over potentie praten, maar daar koop je niets voor. Het was sowieso moeilijk af en toe. Ik doe er gewoon alles aan, ik ben ermee bezig.” 

“Ik dacht: ik stop gewoon met voetballen. Ik heb dat niet naar trainers uitgesproken, maar wel naar mijn moeder. Ik heb gezegd: ‘Ik kan niet meer. Ik doe er alles voor. Misschien is het niet voor mij weggelegd.’ Dat zijn wel momenten die ik samen met mijn moeder heb gehad, maar ik heb in mijn hoofd dat het gewoon moet gebeuren. God heeft mij niet zoveel talent gegeven om uiteindelijk op te geven. Ik blijf gewoon denken: ik ga het halen, linksom of rechtsom.”