Feyenoord: zelfvertrouwen, sterkhouders en PIT

Het verschil tussen het Feyenoord van vorig seizoen en het Feyenoord van dit seizoen: we hebben het er allemaal over. ‘We komen van ver’ is inmiddels een veelgebruikt cliché dat een Feyenoorder niet gauw genoeg in zijn mond kan nemen. We mogen er ook best trots op zijn, want de huidige 28 punten na de 0-2 tegen ADO in de Eredivisie hadden we vorig seizoen pas in maart. Daarna haalden we nog zeventien punten uit negen wedstrijden. Om de prestatie van het afgelopen seizoen te evenaren hoeven we dus nog maar zeventien punten te halen in negentien wedstrijden. Dat is vijf keer winnen en twee keer gelijk spelen.

Willem II, ADO Den Haag, Heracles, Vitesse en Sparta komen onder andere nog naar de Kuip en uit staan er nog wedstrijden tegen RKC, VVV, Roda JC en NEC op het programma. Alleen al in deze wedstrijden verwacht ik ruim zeventien punten te kunnen behalen met de huidige selectie. En alle punten die we dan halen in de grotere wedstrijden, zijn ‘bonuspunten’. Met deze bonuspunten moeten we ons verzekeren van een plek bij de beste vijf voor het eerst sinds 2005/06.

De enige voorwaarde voor het behalen van een topvijf-klassering voor Feyenoord is dat het huidige niveau wordt vastgehouden. De afgelopen drie jaar werd hooguit één seizoenshelft het gewenste niveau behaald. Ik denk dat Feyenoord het dit jaar beter gaat doen. Dit jaar zijn er eindelijk genoeg sterkhouders die de ploeg op de Been kunnen houden, ook als het wat minder gaat. Waar voorgaande jaren het Legioen de taak van sterkhouder op zich moest nemen, zijn er nu ook sterkhouders die een directere invloed hebben op en rond het veld.

Om te beginnen technisch directeur Leo Beenhakker. Mocht plots de hel losbarsten in Rotterdam na een reeks van ruime nederlagen en abominabel veldspel, kan ‘Don Leo’ altijd ingrijpen en de selectie bij de hand nemen. Ik verwacht echter niet dat het zover zal komen onder Mario Been. De selectie heeft al zoveel lovende woorden gesproken over de humoristische oefentrainer, dat de spelers zich onmogelijk allemaal tegen ‘Mariodona’ kunnen keren. Als een speler zich ernstig misdraagt, zoals Andwelé Slory die tegen VVV-Venlo zijn handje niet opstak na aanwijzingen van zijn ploeggenoot, dan haalt Mario hem onverbiddelijk naar de kant en ligt de morgen erop een transactiebonnetje bij hem thuis op de deurmat. Maandsalaris ingehouden, maar wat maakt het uit? We moeten alle ego’tjes opzij zetten, het draait tenslotte om Feyenoord. Tevreden dat hij zijn club toch nog kan helpen door de clubkas wat bij te spekken, verontschuldigd de speler zich bij de maandagse ochtendtraining ook nog voor de gehele spelersgroep. En iedereen kan weer lachen. Mario Been heeft dezelfde functie in de groep als het grondrecht in een rechtsstaat: hij waarborgt een minimale binding van de sociale cohesie.

Ook in de spelersgroep hebben zich sterkhouders geschaard. Waar vorig jaar Henk Timmer zijn verdediging na iedere weggegeven hoekschop al uitfoeterde, strijden er dit seizoen twee totaal andere keepers om de plaats onder de lat. Darley Ramon Torres zal het met zijn huidige ervaring in het betaalde voetbal niet in zijn hoofd halen om kritiek te hebben op zijn medespelers en Rob van Dijk kan zich nog zo kwaad maken dat hij de haren uit zijn hoofd kan trekken, hij zal het nooit laten merken. Zolang er een keeper staat die zonder een al te grote mond zijn verdedigers wel wakker kan houden en neer kan zetten, lijkt me dit beter voor het zelfvertrouwen van de verdedigers dan vorig seizoen.

De defensie heeft sowieso meer vertrouwen in eigen kunnen, wat in mijn ogen als hoofdoorzaak de terugkeer van Ron Vlaar heeft. Ik vind de 24-jarige verdediger uit Hensbroek de belangrijkste speler van dit team. Iedereen heeft het over de blessure waar hij sterk van is teruggekomen en voor hem is het prachtig, maar ik besteed zo weinig mogelijk aandacht aan zijn blessure. Aan een geblesseerde Vlaar wil ik geen moment denken. Deze man stopt iedere wedstrijd ontelbaar veel kansrijke aanvallen, is erg sterk in de duels, kan een tegenstander gemakkelijk uitspelen, kan goed koppen, heeft een prachtige trap en is van achteruit de regisseur van de ploeg. Hij laat zelfs André Bahia beter voetballen en is een grote hulp in de ontwikkeling van Kelvin Leerdam als rechtsback. Na jaren van defensieve ellende bij Feyenoord is Vlaar een enorme verlichting in de Kuip.

Aangezien het voorin nog ontbreekt aan echte sterkhouders, op de altijd hardwerkende, maar ook vaak afwezige en daarmee flink gemiste Jon Dahl Tomasson na, hebben we op het middenveld gelukkig wel sterkhouder. Na Bosvelt-Ono hebben we nu het koppeltje Landzaat-Fer controlerend op het middenveld staan. Leroy Fer is de enige jongeling die dit seizoen een constant niveau weet te halen. Mede door zijn leeftijd kent ‘Lerra’ nog schoonheidsfoutjes in zijn spel, maar zijn kracht is altijd aanwezig, waarmee hij defensief veel nuttig werk verricht. Ook aanvallend is hij vaak betrokken en dit alles maakt Fer op jonge leeftijd al een sterkhouder voor Feyenoord.

De grootste sterkhouder bij Feyenoord dit seizoen is naar mijn mening het (zelf)vertrouwen. Het voetbal van Feyenoord straalt dit seizoen steeds meer vertrouwen uit. Als een belangrijke speler wegvalt, zoals Dani Fernandez of Jonathan de Guzman, dan pompt Mario Been plezier en zelfvertrouwen in hun vervangers, waardoor ze een voor mij verrassend hoog niveau weten te halen. Kelvin Leerdam vervangt tot nu toe Fernandez uitstekend, wat voor mij een enorme opluchting is. Als ik Bruins, Babovic of een ander op tien zie spelen, vergeet ik bijna dat De Guzman nog revalideert van een blessure. Hun vervangers barsten van het zelfvertrouwen. De vraag is of al dit zelfvertrouwen het hele jaar aanwezig kan blijven in de Kuip. Als Mario dit een of meerdere seizoenen vol kan houden, dan kan hij met zijn PIT (Plezier, Instelling en Team)-systeem en de hulp van zijn leermeester Beenhakker zeker weer een topploeg bouwen. Laten we het hopen.